کریپتوکوکوزیس
کریپتوکوکوزیس یک بیماری بالقوه کشنده قارچی است که هر روز بیش از 16000 نفر در سراسر جهان مصرف می کند و تقریبا یک میلیون نفر در هر سال است.
کریپتوکوکوز خارج ریوی (شامل مننژیت کریپتوکوک) توسط مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های ایالات متحده به عنوان یک عامل تعیین کننده بیماری ایدز محسوب می شود . به طور کلی، مننژیت کریپتوکوک شایع ترین عفونت سیستم عصبی مرکزی است و سومین عارضه شایع در افراد مبتلا به ایدز است .
ا ظهور ترکیبی از درمان ضد رتروویروسی ART ، میزان کریپتوکوکوزیس از اواسط دهه 1990 به طور پیوسته در جهان توسعه یافته کاهش یافته است.
با این حال، از دیدگاه جهانی، مرگ و میر سالانه منجر به مرگ و میر ناشی از مننژیت کریپتوكوكی در حال حاضر بیش از 625000 نفر است كه بیشترین شیوع آن در آفریقای جنوبی است كه میزان مرگ ومير آن بین 50 تا 70 درصد است.
در مقابل، مرگ و میر ناشی از کریپتوکوکوز در ایالات متحده و دیگر کشورهای توسعه یافته حدود 12 درصد است.
نمایندگی های علمی
Cryptococcosis توسط قارچ Cryptococcus neoformans و Cryptococcus gattii ایجاد می شود. قبلا، کریپتوکوکوز تنها به C. neoformans اختصاص داده شد ، اما تحقیقات از زمان شناسایی و شناسایی هر دو زیرگونه علنی صورت گرفته است.
در میان افراد مبتلا به اچ آی وی، بیش از سه چهارم موارد کریپتوکوکوزیس، در افرادی که تعداد CD4 کمتر از 50 سلول در میلی لیتر است، گزارش شده است. کریپتوکوکوزیس به ندرت ممکن است در افرادی که دارای سیستم ایمنی نامنظم هستند رخ دهد.
حالت انتقال
فرض شده است که کریپتوکوکوز توسط استنشاق اسپورهای تولید مثل (basidiospores) C. neoformans یا C. gattii به دست می آید.
در حالی که C. neoformans به طور معمول در خاک یافت می شود که شامل تبخیر پرنده، به خصوص کبوتر، استنشاق هنوز به عنوان مسیر غلبه عفونت (در مقایسه با مصرف تصادفی یا تماس با پوست) در نظر گرفته می شود.
در مقابل، C. gattii به طور کلی در مدفوع پرندگان یافت نمی شود، بلکه درختان (اکثرا اکالیپتوس) است. قارچ شناخته شده است که در باقیمانده در اطراف پایه درختان گسترش می یابد.
در حالی که کریپتوکوکوز اغلب در حیوانات وجود دارد، هر دو پستاندار و پستاندار، موارد انتقال انتقال حیوان به انسان بسیار نادر است. انتقال انسان به انسان نیز نادر است.
علائم کریپتوکوکوزیس
تظاهرات بالینی عفونت کریتوکوک معمولا در هر دوازده و نه ماه پس از قرار گرفتن در معرض قرار می گیرد.
عفونت کریپتوکوک ریه معمولا در بیماران بدون علامت است و یا در معرض علائم تنفسی کم و درجه پایین است. بیماران مبتلا به پنومونی کریپتوكوكی اغلب سرفه، درد قفسه سینه، تب پایین، ضعف و ضعف نفس را تجربه می كنند. در برخی موارد ممکن است کاهش وزن، غدد لنفاوی متورم ( لنفادنوپاتی )، تنفس سریع ( تچیپنای ) و ترشحات قابل شنیدن در ریه نیز وجود داشته باشد.
