سرطان آپاندیس
سرطان آپاندیس شکل نادری از سرطان است که در آپاندیس رشد می کند. اشکال مختلف زیادی وجود دارد سرطان آپاندیس و در مراحل اولیه، فرد اغلب هیچ علامتی را تجربه نمی کند.
این را بررسی کنید: CAR T-Cell درمانی در هند
آپاندیس کیسه ای لوله ای شکل به طول حدود 4 اینچ و انگشت مانند است که به قسمت اول روده بزرگ متصل می شود. عملکرد دقیق این اندام توسط دانشمندان به خوبی شناخته نشده است. بدون آپاندیس، مردم زندگی عادی و سالمی خواهند داشت.
سرطان آپاندیس که گاهی سرطان آپاندیس نیز نامیده می شود بسیار نادر است. کارشناسان تخمین می زنند که حدود 2 تا 9 نفر در هر یک میلیون نفر به این نوع سرطان مبتلا می شوند. برخی گزارش ها نشان می دهد که با این حال، سرطان آپاندیس ممکن است در حال افزایش باشد.
یک مطالعه گذشته نگر اخیر گزارش داد که از حدود 6 در هر 1 میلیون نفر در سال 2000 به 10 در هر یک میلیون نفر در سال 1 افزایش یافته است.
در این مقاله به اشکال، علائم، علل و عوامل خطر سرطان آپاندیس می پردازیم. تشخیص، بهبودی و میزان بقای این بیماری نیز پوشش داده شده است.
انواع سرطان آپاندیس
در ضمیمه انواع مختلفی از تومور که می تواند شروع شود:
- تومور نورواندوکرین: در سلول‌های تولیدکننده هورمون، یک تومور عصبی غدد درون‌ریز شروع می‌شود و معمولاً در مقادیر کم تقریباً در هر عضو بدن یافت می‌شود. این را می توان تومور کارسینوئید نیز نامید. به طور کلی، یک تومور عصبی غدد درون ریز از دستگاه گوارش یا ریه ها شروع می شود، اما می تواند در پانکراس، بیضه ها یا تخمدان ها نیز رخ دهد. تومور عصبی غدد درون ریز در آپاندیس بیشتر در نوک آپاندیس ایجاد می شود. تومورهای نورواندوکرین حدود 50 درصد از کل تومورهای آپاندیس را تشکیل می دهند. سرطان آپاندیس معمولاً قبل از اینکه به سایر اندام ها سرایت کند هیچ علامتی ایجاد نمی کند و گاهی اوقات قبل از اینکه برای اهدافی در طی معاینه یا عمل تشخیص داده شود، مورد توجه قرار نمی گیرد. یک تومور عصبی غدد درون ریز در آپاندیس، که محدود به ناحیه ای است که شروع شده است، احتمال بالایی برای درمان موفقیت آمیز جراحی دارد. درباره تومورهای عصبی غدد درون ریز دستگاه گوارش بیشتر بخوانید.
- موکوسل آپاندیس: تورم یا کیسه های ناشی از تورم دیواره آپاندیس که معمولاً با غشاهای مخاطی پر شده اند، موکوسل هستند. تعدادی از شرایط خوش خیم تا بدخیم وجود دارد که ممکن است برای تشکیل موکوسل در آپاندیس ایجاد شود. سیستادنوماهای موسینوس و سیستادنوکارسینومای موسینوس دو مورد از این اختلالات را تشکیل می دهند. سیستادنوماهای موسینوس خوش خیم هستند و گسترش نمی یابند و پولیپ های آدنوماتوز که ممکن است در روده بزرگ ایجاد شوند مشابه هستند. آنها را می توان به طور کامل با جراحی برداشت زیرا در آپاندیس یافت می شوند. اما اگر آپاندیس شکافته شود، سلول‌ها در حفره بدن پخش می‌شوند و به ترشح موسین، ماده‌ای ژله‌مانند، به داخل شکم ادامه می‌دهند. تجمع موسین می تواند منجر به درد شکم، نفخ و تغییرات عملکرد روده، از جمله انسداد روده (انسداد) شود. سیستادنوکارسینومای موسینوس همراه با موسین در شکم می توانند علائم مشابهی داشته باشند، اما بدخیم هستند، به این معنی که می توانند به سایر نواحی بدن سرایت کنند.
- نوع کولون آدنوکارسینوم : آدنوکارسینوم شکل کولون حدود 10 درصد از تومورهای آپاندیس را تشکیل می دهد و به طور معمول در پایه آپاندیس رخ می دهد. رایج ترین شکل از سرطان روده بزرگ شبیه سرطان آپاندیس به نظر می رسد و عمل می کند. اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد و برای آپاندیسیت، اغلب در حین یا بعد از جراحی تشخیص داده می شود. آپاندیسیت التهاب آپاندیس است که ممکن است باعث درد یا تورم شکم، از دست دادن اشتها، حالت تهوع، استفراغ، یبوست یا اسهال، ناتوانی در عبور گاز یا تب پایین شود که پس از بروز علائم دیگر شروع می شود.
- آدنوکارسینوم سلول حلقه علامتی: آدنوکارسینوم سلول حلقه علامت نادر است و شناخته شده است که شدیدتر از سایر اشکال آدنوکارسینوم است و درمان آن دشوارتر است. به آن آدنوکارسینوم سلول های حلقه علامت می گویند زیرا سلول در زیر میکروسکوپ به نظر می رسد که یک حلقه علامت در داخل خود دارد. شبیه به سرطان کولوناین شکل از سرطان آپاندیس نیز درمان می شود.
- کارسینوم سلول های جام/آدنونوراندوکرین ها: هم آدنوکارسینوم ها و هم تومورهای عصبی غدد درون ریز دارای ویژگی های کارسینوم سلول جامی هستند. آنها نسبت به تومورهای عصبی غدد تهاجمی تر هستند و عمدتاً به روشی مشابه درمان آدنوکارسینوما درمان می شوند.
- پاراگانگلیوما: این یک تومور نادر است که از سلول‌های پاراگانگلیا، مجموعه‌ای از سلول‌های مشتق از بافت عصبی که در طول رشد جنین (پیش از تولد) در رسوبات کوچک زنده می‌مانند، رشد می‌کند. پاراگانگلیا همچنین در نزدیکی غدد فوق کلیوی و در نواحی سر و گردن بدن، از جمله چندین رگ خونی و اعصاب وجود دارد. این نوع تومور معمولاً خوش خیم در نظر گرفته می شود و عمدتاً با برداشتن کامل تومور توسط جراحی با موفقیت درمان می شود. در مورد پاراگانگلیوما بیشتر بدانید.
علائم سرطان آپاندیس
سرطان آپاندیس در ابتدا هیچ علامت قابل مشاهده ای ندارد. معمولاً برای اختلال دیگری مانند آپاندیسیت در طی جراحی یا در طول معاینه تصویربرداری مشاهده می شود.
در طول کولونوسکوپی معمولی، پزشک حتی ممکن است متوجه آن شود. با این حال، اگر نشانه هایی وجود داشته باشد، می تواند شامل موارد زیر باشد:
شاید دوست داشته باشید بخوانید: درمان سرطان در هند
- شکم پف کرده
- توده های تخمدانی
- درد مزمن یا شدید شکم
- ناراحتی غیر اختصاصی در سمت راست پایین شکم
- انسداد روده
- فتق
- اسهال
عوامل خطر سرطان آپاندیس
اگرچه برخی از کارشناسان خاطرنشان می کنند که هیچ فاکتور خطری برای ایجاد سرطان آپاندیس تایید نشده است، اما چند مورد احتمالی پیشنهاد شده است.
اینها عبارتند از:
- کم خونی خطرناک، کمبود ویتامین B-12
- گاستریت آتروفیک یا التهاب طولانی مدت پوشش معده
- سندرم زولینگر-الیسون، یک بیماری دستگاه گوارش
- سابقه خانوادگی نئوپلازی غدد درون ریز متعدد نوع 1 (MEN1)، اختلالی که منجر به تومور در غدد تولید کننده هورمون می شود.
- استعمال دخانیات
درمان سرطان آپاندیس
درمان سرطان آپاندیس به موارد زیر بستگی دارد:
- نوع تومور
- مرحله سرطان
- سلامت کلی فرد
محبوب ترین درمان برای سرطان آپاندیس موضعی جراحی است. اگر سرطان فقط در آپاندیس وجود داشته باشد، درمان معمولاً شامل برداشتن آپاندیس است. به این عمل آپاندکتومی نیز می گویند.
پزشک شما ممکن است برداشتن نیمی از کولون و حتی برخی از غدد لنفاوی را برای برخی از انواع سرطان آپاندیس یا اگر تومور بزرگتر باشد، توصیه کند. همی کولکتومی به جراحی برای برداشتن نیمی از کولون گفته می شود.
اگر سرطان گسترش یافته باشد، پزشک شما می‌تواند به شما توصیه کند که جراحی سیتوداکتیو که اغلب به آن حجیم‌زدایی می‌گویند. جراح تومور، مایع اطراف و احتمالاً هر عضو مجاوری را که به تومور متصل است در این شکل از جراحی خارج می‌کند.
درمان ممکن است شامل شود شیمی درمانی قبل یا بعد از عمل جراحی اگر:
- تومور بزرگتر از 2 سانتی متر است
- سرطان به خصوص به غدد لنفاوی گسترش یافته است
- سرطان تهاجمی تر است
انواع شیمی درمانی عبارتند از:
- شیمی درمانی سیستمیک، به صورت داخل وریدی یا خوراکی انجام می شود
- شیمی درمانی منطقه ای، که مستقیماً در شکم انجام می شود، مانند شیمی درمانی داخل صفاقی (EPIC) یا شیمی درمانی داخل صفاقی هیپرترمیک (HIPEC)
- ترکیبی از شیمی درمانی های سیستمیک و منطقه ای
پس از آن، پزشک شما آزمایش های تصویربرداری مانند یک سی تی اسکن or MRI، برای اطمینان از از بین رفتن تومور.
میزان عود و بقا چقدر است؟
بر اساس یک منبع معتبر در سال 2011، میزان بقای 5 ساله برای سرطان آپاندیس پس از برداشتن آپاندیس عبارتند از:
- 94 درصد اگر تومور کارسینوئید به آپاندیس محدود شود
- 85 درصد اگر سرطان به غدد لنفاوی یا نواحی مجاور گسترش یافته باشد
- 34 درصد اگر سرطان به اندام های دور گسترش یافته باشد، اما این بسیار نادر است تومورهای کارسینوئید
میزان بقای 5 ساله برای برخی موارد سرطان آپاندیس زمانی که بخشی از کولون نیز برداشته شده و از شیمی درمانی استفاده می شود افزایش می یابد. با این حال، همه موارد سرطان آپاندیس به این درمان های اضافی نیاز ندارند.
شیمی درمانی در سرطان آپاندیس
بر اساس فرآیند زایمان، اشکال عمده شیمی درمانی برای سرطان آپاندیس طبقه بندی می شوند. آنها عبارتند از:
- شیمی درمانی موضعی (داخل صفاقی): جراح لوله ای را در حفره شکمی بیمار قرار می دهد تا پس از انجام عمل جراحی کاهش حجم تومور برای استخراج تا حد امکان، شیمی درمانی به طور مستقیم در ناحیه مورد نظر انجام شود.
- شیمی درمانی داخل صفاقی هیپرترمیک (گرم) (HIPEC) :- داروها تا دمایی که به دمای بدن بیمار قبل از زایمان برسد گرم می شوند. این توانایی شیمی درمانی را برای نفوذ به بافت حاوی سلول های تومور بهبود می بخشد.
- شیمی درمانی سیستمیک: درمان‌ها از طریق دهان یا داخل وریدی انجام می‌شوند تا شیمی‌درمانی بتواند به جریان خون بیمار نفوذ کند و به سلول‌های سرطانی که در سراسر بدن او پخش شده‌اند برسد.
ترکیبات از شیمی درمانی داروهایی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند زمانی که شیمی درمانی سیستمیک برای نشان داده شده است سرطان آپاندیس هستند:
- FOLFOX
- FOL– اسید فولینیک (Leucovorin)
- F– فلوئورواوراسیل (5FU)
- OX – اگزالیپلاتین (الوکساتین)
- FOLFIRI
- FOL– اسید فولینیک (لوکوورین)
- F– فلوئورواوراسیل (5FU)
- جمهوری اسلامی ایران Irinotecan (Camptosar)
- XELOX
- GEL– Xeloda کاپسیتابین
- OX– اگزالیپلاتین
داروهای دیگری که ممکن است به این رژیم ها اضافه شوند:
- آواستین (بواسیزوماب): یک آنتی بادی مونوکلونال که با توانایی تومور برای تشکیل رگ های خونی تداخل می کند.
- Erbitux (Cetuximab): یک آنتی بادی مونوکلونال که از سرطان کولورکتال استفاده می کند
- Xaliproden (SR57746A) – داروی جدیدی که در حال حاضر در آزمایشات بالینی برای پیشگیری از نوروپاتی در بیماران دریافت کننده اگزالی پلاتین آزمایش می شود.
پرتودرمانی در سرطان آپاندیس
استفاده از انرژی بالا اشعه ایکس یا سایر ذرات برای از بین بردن سلول های سرطانی پرتودرمانی است. پزشکی که در درمان سرطان با دادن تخصص دارد پرتو درمانی رادیوتراپی انکولوژیست نامیده می شود. یک رژیم (برنامه) پرتودرمانی معمولاً شامل تعداد معینی از درمان های ارائه شده در یک دوره زمانی مشخص است.
در درمان سرطان آپاندیس، پرتودرمانی با استفاده از برنامه به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، برای کمک به کاهش علائم، ممکن است برای درمان یک منطقه خاص در زمانی که سرطان گسترش یافته است، مانند استخوان (به زیر مراجعه کنید) استفاده شود.
خستگی، واکنش های خفیف پوستی، ناراحتی معده و حرکات شل روده می تواند شامل عوارض جانبی پرتودرمانی باشد. بلافاصله پس از پایان درمان، بیشتر عوارض جانبی از بین می روند.
منبع: