دو و میدانی رشته ای شامل پرش ها پرتاب ها ودو های سرعت، استقامت، نیمه استقامت و پیاده روی می باشد. سه گام یکی از رشته های پرشی به حساب می آید در بیرون سالن و داخل سالن انجام می شود.
سه گام مشابه پرش طول است ولی به جای یک گام در سه مرحله به صورت لی، گام و پرش و قبل از این سه مرحله نیز دورخیز صورت می گیرد که اگر غیر از این صورت بگیرد خطا محسوب می شود.
محل فرود
ناحیهٔ فرود باید دارای حداقل ۹ متر طول و ۲٫۷۵ متر عرض باشد که به آن چالهٔ پرش سه‌گام و پرش طول می‌گویند. در داخل چاله باید ماسهٔ نرم مخلوط‌شده با خاک‌اره وجود داشته باشد و در هنگام پرش، مرطوب گردد تا هم به سلامت پرش‌کنندگان و هم به اندازه‌گیریِ دقیق کمک کند. سطح ماسه باید هم‌سطح تخته پرش باشد.
مسیر دورخیز
حداقل طول دالان یا مسیر دورخیز ۴۰ متر و حداکثر آن ۴۵ متر است. عرض مسیر دورخیز در واقع به‌اندازهٔ عرض خطوط مسیر مسابقه، یعنی ۱/۲۲ متر است که به‌وسیلهٔ خطوطی به‌عرض ۵ سانتی‌متر به رنگ سفید مشخص شده‌اند. هر پرش‌کننده می‌تواند از یک یا دو علامت موردتأیید کمیتهٔ برگزارکننده برای تعیین جاپا استفاده کند. اگر ورزشکار فاقد این علامت‌هاست می‌تواند از نوارچسب استفاده کند، ولی اجازهٔ استفاده از گچ برای علامت‌گذاری را ندارد.
تخته‌پرش
تخته‌پرش دارای ۱/۲۲ متر طول و ۲۰ سانتی‌متر عرض و ۱۰ سانتی‌متر ضخامت است. این تخته باید در مسیر دورخیز و در فاصلهٔ ۱۳ متری برای مردان و ۱۱ متری برای زنان در زمین و هم‌سطح با مسیر دورخیز از لبهٔ چالهٔ پرش کار گذاشته شود. تخته‌پرش باید به رنگ سفید رنگ‌آمیزی گردد. در جلوی تخته‌پرش، تخته‌ای دیگر که دارای طول ۱/۲۲ متر و عرض ۱۰ سانتی‌متر است به‌عنوان خطاسنج مورد استفاده قرار می‌گیرد که معمولاً روی آن با ماده‌ای به‌نام پلاستیسین پوشانده می‌شود و کوچک‌ترین برخورد با آن مشخص و خطا محسوب می‌گردد. البته تخته‌پرش را می‌توان برای رده‌های سنی پایین‌تر در فاصلهٔ ۹ تا ۱۰ متری محوطهٔ فرود کار گذاشت.
مراحل پرش سه گام
قوانين مربوط به مسابقات
۱. پرش سه‌گام شامل لى‌لي، قدم و پرش مى‌باشد که بايد به‌همين ترتيب اجرا شوند و اگر غير از اين باشد (يعنى دوبار لى‌لى يا دوبار قدم و بعد پرش انجام شود) خطا است.
۲. عمل لى‌لي بايد طورى اجرا شود که با همان پائى که روى تختهٔ پرش گذاشته مى‌شود فرود آيد و در مرحلهٔ قدم، پرنده بايد با پاى ديگر فرود آيد و نهايتاً عمل پرش اجرا شود.
۳. ترتيب پرش ورزشکاران به قيد قرعه تعيين مى‌شود.
۴. اگر تعداد پرش‌کنندگان بيش از ۸ نفر باشد به هر نفر اجازهٔ سه پرش داده مى‌شود و به ۸ نفرى که نتايج بهترى به‌دست آورده‌اند اجازهٔ سه پرش ديگر داده مى‌شود و بهترين نتيجه ۶ پرش به‌عنوان رکورد محاسبه مى‌گردد. چنانچه تعداد پرش‌کنندگان ۸ نفر يا کمتر باشد، به هر نفر اجازهٔ ۶ پرش داده مى‌شود که چون در اين حالت مسابقات به‌صورت نهائى برگزار مى‌شود رده‌بندى از روى بهترين نتايج هر شرکت‌کننده در خلال ۶ پرش تعيين مى‌شود. در صورت تساوى بهترين رکورد بعدى و الى آخر براى تعيين رده‌بندى معتبر است. در مسابقاتى که دو مرحله‌اى هستند معمولاً مسافتى به‌عنوان حد نصاب ورودى در نظر گرفته مى‌شود.
۵. زمان مجاز براى تکميل پرش يک دقيقه است.
۶. قبل از شروع مسابقه معمولاً به هر شرکت‌کننده اجازهٔ دو پرش تمرينى داده مى‌شود ولى بعد از شروع مسابقه، پرش‌کننده مجاز نيست که محوطهٔ اصلى مسابقه يعنى مسير دورخيز و چالهٔ فرود، استفاده کند.
آموزش پرش سه گام
۷. هرپرش بايد بلافاصله به‌وسيلهٔ يک متر غيرقابل انعطاف يا دوربين اندازه‌گيرى شود. مسافت بريده‌شده بايد از نزديک‌ترين قسمت برخورد ورزشکار با محل فرود تا منطقهٔ مجاز جهش (تخته پرش) و بهطور عمود بر تخته پرش يا ادامهٔ آن اندازه‌گيرى شود.
۸. تماس هر قسمت از بدن با زمين پشت خط جهش در خلال دويدن و يا اجراء عمل پرش خطا محسوب مى‌شود.
۹. جهش از منطقه‌اى خارج از پيش تخته و يا تختهٔ پرش (از هر دو انتها) خطا محسوب مى‌شود
پرش طول یکی از رشته های دو میدانی است که در آن ورزشکار باید با انجام دورخیز و سپس با یک گام پرش خود را انجام بدهد. این رشته از سال ۱۸۹۶ برای مردان و از سال ۱۹۴۸ برای زنان وارد بازی‌های المپیک تابستانی شده‌است.
قوانین پرش طول
در سطح پیشرفته، ورزشکار روی سطحی صاف شروع به دویدن می‌کنند و آخرین گام خود را پیش از خط گذاشته و پرش خود را انجام می‌دهند. در صورتی که گام ورزشکار از خط خطا بگذرد پرش خطا محسوب شده و رکوردی ثبت نمی‌شود. برای تشخیص این موضوع از مقداری پلاستیسین (خمیری چرب و شکل‌پذیر) پس از خط خطا استفاده می‌کنند. ورزشکار می‌تواند از هر نقطه‌ای پیش از خط خطا پرش خود را آغاز کند ولی طول پرش را از پایان خط خطا تا نزدیکترین نقطه‌ای که بدن ورزشکار به زمین شنی اصابت کرده محاسبه می‌کنند.
در جريان مسابقات وقتى‌که تعداد شرکت‌کنندگان بيش از ۸ نفر باشد، هريک از شرکت‌کننده‌ها سه بار مى‌برند و به ۸ نفرى که بهترين پرش را انجام داده‌اند اجازه داده خواهد شد که هريک سه پرش ديگر انجام دهند. وقتى‌که تعداد شرکت‌کننده‌ها ۸ نفر يا کمتر باشد به هر شرکت‌کننده ۶ بار اجازه پريدن داده مى‌شود. در کليهٔ پرش‌ها، از نزديک‌ترين نقطه‌اى که هر يک از اعضاء بدن با زمين تماس پيدا نموده بهطور عمودى تا خط پرش اندازه‌گيرى مى‌شود. هر ورزشکار مجاز است پرش خود را در محدودهٔ زمانى يک دقيقه انجام دهد.
در صورت تساوى نتيجه دومين پرش بهتر و چنانچه حالت تساوى هنوز برقرار باشد نتيجه سومين پرش بهتر و تا آخر در نظر گرفته مى‌شود تا اينکه حالت تساوى از بين برود. چنانچه براى مقام هشتم حالت تساوى از بين نرود به نفراتى که تساوى کرده‌اند سه پرش اضافه داده خواهد شد تا نفر هشتم تعيين گردد. براى تعيين مقام هر ورزشکار بهترين نتيجه به‌دست آمده از کليه پرش‌ها (حتى سه پرش اضافي) در نظر گرفته مى‌شود.
پرش طول یکی از رشته‌های دو و میدانی است
محوطهٔ دورخیز
که به باند دورخیز نیز موسوم است باید حداقل داراى طولى به مسافت ۴۰ متر و در صورت امکان ۴۵ متر باشد. عرض باند دورخیز حداقل ۲۲/۱ متر و حداکثر ۲۵/۱ متر است که با دو خط به عرض ۵ سانتى‌متر و به رنگ سفید مشخص مى‌شود.
تخته پرش
تخته پرش باید از جنس چوب یا هر مادهٔ مناسب دیگرى به درازاى ۲۱/۱ تا ۲۲/۱ متر و پهناى ۲۰ سانتى‌متر و ضخامت ۱۰ سانتى‌متر برش داده و در چاله پرش کاشته شود. در آن طرف تختهٔ پرش (نزدیک به چاله فرود) یک تخته به پهناى ۱۰ سانتى‌متر که روى آن مادهٔ پلاستیسین کشیده شده قرار دارد تا چنانچه پرش‌کننده خطاى پا داشته باشد مشخص گردد. تختهٔ پرش باید به رنگ سفید باشد و هم‌سطح زمین و به فاصلهٔ حداقل یک متر از چاله فرود قرار گیرد.
چاله فرود
داراى پهناى ۷۵/۲ تا ۳ متر است و فاصلهٔ خط پرش (تخته پرش) تا انتهاء چاله نباید کمتر از ۱۰ متر باشد. درون چاله فرود باید با ماسهٔ نرم و خاک‌اره پر شود و سطح آن باید با سطح تختهٔ پرش هم‌سطح باشد.
نکاتی درباره ورزش پرش طول
۱. نوبت انجام پرش شرکت‌کنندگان بوسیله قرعه‌کشى تعیین مى‌گردد.
۲. هنگامى که تعداد شرکت‌کنندگان بیش از ۸ نفر باشد هر شرکت‌کننده مجاز به سه پرش مى‌باشد و پس از آن ۸ نفرى که بهترین پرش را انجام دهند، مى‌توانند سه پرش دیگر انجام دهند. در مورد تساوى براى نفر هشتم ورزشکارانى که به این نحو مساوى مى‌کنند سه بار دیگر پرش مى‌کنند هرگاه تعداد ۸ شرکت‌کننده و یا کمتر در مسابقه شرکت کنند هر شرکت کننده مى‌تواند شش‌بار پرش کند.
تذکر: مقصود از حالت تساوی، پریدن مسافت‌هاى مساوى است و در این صورت قانون ۳-۱۴۶ اعمال نمى‌شود.
۳. هنگامى که مسابقه شروع مى‌شود شرکت‌کنندگان حق استفاده از باند پرش را براى انجام تمرین ندارند.
۴. در موارد ذیل ورزشکار مرتکب خطا خواهدشد:
– در خلال پریدن و یا درحال دورخیز زمین آن طرف تخته پرش را با بخشى از بدن خود لمس نماید.
– کنده شدن از زمین خارج از تخته پرش از ابتداء خط جهش از دو طرف تخته.
– بعد از فرود، خارج شدن از چاله پرش به نحوى که محل تماس با زمین نزدیکتر از نزدیکترین اثر بوجودآمده در محوطه فرود به خط جهش باشد
– بعد از کامل شدن فرود به طرف عقب گام بردارد.
– در صورتى که در هوا معلق بزند.
۵. باستثناى بند ۲ قانون ۴-۱۷۳ در صورتى که شرکت‌کننده قبل از تخته جهش پرش نماید خطا محسوب نمى‌گردد.
۶. کلیه پرش‌ها بایستى از نزدیکترین نقطه اثرى که در منطقه فرود در نتیجه تماس بخشى از بدن یا اعضاى شرکت‌کننده بوجود مى‌آید تا خط پرش و یا امتداد آن اندازه‌گیرى شود.
۷. بهترین پرش از پرش‌هاى هر شرکت‌کننده، از جمله پرش‌هایى که براى حالت تساوى مقام اول انجام داده است، براى وى منظور مى‌گردد.
پرش طول موفقیت آمیز
عوامل مهم و ضروری برای یک پرش طول موفقیت آمیز :
1– دورخیز پر قدرت و سریع به همراه تغییر در میزان سرعت و آهنگ در سه گام آخر
2 – جدا شدن از روی تخته پرش با قدرت و هماهنگی و سرعت هر چه بیشتر
3 – کمک گرفتن از یک تکنیک خوب که باعث حفظ تعادل و کاهش چرخش رو به جلو بدن باشد.
منبع :