اگر عفونت بیش از ریه ها (خارج ریه) منتشر می شود، اغلب در سیستم عصبی مرکزی به عنوان مننژیت کریپتوکوک ارائه می شود. در این موارد، بیماران ممکن است در ابتدا با علائم حاد مانند سردرد، تب و یا تغییرات در وضعیت ذهنی (مثلا از دست دادن هوشیاری، ناآگاهی، بی حالی) داشته باشند.
علائم اغلب در حوادث حاد هستند و در طول چند هفته به شدت بدتر می شوند.
علائم حاد و مزمن مننژیت کریپتوکوک می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تهوع و استفراغ
- تاری دید
- حساسیت به نور
- اختلال شنوایی یا از دست دادن
- افزایش فشار داخل جمجمه
- سردرد شدید
- گرفتگی گردن
- تغییرات شخصیتی
- دشواری صحبت کردن، خواندن یا نوشتن
- تشنج یا از دست دادن هماهنگی عضلانی
- هذیان ها
- کما
از آنجا که برخی از علائم مرتبط با مننژیت کلاسیک (مانند گردن سفت و حساسیت به نور) در بسیاری از بیماران مبتلا به مننژیت کریپتوکوک اتفاق نمی افتند، آگاهی از این وضعیت گاهی اوقات از دست رفته است، تاخیر در توجه پزشکی به هفته ها و حتی ماه ها تا زمان ظهور حاد علائم.
علاوه بر ریه ها و سیستم عصبی مرکزی، عفونت کریپتوکوک نیز ممکن است بر روی پوست به عنوان ضایعات، زخم ها، پلاک ها، آبسه ها و هر تعداد دیگر از شرایط پوستی (یا زیر جلدی) مشهود باشد. همچنین می تواند بر غدد آدرنال، پروستات و سایر سیستم های بدن تأثیر بگذارد.
تشخیص کریپتوکوکوس
تشخیص کریپتوکوکوز توسط ارائه ویژگی های بالینی و علائم شناختی پشتیبانی می شود و توسط تجزیه و تحلیل خون، بافت، مایع مغزی نخاعی و یا سایر مایعات بدن تایید می شود. روش های تشخیص ممکن است عبارتند از:
- تست آنتی ژن کریپتوكوكی خون یا مایع مغزی نخاعی
- معاینه میکروسکوپی و / یا کشت بافت، خون یا مایع مغزی نخاعی
- فرهنگ شستشوی لارو برونکلی آلوئولی
در حالی که اشعه های X قفسه سینه ممکن است انفلایت های موضعی یا منتشر در ریه ها را در موارد عفونت ریوی نشان دهند، آنها در نهایت به جای تأیید تشخیص، حمایت می کنند.
درمان کریپتوکوکوس
برای بیماران مبتلا به کمبود ایمنی که دارای بیماری کریپتوکوكی بدون علامت یا ملایم یا متوسط هستند، دوره درمان ضد قارچی (فلوكونازول، ایتراکونازول) ممكن است تجویز شود تا عفونت قارچی حل شود.
در صورت بیماری شدید، درمان معمولا با آمفوتریسین B آغاز می شود، اغلب در ترکیب با فلوسیتوزین. این به طور کلی به دنبال درمان نگهدارنده در حال انجام با استفاده از دوز روزانه داروهای ضد قارچی (و همچنین شروع ART اگر بیمار هنوز درمانی نباشد).
درمان نگهدارنده باید تا زمانیکه تعداد CD4 بیش از 100 سلول در میلی لیتر باشد و بار ویروسی بیمار همواره به سطح غیر قابل تشخیص سرایت کند ادامه دارد. اگر CD4 زیر 100 باشد، درمان باید دوباره شروع شود تا از عود بیماری جلوگیری شود.
در ایالات متحده و کشورهای پیشرفته، پیشگیری از قارچ اولیه (پیشگیرانه) توصیه نمی شود، اگر چه ممکن است آزمایشات پیشگیری از آنتی ژن برای بیماران با خطر افزایش یافته یا در مناطقی که بیماری بالقوه بالایی دارند، مورد توجه قرار گیرد.
