اپل در iOS 1، کار دیگری نیز انجام داد که در دنیای تلفن‌های همراه یک سنت‌شکنی محسوب می‌شد و آن مخفی کردن فایل‌های سیستمی از دسترس کاربران بود
علاوه بر این iOS 1، کار دیگری نیز انجام داد که در دنیای تلفن‌های همراه یک سنت‌شکنی محسوب می‌شد و آن مخفی کردن فایل‌های سیستمی از دسترس کاربران بود. با اینکه اتخاذ این تصمیم، تا امروز، همچنان محل ایجاد بحث‌های مختلف برای دفاع یا انتقاد از عملکرد اپل بوده، اما انجام این کار، در جهت آسان‌سازی و کاربرپسندتر کردن دستگاه انجام گرفت. اما در شرایطی هم این نوع نگرش می‌تواند دیوانه‌کننده باشند، برای مثال امکان تغییر آهنگ‌های گوشی، که حتی در ابتدایی‌ترین گوش‌های هوشمند وجود داشت، به خاطر نگاه خاص اپل، در آیفون وجود نداشت.
در نهایت، اپل در iOS 1، ویژگی Springboard را معرفی کرد؛ به کمک این ویژگی در هرجای سیستم‌عامل که باشید، با فشردن کلید Home، فهرستی از اپلیکیشن‌های مرتبط، به کاربر نمایش داده می‌شود. این ویژگی هنوز هم وجود دارد ولی همانند سابق از ویجت‌ها پشتیبانی نمی‌کند و تنها قادر به نمایش اپلیکیشن‌هایی خاص است. در حالیکه ویژگی‌های مشابه با امکان شخصی‌سازی از مدتها قبل در بعضی از سیستم‌عامل‌های رقیب (سیمبین و ویندوزموبایل) وجود داشت.
در مقایسه ویژگی‌ها، ویندوزموبایل تقریباً در تمام قسمت‌ها iOS را شکست می‌داد. اما هنگامی که صحبت از کاربردپذیری و سهولت استفاده به میان می‌آمد، هیچ جای بحثی در برتری iOS وجود نداشت. چراکه همان‌طور که همه کاربران حرفه‌ای می‌دانند، مسئله اصلی در کاربردپذیری، سهولت استفاده در دراز مدت است.
به‌روزرسانی‌های iOS 1
سه ماه پس از معرفی آیفون، اپل، اولین به‌روزرسانی نرم‌افزاری مهم را برای دستگاه‌های خود منتشر کرد. iOS 1.1.1 در زمان عرضه‌ی خود، به چند دلیل، مهم و قابل توجه بود. دلیل اول این بود که اپل، با این عرضه، به ایجاد الگوی انتشار iOS جدید هم‌زمان با دستگاه‌های جدید اقدام کرد که در این مورد، دستگاه جدید آی‌پاد تاچ بود.
اپل، عملا نشان داد که قصد دارد به‌طور مداوم و دنباله‌دار، به‌روزرسانی iOS را با معرفی نسخه‌ها و ویژگی‌های جدید ادامه دهد
نکته دیگر این بود که اپل، عملا نشان داد که قصد دارد به‌طور مداوم و دنباله‌دار،به‌روزرسانی iOS را با معرفی نسخه‌های جدید و ویژگی‌های جدید ادامه دهد و این بروز رسانی‌ها را تا حد امکان روی دستگاه‌های خود اعمال کند. در سال‌های اول که اپل تنها دو دستگاه مبتنی بر iOS داشت، اعلام این مسئله که اپل سعی دارد تمام دستگاه‌های iOS را یکپارچه نگه دارد کار چندان سختی نبود. اما این عملکرد در سال‌های بعد و با معرفی گجت‌های بیشتر، همچنان ادامه یافت.
در آن برهه از زمان بروز رسانی iOS تنها شامل یک ویژگی تازه بود؛ این به‌روزرسانی در مورد فروشگاه موزیک آیتونز و پشتیبانی از وای‌فای بود. این ویژگی به کاربر امکان می‌داد که بتواند مستقیما ازطریق دستگاه، موسیقی‌های دلخواه خود را خریداری کند. این ویژگی از اولین نمونه سرویس‌های معرفی‌شده توسط اپل بود که در آن، نگرانی‌هایی مبنی بر مختل شدن سرویس، توسط فرکانس‌های AT&T ایجاد شد. از این‌رو در آن زمان، این سرویس تنها ازطریق وای‌فای دردسترس کاربران قرار گرفت.
علاوه بر این نسخه 1.1.1 از خروجی تلویزیون و ویژگی دابل‌کلیک روی کلید Home را نیز پشتیبانی می‌کرد که ویژگی دوم، آغازگر سلسله تغییراتی بود که اپل قصد داشت در سال‌های آتی روی عملکرد کلید Home اعمال کند.پس از آن، نسخه 1.1.3 با قابلیت مرتب‌سازی آیکون‌های صفحه اصلی و ایجاد میانبر از وب‌سایت‌های مورد علاقه معرفی شد.
اپل در این نسخه، ویژگی موسوم به Web Clips را نیز معرفی کرد که یادآور این مسئله بود که در آن زمان اپلیکیشن‌های اختصاصی مبتنی بر SDK ، برای iOS وجود نداشت. من مشخصا آن زمان را به یاد می‌آورم که آیفون ترکیبی از احساس بی‌حوصلگی و هیجان را به کاربر منتقل می‌کرد. بی حوصلگی به این دلیل که کاربر به وضوح قابلیت‌های برآورده نشده در iOS را درک کرده و چشم انتظار معرفی آن‌ها بود و هیجان از این نظر که کاربر آموخته بود که اپل به‌طور مرتب در به‌روزرسانی‌های خود ویژگی‌های جدیدی را معرفی می‌کند.
در آن زمان، با معرفی هر ویژگی، کاربران عبارت «بلاخره به iOS اضافه شد.» را به کار می‌بردند؛ چراکه نبود بسیاری از ویژگی‌های مذکور، به‌صورت بدیهی به چشم آمده و احساس می‌شد؛ خوشبختانه اپل با به‌روزرسانی‌های مرتب خود نشان داده بود که توانایی ارائه آن‌ها را در iOS دارد. از برنامه‌های اختصاصی نیز، همچنان خبری در ای سیستم‌عامل نوپا نبود بااین‌حال همه می‌دانستند به‌زودی پای آن‌ها به iOS باز خواهد شد.
iOS 2: از راه رسیدن اپلیکیشن‌ها
شاید بتوان معرفی اپ‌استور (App Store) توسط کوپرتینویی‌ها در جولای ۲۰۰۸ را مهمترین اتفاق سال‌های نخست تولد iOS دانست.
مدیریت و ارائه اپلیکیشن‌های واسطه (Third Party) تا آن زمان یکی از کاربردی‌ترین عمل‌کرد‌های اپل محسوب می‌شد و اپل تلاش کرد تا به این طریق امکان توسعه، جستجو و نصب اپلیکیشن‌ها را در مجموعه iOS پیاده‌سازی کند.
App Store
فروشگاه اپلیکیشن‌ها، پیش از این در هر دو دستگاه و در درون آیتونز وجود داشت. مکانی که کاربران می‌توانستند با مرور اپلیکیشن‌ها، آن‌ها را نصب کنند. اما معرفی اپلیکیشن جداگانه برای این نرم‌افزار، تغییری بزرگ نسبت به نحوه انتشار اپلیکیشن‌ها در گذشته محسوب می‌شد. این تغییر در درجه اول باعث شد دسترسی به نرم‌افزارها ازطریق وب و آیتونز، به اپلیکیشن واسطه App Store منتقل شوند. ولی نکته مهم و هوشمندانه این بود که App Store روی آیتونز استوار شده بود و به‌همین‌دلیل،، کاربران برای استفاده و خرید اپلیکیشن‌ها از ورود مجدد اطلاعات کاربری و کارت اعتباری بی‌نیاز می‌شدند؛ چراکه اطلاعات آن‌ها پیش‌تر در آیتونز ذخیره شده بود. درنتیجه جستجو و نصب نرم‌افزارها آسان‌تر و همین حرکت اپل، در آینده باعث افزایش در فروش اپلیکیشن‌ها شد.
SDK-های iOS
توضیح: SDK یا کیت توسعه نرم‌افزاری، مجموعه توابع و کتابخانه‌های کامپایل شده‌ای هستند که تولیدکنندگان نرم‌افزار، برای آسان کردن برنامه‌نویسی روی پلتفرم‌های گوناگون فراهم کرده و دراختیار برنامه‌نویسان اپلیکیشن‌ها قرار می‌دهند.
آیفون دستگاهی پرقدرت محسوب می‌شد و اپل با‌عرضه‌ی SDK، ابزارهای فوق‌العاده‌ای دراختیار توسعه‌دهندگان iOS قرار داد. پس از آن، عرضه بازی‌های سه‌بعدی برای آیفون متداول شد و در مجموع اپلیکیشن‌های iOS، کاربردی‌تر، شیک‌تر و پیشرفته‌تر از اپلیکیشن‌های سایر پلتفرم‌ها شدند. این ترکیب و خصوصیت، iOS را به پلتفرم پیشتاز در تولید اپلیکیشن‌ها تبدیل کرد که شرکت‌های رقیب همچنان تلاش می‌کنند به آن برسند.
نکته مهم و هوشمندانه این بود که App Store روی آیتونز استوار شده بود و به‌همین‌دلیل،، کاربران برای استفاده و خرید اپلیکیشن‌ها از ورود مجدد اطلاعات کاربری و کارت اعتباری بی‌نیاز می‌شدند
با وجود تمام این موارد، معرفی اپلیکیشن‌ها و اپ‌استور، آنچنان آرام نبود و با انتقاداتی همراه شد. اپل، دسترسی کامل به هسته iOS را امکان‌پذیر نکرد و تنها اجازه‌ی نصب اپلیکیشن‌هایی را فراهم کرد که در اپ‌استور ثبت شده بودند. ازآنجاکه تنها راه قانونی و مشروع نصب اپلیکیشن‌ها، ازطریق اپ‌استور بود، اپل سیاست خاصی را برای ورود یا عدم ورود اپلیکیشن‌ها به اپ‌استور تدارک دید. برخی از قوانین اپل در این سیاست، کاملاً سرراست بودند. مثلا عدم ثبت اپلیکیشن‌های حاوی موضوعات مستهجن که همچنان نیز برقرار است. اما به عقیده کاربران، بعضی از این قوانین، اپل را در موقعیتی انحصارطلبانه قرار می‌دادند؛ برای مثال، اپل معمولاً اپلیکیشن‌هایی را که برای پلتفرم دیگر نیز عرضه شده بودند در اپ‌استور قرار نمی‌داد. از نمونه‌های دیگر می‌توان به اپلیکیشن‌هایی اشاره کرد که به کمک آن‌ها می‌توانستید با اتصال آیفون به رایانه، به اینترنت دسترسی داشته باشید.
یکی از نتایج شاید پیش‌بینی نشده معرفی اپ‌استور، کاهش چشمگیر قیمت اپلیکیشن‌ها بود که کاملاً به نفع مصرف‌کنندگان و توسعه‌دهندگان اپلیکیشن‌ها تمام شد و در مواردی شگفتی همگان را به همراه داشت. برای مثال پس از مدتی، اپلیکیشن‌هایی که با قیمت ۴۰ دلار عرضه می‌شدند، با ورود به اپ‌استور به قیمتی بین ۵ دلار تا ۹۹ سنت رسیدند. کار به جایی رسید که اپلیکیشنی که ۴ دلار قیمت داشت، یک اپلیکیشن گران محسوب می‌شد!
به مرور زمان لیست پرفروش‌ترین اپلیکیشن‌ها نیز ایجاد شد که چیزی مثل لیست‌های Top Ten در موسیقی بود؛ توسعه‌دهندگان با ورود به این لیست درآمد سرشاری کسب می‌کردند اما ورود به آن کار ساده‌ای نبود. بسیاری از نگرانی‌ها و سختی‌ها به مرور زمان از میان رفت و حالا بسیاری از شرکت‌ها و توسعه‌دهندگان مستقل، ازطریق فروش اپلیکیشن‌های iOS درآمد کسب می‌کنند.
پشتیبانی از سرویس Exchange مایکروسافت
نسخه دوم iOS، اقدام به معرفی امکاناتی کرد که پیش از این در سایر پلتفرم‌ها وجود داشتند. یکی از مهمترین ویژگی‌ها، پشتیبانی کامل از سرویس Exchange مایکروسافت برای دسترسی به ایمیل، تقویم و لیست مخاطبان کاربران این سرویس بود. علاوه بر این، اپل ویژگی جستجو در لیست مخاطبان را به iOS 2 اضافه کرد تا انتخاب چند مخاطب مختلف امکان‌پذیر شود؛ تا پیش از این، برای انتخاب یک مخاطب، کاربر مجبور به اسکرول و جستجوی دستی در تمام لیست بود.
منبع :