طوطی کاسکو | شرایط نگهداری کاسکو در خانه: کاسکوها پرندگانی باهوش و زیبا هستند. شرایط نگهداری کاسکو در خانه به مهیا کردن قفس، طریقه انتقال به قفس، غذا دادن و نکات دیگری برمی‌گردد که رعایت آن‌ها الزامی است.
کاسکوها؛ این پرندگان بسیار باهوش می‌توانند یک حیوان خانگی دوست‌داشتنی باشند، اما دانستن شرایط نگهداری کاسکو در خانه قبل از خرید آن‌ها بسیار واجب است. نکاتی که قبل از خرید باید بدانید این است که اولا طوطی و کاسکو، طبیعتا وحشی هستند و اهلی نمی‌شوند؛ بنابراین رفتار و غرایز حیات وحش خود را حفظ می‌کنند. دیگر آنکه همه‌ی گونه‌های طوطی مشابه نیستند، بنابراین درباره ویژگی‌های آن‌ها هنگام خرید تحقیق کنید. در آخر هم کاسکو نسبت به سایر حیوانات خانگی عمر طولانی‌تری دارند. اما برویم سراغ شرایط نگهداری این پرندگان زیبا.
شرایط نگهداری کاسکو در خانه
۱. مهیا کردن قفس کاسکو
- قفس‌های مستطیلی و دایره‌ای بهترین گزینه برای کاسکوها هستند؛ آن‌ها در قفس‌هایی که گوشه ندارند احساس ناامنی می‌کنند.
- اطمینان حاصل کنید که قفس به اندازه‌ای بزرگ باشد که کاسکو به راحتی بتواند در آن حرکت کند. همچنین باید جای کافی برای اسباب بازی ها، کاسه آب و مواد غذایی او وجود داشته باشد.
- قفس را در جایی قرار دهید که کاسکو بتواند به راحتی در آن تعامل داشته باشد. اغلب طوطی‌ها موجودات اجتماعی هستند. در حیات وحش، آن‌ها به صورت گروهی زندگی می‌کنند و با همنوعان خود ارتباط مداومی برقرار می‌کنند. اگر آن‌ها تنها بمانند ممکن است به اضطراب جدایی مبتلا شوند. کاسکوها دوست دارند در فضایی باشند که انسان‌ها در آن حضور دارند.
- اگر حیوان خانگی دیگری نیز دارید، زمانی که در منزل حضور ندارید قفس کاسکو را در جایی امن قرار دهید. اطمینان حاصل کنید که بر ارتباط حیوانات دیگر با پرنده تان نظارت دارید و اگر حضور حیوانات دیگر در خانه باعث استرس کاسکو می‌شوند آن‌ها را از هم دور نگاه دارید.
- دمای هوا را ثابت نگه دارید. پرندگان قادر به تحمل دامنه دمایی گسترده‌ای هستند، اما دمای ایده آل برای کاسکو شما بین ۶۵ تا ۸۵ درجه فارنهایت است.
- از قراردادن پرنده خود در یک اتاق سرد خودداری کنید. دمای زیر ۴۰ درجه می‌تواند برای پرندگان، به خصوص برای پرنده‌ی لاغر مضر باشد. کاسکوی چاق نیز ممکن است در دما‌های بالای ۸۵ درجه دچار تنش شوند؛ بنابراین از گردش هوا اطمینان حاصل کنید.
- روش صحیح تمیز کردن قفس پرنده های خانگی را به خوبی بیاموزید.
۲. طریقه انتقال طوطی کاسکو به قفس
برای اینکه بار اول کاسکو را از کریر یا وسیله‌ای که پرنده تان را با آن به خانه آورده‌اید؛ بیرون بیاورید و در قفس بگذارید لازم است شرط احتیاط را رعایت کنید و همه‌ی در‌ها و پنجره‌ها را ببندید. سپس خیلی آرام درب قفس را باز کنید و کم کم دست خود را جلو ببرید. اگر پرنده آرام است به کارتان ادامه دهید و خیلی آرام انگشتتان را روی پای کاسکو قرار دهید. اگر از قبل آموزش دیده است، به او بگویید «برو بالا» و با این حرف او روی انگشتتان خواهد پرید. حال به آرامی آن را از کریر خارج کنید و داخل قفس بگذارید تا آرام به خانه جدیدش عادت کند.
اما در رابطه با کاسکوی خشن، یا کاسکوی تربیت نشده، باید او را بگیرید و در قفس قرار دهید. این کار بر رابطه شما تاثیر نخواهد گذاشت چرا که او خیلی زود آن را فراموش خواهد کرد. باید در انجام این کار سریع باشید چرا که کاسکو قطعا مقاومت خواهد کرد و اگر از دست شما فرار کند، گرفتنش سخت‌تر خواهد شد. اگر می‌ترسید که شما را گاز بگیرد از یک دستکش استفاده کنید. او را از ناحیه گردن نگاه دارید چرا که هم شما را گاز نمی‌گیرد هم تنفس او را مختل نمی‌کنید. به هر صورت او را بگیرید و خیلی سریع در قفس بگذارید.
در نهایت به هر روشی که کاسکو خود را در قفسش می‌گذارید، به او زمان بدهید تا عادت کند. احتمالا آب و غذای کمتری نسبت به حالت طبیعی خواهد خورد، اما خیلی زود این دوران می‌گذرد. به کاسکو اجازه دهید تا آرام شود و با محیط جدید سازگاری پیدا کند.
۳. غذا دادن به طوطی کاسکو
در رژیم غذایی کاسکوی خود تنوع ایجاد کنید. طوطی‌ها به رژیم غذایی متنوع با محدوده‌ی وسیعی از غذا‌ها با ارزش غذایی مختلف نیاز دارند. ایده آل این است که آن‌ها را به غذای خشک و دانه‌های خوراکی محدود نکنید، اگرچه این ترکیب می‌تواند غذای پایه‌ی خوبی برای کاسکوی شما باشد. اما در ادامه برخی اصول غذایی مناسب و نکاتی در رابطه با شرایط نگهداری کاسکو در خانه را شرح می‌دهیم:
۱. به کاسکو میوه و سبزیجات تازه بدهید. آن‌ها را به خوبی خشک کنید، طوری که آن را برای انسان‌ها مهیا می‌کنید. بسیاری از کاسکوها انگور، موز، سیب، هویج، توت، و انواع سبزیجات پخته و له شده مثل نخود، لوبیا و … را دوست دارند. در مصرف میوه‌جات زیاده روی نکنید چرا که قند زیاد آن‌ها می تواند برای کاسکوها مضر باشد.
۲. کاسکوها دوست دارند پوست برخی دانه‌ها را خودشان جدا کنند. به آن‌ها پسته، تخمه و فندق بدهید.
۳. به کاسکوها کافئین، الکل، شکلات، تنقلات شور یا شیرین، غذای چرب، لوبیای نپخته یا خشک، کلم، بادمجان یا عسل ندهید.
۴. هرگز به کاسکوی خود پیاز و آووکادو نخورانید. هردوی این‌ها برای کاسکو و سایر طوطی‌ها سمی هستند. آووکادو، موجب مرگ ناگهانی کاسکو می‌شود.
۵. مقدار غذای کافی به کاسکو بدهید. پرندگان کوچک و متوسط باید ظروف آب و غذای ۵۰۰ گرمی داشته باشند و پرندگان بزرگتر ظروف ۸۰۰ گرمی. کاسکوی تازه متولد شده و جوان به دلیل فعالیت بدنی بالا نیاز به مقدار غذای بیشتری است.
۴. رعایت نکات کلی برای نگهداری طوطی کاسکو
۱. ظرف آب بزرگی برای کاسکو در نظر بگیرید. پرنده‌ها در همان ظرفی که از آن آب می‌خورند، خود را می‌شویند و هیچ اشکالی ندارد. منابع ویتامین را در ظرف آب کاسکو قرا ندهید حتی اگر دستورالعمل چنین می‌گوید. دلیل آن این است که پرنده‌ی شما همه‌ی آب درون ظرف را نخواهد نوشید و شما در این صورت قادر به اندازه گیری میزان ویتامین دریافتی کاسکوی خود نخواهید بود.
۲. از پختن غذای کاسکو در ظروف نچسب بپرهیزید. مواد شیمیایی موجود در این ظروف می‌تواند برای کاسکو کشنده باشد.
۳. سیگار کشیدن در حضور کاسکو، همچون انسان، بسیار خطر آفرین است. در صورتی که کاسکو نگهداری می‌کنید از سیگار کشیدن در خانه اجتناب کرده و برای ترک سیگار برنامه‌ریزی کنید.
۴. هر دو روز یک‌بار قفس کاسکو خود را تمیز کنید. هر گونه پوست دانه و ضایعه را از کف قفس بزدایید.
آشنایی با طوطی ملنگو (طوطی کوچک اسکندر)
طوطی ملنگو (Ring-necked Parakeets یا Rose ring-necked Parakeets) با نام علمی (Psittacula krameri manillensis) از طوطی سانان است که به آن طوطی سبز نیز می‌گویند. طوطی کوچک اسکندر (طوطی ملنگو) پرنده‌ای از خانواده طوطیان است و در ایران به نام ملنگو مشهور است. طولش ۴۰ سانتیمتر و زیستگاهش در آسیا به ویژه هندوستان و سریلانکا و در آفریقا از سودان تا غرب آفریقا است.
آشنایی با طوطی ملنگو
طوطی ملنگو بومی هند بوده و در ایران به صورت رها شده از قفس بومی شده است. طوطی‌های ملنگو در تمام پارک‌های شمال تهران در گله‌های بزرگ زندگی می‌کنند.این گونه از نظر تاریخچه پرنده شناسی پیشینه‌ای طولانی دارد. این پرنده احتمالا برای الکساندر کبیر شناخته شده بود. این پرنده برای نگهداری در (پاسیو) مناسب و رنگ پرها عمدتا سبز است. در نرها حلقه سیاهی از بخش زیرین منقار منشعب و تا پشت گردن ادامه دارد که در آنجا با نوار قرمزی ادغام می‌گردد.
از دیگر اسامی شناخته شده برای این پرنده می‌توان به طوطی سبز، طوطی طوق صورتی، پاراکیت گردن حلقه‌ای هندی، پاراکیت طوق صورتی و طوطی کوچک اسکندر اشاره کرد.
طوطی ملنگو (طوطی سبز)
پراکندگی جغرافیایی طوطی ملنگو
پراکندگی جغرافیایی این طوطی از سایر طوطی‌ها بسیار وسیع‌تر است به طوری که از شمال غربی آفریقا تا قسمتهایی از آسیا و از شرق تا برمه را شامل می‌شود و احتمالا در کشور چین نیز یافت می‌شود. این پرنده را با موفقیت به نقاط غیر بومی نیز منتقل کرده‌اند و در حال حاضر در این مناطق زندگی می‌کند و یافت می‌شود.
تفاوت طوطی ملنگو و شاه طوطی
در ایران دو نوع طوطی سبز رنگ (ملنگو و شاه طوطی) خرید و فروش می‌شود. این دو نوع طوطی با یکدیگر متفاوت بوده و بسته به علاقه و سلیقه، خریداری می‌گردند. از مهمترین تفاوت‌های ملنگو و شاه طوطی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
- جثه ملنگو در حدود ۲۰ سانتیمتر از جثه شاه طوطی کوچکتر است.
- ملنگو برخلاف شاه طوطی، روی لبه بال‌هاش لکه سرخ ندارد.
- از لحاظ رفتاری، شاه طوطی آرام‌تر و اهلی‌تر است.
- هر دو پرنده عادت به جیغ زدن ناگهانی دارند ولی شاه طوطی صدای بسیار بلندتری از خود تولید می‌کند.
- ملنگو استعداد بسیار بیشتری نسبت به شاه طوطی در تکرار و تقلید صدا دارد.
پرواز طوطی ملنگو
مشخصات فیزیکی طوطی ملنگو
اندازه
این پرنده از نوک تا دم حدود ۴۰ الی ۴۰.۵ سانتیمتر است. رنگ عمومی پرها سبز است ولی گاهی اوقات برخی پرنده های جهش یافته به رنگ‌های زرد، آبی و ابلق هم در بین آن‌ها دیده می‌شود.
نحوه تغذیه
غذای طوطی ملنگو علاوه بر ارزن معمولا میوه و سبزیجات تازه است.
تعیین جنسیت
پرنده نر بالغ را می توان به راحتی از روی حلقه صورتی رنگ دور گردن و علامت سیاه رنگ روی صورت شناخت. از آنجا که حلقه مشخص دور گردن در جنس نر این پرنده تا ۳ سالگی ظاهر نمی‌شود، نمی‌توان سن و جنس این پرنده را با اطمینان تخمین زد. در شرایط مناسب این پرنده می‌تواند بیش از ۵۰ سال زنده بماند.اصولا این پرنده برای اهلی کردن مناسب نیست و حتی اگر از ابتدای تولد به دست انسان پرورش یابد همچنان طبیعت وحشی خود را حفظ می‌کند.
طوطی ملنگو زیبا
رفتار شناسی طوطی ملنگو
این پرنده نه به اندازه طوطی راهب ولی توانایی تقلید صدا دارد و می‌تواند حرف زدن یاد بگیرد البته به شرطی که از جوجگی بزرگ شود. توانایی صحبت کردن طوطی ملنگو نیز در مقایسه با شاه طوطی دیرتر اتفاق می‌افتد اما ملنگو دامنه لغات بیشتری را فرامی‌گیرد. در ضمن پر سر و صدا تر و بازیگوش تر از شاه طوطی است. از آنجایی که ملنگو یک پرنده بسیار باهوش است، به راحتی خسته می‌شود و اگر به حال خود رها شود، به رفتارهای مخرب مانند جویدن رو می‌آورد.
آن‌ها همچنین در دوران بلوغ دوره خاصی را می‌گذرانند و در آن شروع به گاز گرفتن می‌کنند، تا حدی که مدیریت پرنده برای شما دشوار خواهد بود. این دوره با پرخاشگری جزئی همراه است، اما ظرف مدت چند هفته یا چند ماه به پایان می‌رسد.
طول عمر
در شرایط مناسب این پرنده می‌تواند بیش از ۵۰ سال زنده بماند.
تقلید صدا
این پرنده توانایی یادگیری کلمات را دارد ولیکن خیلی بی استعداد است.
تشخیص طوطی‌های نابالغ
پرندگان نابالغ در گونه ملنگو شبیه پرندگان بالغ هستند؛ اما منقار آن‌ها کم‌رنگ‌تر و رنگ عنبیه آن‌ها خاکستری است.
مراقبت از طوطی‌های ملنگو
- با توجه کافی، عشق ورزیدن و ایجاد محیط و تغذیه مناسب زندگی، یک طوطی ملنگو می‌تواند به‌سرعت به یک همراه و عضو محبوب خانواده شما تبدیل شود. این طوطی‌ها از یادگیری چیزهای جدید لذت می‌برند.
- اگر رفتار پرخاشگرانه‌ای از پرنده مشاهده کردید، بهتر است از سرزنش کردن او خودداری کنید؛ زیرا می‌تواند باعث ایجاد ترس و استرس و افسردگی در پرنده شما شود.
- بهترین راه برای مقابله با رفتار بد طوطی ملنگو این است که او را به رفتارهای مثبت و خوب تشویق کنید.
- شما باید برای طوطی خود یک قفس بزرگ و مناسب تهیه کنید تا بتواند به‌راحتی در آن پر بزند و بازی کند، همچنین دقت داشته باشید که دم آن نیز در قفس جا شود.
- ظرف آب و غذای طوطی باید روزانه تمیز شود و برای او آب و غذای تازه بگذارید. محل استراحت طوطی ملنگو و اسباب‌بازی‌های داخل قفس او بهتر است ماهانه تمیز شوند.
- اگر این نوع از پرندگان مدت زیادی تنها بمانند یا شوک شدیدی به آن‌ها وارد شود، ممکن است شاهد افسردگی یا رفتارهای خود تخریبی آن‌ها مانند پر کندن باشید.
منبع :