منابع:
مراکز ایالات متحده برای کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC). “ضمیمه A – شرایط تعریف ایدز”. آتلانتا، جورجیا؛ آخرین بار در 20 نوامبر 2008 بازبینی شد.
Cogliati، M. “اپیدمیولوژی مولکولی جهانی کریپتوکوک نئوفورمن ها و کریپتوکوک گاتسی: اطلس انواع مولکولی”. دانشمند 11 دسامبر 2012. کد مقاله 675213، 23 صفحه.
دل واله، ل. و پنا-اويدو، س. “اختلالات ايدز مغز؛ پاتولوژي و پاتوژنز”. مرزهای علوم زیستی. ژانویه 2006؛ 11 (1): 718-732.
هولمز، ج. لسینا، E .؛ والنسکی، ر. و همکاران “بررسی عفونتهای فرصت طلب نوع 1 بیماری ویروس نقص ایمنی بدن در مناطق جنوب صحرای آفریقا”. بیماری های عفونی بالینی 2003؛ 36 (5): 652-662.
مراکز ایالات متحده برای کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC). “مننژیت کریپتوکوک: یک بیماری مرگبار در میان افرادی است که مبتلا به HIV / ایدز هستند.” آتلانتا، جورجیا؛ سند CS21371B؛ آخرین اکتبر 2012، 2 اکتبر 2012 بازبینی شد.
پینر، ر. حج، ر؛ و Powderly، W. “چشم انداز برای جلوگیری از کریپتوکوکوز در افراد مبتلا به ویروس نقص ایمنی بدن”. بیماری های عفونی بالینی آگوست 1995؛ 21 (S1): 103-107.
رین، ج. و Boulware، D. “پیش آگهی و مدیریت مننژیت کریپتوکوک در بیماران مبتلا به عفونت ویروس نقص ایمنی بدن”. بیماری HIV عصبی رفتاری. 12 ژوئن 2012؛ 2012 (4): 45-61.
کانجی، س. Kakai، R .؛ و Onyango، R. “مننژیت کریپتوکوک در میان بیماران مبتلا به نقص ایمنی بدن بیمار در بیمارستان بزرگ Kisumu، کنیا غربی”. بایگانی میکروبیولوژی بالینی
هیستوپلاسموز
«هیستوپلاسموزیس» چیست؟
هیستوپلاسموز یک عفونت در ریه ها ناشی از قارچ هیستوپلاسما کپسولاتوم است. در موارد شدید، می تواند در تمام بدن پخش شود.
علائم هیستوپلاسموز چه هستند؟
بیشتر افراد سالم که با هیستوپلاسموز آلوده می شوند هرگز علائمی را تجربه نمی کنند، چرا که بدن آن ها با این بیماری مبارزه می کند. در افرادی که علائم را تجربه می کنند، شایع ترین علایم به شرح زیر هستند:
• تب
• سردرد
• سرفه
• لرز
• عرق
• درد قفسه سینه
• درد عضلانی
• از دست دادن وزن
موارد شدیدتر هیستوپلاسموز شامل علائم زیر است:
• تب
• عرق شبانه
• سرفه که ممکن است همراه با خون باشد.
• تنگی نفس
• پنومونی
چگونه به هیستوپلاسموز مبتلا می شوم؟
قارچ هایی که عامل هیستوپلاسموز هستند در زمین رشد می کنند. کشاورزی، ساخت و ساز، باغبانی و یا هر گونه فعالیتی که خاک را بهم می زند می تواند اسپورهای قارچ را به هوا آزاد کند. اگر شما در آن اسپورها تنفس کنید، شما می توانید عفونت را دریافت کنید.
شما نمی توانید هیستوپلاسموز را از شخص دیگری یا از یک حیوان بگیرید. پرندگان عفونت را حمل نمی کند، اما مدفوع آن ها غذای قارچ در زمین است (بنابراین شما می توانید هیستوپلاسموز را در جاهایی مانند قفس مرغ ها دریافت کنید). مدفوع خفاش ها نیز غذای قارچ ها در زمین هستند (بنابراین شما می توانید هیستوپلاسموز را در مناطقی که خفاش ها زندگی می کنند، مانند غارها دریافت کنید)
چه کسی شانس زیادی برای گرفتن هیستوپلاسموز دارد؟
بسیاری از افراد که به هیستوپلاسموز آلوده میشوند یا هیچ نشانه ای ندارند و یا علایم کمی دارند.
هیستوپلاسموز در مکان هایی که دما و رطوبت متوسط است با توجه به وجود، خاک غنی و مرطوب در این مناطق رخ می دهد.
کشاورزان، کارگران فضای سبز، کارگران ساختمانی، باستان شناسان و زمین شناسان در معرض خطر ابتلا به هیستوپلاسموز می باشند.
عفونت های شدید ممکن است در نوزادان و کودکان خردسال و در بزرگسالان مسن تر ایجاد شود. افرادی که ویروس نقص ایمنی انسانی یا ایدز (HIV) دارند یا در حال شیمی درمانی برای سرطان هستند، یا کورتیکواستروئیدهای طولانی مدت (مانند پردنیزون) مصرف می کنند و یا در حال مصرف داروهای ضد رد پیوند پس از پیوند عضو هستند در معرض خطر ابتلا به موارد شدید هیستوپلاسموز می باشند. عفونت مزمن می تواند در بیماران مبتلا به بیماری های ریوی مانند آمفیزم رخ دهد.
چگونه پزشک تشخیص می دهد من هیستوپلاسموز دارم؟
دکتر می تواند خون یا ادرار شما را برای هیستوپلاسموز آزمایش کند. او همچنین می تواند نمونه ای از بافت را برای آزمایش بردارد. عکس اشعه X و سی تی اسکن به تشخیص التهاب در ریه ها کمک می کنند، اما دکتر تنها با نگاه کردن به عکس اشعه X یا سی تی اسکن نمی تواند مطمئن شود که شما هیستوپلاسموز دارید.
چگونه هیستوپلاسموز درمان می شود؟
درمان به شدت عفونت و مدت زمان بیماری بستگی دارد. بسیاری از مردم هیچ درمانی نیاز ندارند و بدن خودش با عفونت هیستوپلاسموز مبارزه می کند. برخی افراد نیاز به یک داروی ضد قارچ مانند آمفوتریسین یا ایتراکونازول دارند. اگر شما برای هیستوپلاسموز نیاز به مصرف دارو دارید، دکتر شما را از نزدیک برای عوارض احتمالی داروها در کلیه یا کبد تحت نظر دارد. شما ممکن است برای هفته ها یا ماه ها نیاز به مصرف دارو داشته باشید. اگر شما سندرم نقص ایمنی یا ایدز دارید ممکن است لازم باشد تا آخر عمر دارو مصرف کنید.
برخی از افراد برای درمان با اکسیژن و مایعات وریدی باید در بیمارستان بستری شوند. دیگران می توانند در خانه درمان شوند. اکثر مردم به خوبی به درمان پاسخ می دهند.
آیا راهی برای جلوگیری از ابتلا به هیستوپلاسموز وجود دارد؟
بهترین راه برای جلوگیری از عفونت دور بودن از مکان هایی است که ممکن است در آنجا گرد و غبار آلوده را تنفس کنید. اسپری کردن خاک با آب قبل از حفر یا کندن آن یا اسپری کردن انبارها و قفس های مرغ می تواند گرد و غباری را که در هوا پخش می شود را کاهش دهد، و در نتیجه تعداد اسپور قارچ در هوا را کاهش دهد. اگر شما در مناطق آلوده کار می کنید، شما باید لباس و ماسک صورت بپوشید.
منبع: