کونگ فو چیست؟
واژه ی کنگ فو مربوط به هنر رزمی چینی است. اصل کنگ فو به مکانی به نام معبد شائولین برمی گردد که در آن راهبان برای سلامتی یا دفاع شخصی کنگ فو کار می کردند.
اولین معبد شائولین یک مکان بودایی بود که در سال 377 قبل از میلاد در استان هنان چین ساخته شد. در سال 527 قبل از میلاد، یک شاهزاده بودایی به نام بودهیدهرما یا دا مو در چین برای تعلیم مذهبی به معبد سفر کرد و راهبان این مکان را ضعیف و بیمار یافت. دامو برای تقویت راهبان، خود را در یک اتاق به مدت 9 سال برای تفکر محبوس کرد. وی در نهایت، منجر به پیدایش یی جین جینگ یا یک سری تمرین تقویتی و انرژی زا یا هنر رزمی شائولین شد.
از نظر تاریخی، کنگ فو در چین یک بخش اصلی در آموزش دانشمندان و رهبران دولتی است. مردم چین ارزش زیادی برای این ورزش قائل هستند چرا که حس می کنند کنگ فو به آنها احترام، صبر، تواضع و اخلاق می آموزد.
بسیاری از آمریکایی ها بر این باورند کنگ فو یک هنر رزمی مانند تکواندو، جودو یا ایکودو است. اما در واقع، کنگ فو شامل صدها سبک هنرهای رزمی چینی است که برخی از آنها عبارت است از مشت بزرگ، چنگال عقاب و تایجی کوان.
نکته ی اشتباه دیگر این است که کنگ فو یک سبک ملایم در مقایسه با کاراته یا سایر سبک های سخت در نظر گرفته می شود.
اینطور نیست. هر سبک کنگ فو شامل تکنیک های ملایم و سخت است. بسیاری از مردم بر این باورند کنگ فو یک سبک خارجی و تایجی کوان یک سبک داخلی است. درحالیکه بیشتر سبک های کنگ فو روی پیشرفت خارجی تکیه دارند و تمامی سبک های کنگ فو شامل اجزای داخلی و خارجی هستند.
تاریخچه سبک چنگال عقاب
سبک چنگال عقاب کنگ فو یا اینگ جو پای در چینی یکی از قدیمی ترین، کامل ترین و پیچیده ترین سبک های شائولین است و برای ضربات محکم و پرتابی و ضربات پرفشار خود شناخته می شود. سبک چنگال عقاب در سال 1130 وقتی مغول ها به چین حمله کردند و ژنرال یو فیی این سبک را از اسقف شائولین یاد گرفت روی کار آمد. این سیستم جنگاوری طی سال ها از طریق راهبان شائولین به شاگردان خود در معبد شائولین گسترش یافت.
در دهه ی 1800، سیستم چنگال عقاب توسط خانواده لاو یاد گرفته شد. در دهه ی 1920، دو نفر از مشهورترین اعضای این خانواده، لاو فت و چن زی زنگ با همکاری جیگ وو جیمنزیوم توانستند سبک چنگال عقاب را به صدها نفر از دانش آموزان چین آموزش دهند. چن زی زنگ در جنوب چین مشهور شد و با تنها سه حرکت رقبای خود را شکست می داد.تمامی تکنیک های این سبک امروز وجود دارند و از طریق شام لونگ به آمریکا برده شدند که وی از معلمین این سبک چنگال عقاب در دنیا تلقی می شود.
چگونه کنگ فو تعلیم داده می شود؟
شما در اولین کلاس خود با اطلاعات جدید زیادی روبرو می شوید. علاوه بر تمرینات کششی، تقویت عضله و انرژی زایی، حرکات خاصی برای این سبک وجود دارد. هر حرکت شامل اجزای فیزیکی: حرکت پاها، ران ها، بازوان، دست ها، چشمان و تنفس است. برای هر حرکت یک بخش ذهنی نیز وجود دارد. هر حرکت هدف خاصی دارد و این معلم است که درک دانش آموزان را از این اهداف بالا می برد تا بیشینه بازدهی به دست آید.
شما در اولین کلاس از شرایط بدن خود اطلاع پیدا می کنید. پس از یک ماه، در قدرت بازوان و پاهای خود و تمرکز و سلامتی رشد چشمگیری احساس خواهید کرد.
پس از دوره ی شش ماهه ی اول، حرکات اصلی کنگ فو را یاد می گیرید و انرژی شما به گونه ای غیرقبال باور افزایش پیدا می کند. پیشرفت بدون صدمه و آسیب نیز محتمل است زیرا همانند معلمان چینی کنگ فو، ما به ماهیت حرکات، اهداف آنها و آموزش درست آنها احاطه پیدا می کنیم.
تفاوت بین کنگ فو و سایر هنرهای رزمی
1- کنگ فو فلسفه را وارد تمرین می کند
فلسفه ی هنرهای رزمی چینی مربوط به جنگجویان قاتل نیست بلکه مربوط به بودایی هایی با هدف طول عمر بیشتر است. این فلسفه و تاریخچه باعث دیدگاه مختلف دانش آموزان هنرهای رزمی چینی می شود.
خشونت و جنگاوری باورنکردنی در برخی هنرهای رزمی دیده می شود. این رفتارها در کنگ فو دیده نمی شوند زیرا ماهیت این ورزش ایجاد آرامش ذاتی، جلوگیری از خودخواهی و خشونت است.
2- کنگ فو یک سیستم ادراکی است
تکنیک های هنرهای رزمی به چهار بخش تقسیم می شوند: ضربه با مشت، ضربخ با پا، قلاب و پرتاب و گرفتن و قفل کردن مفاصل. هر نوع تکنیک کنگ فو از یکی از این بخش های گرفته می شود. این موضوع اهمیت زیادی دارد چرا که هر تکنیک اثربخشی خاصی دارد. یک هنر رزمی چینی با نوع خاصی حمله و دفاع سروکار دارد.
سایر هنرهای رزمی مانند کاراته، جودو و تکواندو تنها در یک یا دو دسته از موارد فوق جای می گیرد. به دلیل ماهیت این هنرهای رزمی، ورزشکاران این رشته ها نمی توانند پاسخگوی حملات خارج از این دسته ها باشند.
یک روش آماده سازی خود در مواقع نبرد یادگیری تمامی هنرهای رزمی است. اما راه حل بهتر یادگیری هنر رزمی چینی مشت بزرگ است که مزایای زیادی دارد.
مزایای هنرهای رزمی چینی
1- سلامتی و تندرستی
منظور از سلامتی عدم بیماری نیست بلکه توانایی خواب راحت، کار پر انرژی، تفکر درست و آرامش است. منظور از تندرستی سلامتی فیزیکی نیست بلکه توانایی واکنش سریع، تحمل شرایط سخت و تمرکز بدون خستگی است.
کنگ فو بهتر از سایر هنرهای رزمی برای سلامتی و تندرستی است. در شنا، دویدن و کاراته تندرستی با افزایش سن کم می شود ولی در کنگ فو ارتقا می یابد. بدین خاطر کنگ فو فراتر از فعالیت جسمی است و ساختارهای درونی و ذهنی را نیز بهبود می بخشد. یک کنگ فو کار انرژی و شادابی بیشتری در کار و آرامش و متانت بیشتری در شرایط تنش زا دارد.
2- ویژگی آموزشی
تعلیم کنگ فو روی پیشرفت اخلاقی و جسمی و ارزش هایی مانند وقار، شجاعت، صبر و شکیبایی تمرکز دارد. ماهیت اصلی این ورزش وابسته به فرایند طولانی شخصیت سازی است. ارزش هایی همچون صبر، شکیبایی، نظم، وفاداری و آرامش از لوازم پیشرفت هستند که از طریق کنگ فو حاصل می شوند.
3- دفاع شخصی
دفاع شخصی از لوازم هنرهای رزمی چینی است. تعلیم درست کنگ فو در راستای آموزش صبر، جلوگیری از نزاع و دفاع در برابر دیگران است. ما با اعتماد به نفس می توانیم دفاع از خود کنیم. دفاع شخصی در این مورد برای مواقع غیرجنگی و نزاعی مانند مصاحبه کاری یا امتحان مدرسه کارآیی پیدا می کند. در جامعه مدرن، نیاز به دفاع شخصی روانشناسی مهم تر از نیاز به نزاع حقیقی است.
معرفی 10 سبک پرکاربرد کونگ فو در چین
کونگ فو یکی از معروف ترین و شناخته شده ترین هنرهای رزمی چین است که از فرهنگ سنتی این کشور نشات می گیرد. این رشته رزمی اولین بار توسط استاد چینی- آمریکایی معروف کونگ فو یعنی بروس لی به جهان معرفی شد. فیلم های کونگ فوی بروس لی خیلی زود دست به دست شدند و شهرت این رشته ورزشی را به سراسر جهان رساندند. کونگ سیستم و سبک های مختلفی مثل کونگ فوی شائولین یا تای چی دارد. اگر شما هم یکی از میلیونها علاقمند کونگ فو هستید این مطلب برای خود شما نوشته شده. ما اینجا 10 سبک معروف و پر کاربرد کونگ فو را در اختیارتان می گذاریم.
1-کونگ فو شائولین (少林功夫)
کونگ فو شائولین هم در خود چین و هم در سایر کشورها بسیار شناخته شده و معروف است. اصالت این سبک کونگ فو به معبد شائولین برمیگردد. این معبد در کوهستانی به نام سونگ سن (Songshan) در شهر دنگ فنگ (Dengfeng) و استان هنان (Henan) قرار دارد. این سبک کونگ فو در واقع آمیخته ای از اندیشه و حکمت ذن بودایی با کونگ فو چینی و سبک های زیر مجموعه آن است. مهارت های اولیه کونگ فو شائولین عمدتا شامل ضربه زدن، غلتیدن، پرش و چندین حرکت دیگر است.
2- تای چی چوان (太极拳)
با اینکه تای چند صد سال سابقه دارد، اما هنوز هم در بسیاری از مناطق و شهرهای چین آموزش داده می شود و مورد استقبال عموم مردم قرار می گیرد.
در سبک تای چی هنرهای رزمی مختلفی با هم ترکیب می شوند. تئوری سنتی یین و یانگ و بسیاری از نظریات دیگر در کنار هم سبک تای چی را به وجود می آورند. کونگ فوکارهای سبک تای چی از حرکات بسیار آرام و با طمانینهای استفاده می کنند تا قدرت درونی بدنشان را افزایش بدهند
3- وینگ چون چوان (咏春拳)
وینگ چون یکی از قوی ترین و قدرتمندترین سبک های کونگ فو است که اوایل دهه 1700 از معبد شائولین سرچشمه گرفت و بعدها اساتیدی مثل “بروس لی” و “ایپ من” آن را گسترش دادند. اصل اساسی سبک وینگ چون سادگی است؛ به این معنا که هر چه تکنیک های مورد استفاده ساده تر باشند و پیچیدگی کمتری داشته باشند کارایی و تاثیر آنها هم بیشتر است.
4- باگواژانگ (八卦掌)
باگواژانگ یکی از سبک های باطنی و ملایم کونگ فو به حساب می آید که در اوایل قرن 19 میلادی توسط فردی به نام “دونگ های چون” به عنوان یک هنر رزمی به جهان معرفی شد. این سبک از کونگ فو روی تعامل ذهن و حرکات جسمی تمرکز دارد و اغلب با حرکات آهسته و روان همراه است.
5- زینگ یی چوان (形意拳)
زینگ یی چوان یکی از قدیمی ترین سبک های هنرهای رزمی است که در کنار تای چی و باگواژانگ سبک های قدیمی کونگ فو را تشکیل می دهند. توجه و تمرکز اصلی حرکات در این سبک به قدرت داخلی رزمی کار معطوف می شود. ویژگی سبک زینگ یی تهاجمی و پر تحرک بودن حرکات آن و همینطور یادگیری مهارت های مبارزه ای غیر قابل پیش بینی است.
6- چوی لی فوت (蔡李佛)
چوی لی فوت یکی از سبک های کونگ فو است که در دهه 1830 توسط “چن هنگ” بوجود آمد. این سبک به جای نیروی عضلانی و قدرت جسمی روی آرامش و قدرت باطنی تاکید و تکنیک های مختلف کونگ فو را در هم ادغام می کند.
7- باجی چوان (八极拳)
خاستگاه اصلی سبک باجی چوان شهر کانگژو (Cangzhou) در استان هی بی (HeiBei) چین است. بر خلاف تای چی، در باجی چوان از تکنیک های انفجاری و کوتاه استفاده می شود و می توان گفت این سبک با سیستم آموزش های نظامی ارتباط نزدیکی دارد. بسیاری از محافظان سیاستمدارها و اشخاص مهم این سبک از کونگ فو را یاد می گیرند.
8- مانتیس دعاگو (北螳螂拳)
مانتیس دعا گو (Praying Mantis) اولین بار توسط “وانگ لنگ” (Wang Lang) در اواخر دره لینگ و اوایل دوره چینگ به وجود آمد. نام این سبک به خاطر شباهت حرکات آن به مانتیس یا همان آخوندک روی آن گذاشته شده. سبک مانتیس روی حرکات دست و پا و چابکی و سرعت عمل کونگ فوکار تاکید دارد.
9- نان چوان (南拳)
سبک نان چوان که به آن نان فنگ چوان هم گفته می شود در واقع ترکیبی از بوکس شائولین جنوبی و سایر تکنیک های ورزش بوکس مثل هونگ گار (Hung Gar)، موک گار (Mok Gar) و لی فوت (Li Fut) است. نان چوان روی حرکات ساده، نمایش های کوتاه با دست و حرکات پی در پی پا تمرکز می کند.
10- چانگ چوان (长拳)
چانگ چوان جزو خانواده هنرهای رزمی بیرونی است که ترکیبی از سبک های هنرهای رزمی چینی را نشان می دهد. تمرکز عمده این سبک روی ضربات طولانی مدت و تکنیک های موثر است. چانگ چوان در سالهای اخیر شکل گرفته و اغلب در مسابقات مختلف هنرهای رزمی به نمایش درمیآید.
منبع: