برتراند راسل با نام کامل برتراند آرتور ویلیام راسل، ارل راسل سوم، فیلسوف، منطق‌دان، ریاضی‌دان، مورخ، جامعه‌شناس، برنده جایزه ادبی نوبل و فعال صلح‌طلب بریتانیایی بود. راسل یکی از بنیان‌گذاران فلسفه تحلیلی نیز هست. در ادامه با زندگینامه برتراند راسل آشنا شوید.
برتراند راسل (Bertrand Russell) در سال 1872 به دنیا آمد و در سال 1970 از دنیا رفت. وی که یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های قرن بیستم بود، فلسفه را متحول کرد و می‌توان ادعا کرد یکی از بزرگ‌ترین فیلسوفان تمام دوران است. او برنده جایزه نوبل ادبیات بود و به دلیل پاسیفیسم (مخالفت با جنگ) چندین بار به زندان افتاد. دیدگاه‌های وی در مورد دین، آموزش، رابطه جنسی، سیاست و بسیاری از مباحث دیگر، راسل را به یکی بهترین و تاثیرگذارترین نویسندگان عصر تبدیل کرد.
دوران کودکی برتراند راسل چگونه بود؟
کودکی برتراند راسل با اندوه و تنهایی روبرو بود. هنگامی که دو سال داشت مادر و خواهرش را از دست داد و پدرش حدود 18 ماه بعد درگذشت. پدر بزرگ و مادر بزرگ پدری سرپرستی او را به عهده گرفتند، اما پدربزرگ بعد از تولد شش سالگی برتراند درگذشت. به دلیل تحصیل در خانه، او از سایر هم سن و سالانش دور بود.
برتراند راسل کجا تحصیل کرد؟
در دوران کودکی، راسل در خانه تحصیل می‌کرد. سال 1890 وارد کالج تریتینی کمبریج شد؛ جایی که به مطالعه ریاضیات و فلسفه پرداخت و به ترتیب در سالهای 1893 و 1894 با رتبه اول در هر دو رشته فارغ التحصیل شد و به خاطر فلسفه، در سال 1895 موفق به کسب بورس تحصیلی شد. آن سال وی به طور خلاصه در سخنرانی‌های اقتصاد در دانشگاه برلین شرکت کرد.
ازدواج و زندگی شخصی برتراند چگونه بود؟
- وی در ۱۳ دسامبر ۱۸۹۴ با آلیس پیرزال اسمیت ازدواج کرد. این ازدواج موفق نبود و پس از مدتی زندگی جدا از هم، در نهایت در اواخر سپتامبر ۱۹۲۱ به طلاق درآمدند.
- در ۲۷ سپتامبر ۱۹۲۱، راسل با دورا بلک، نویسنده، فمینیست و سوسیالیست انگلیسی ازدواج کرد. در زمان ازدواج، دورا شش ماهه باردار بود. فرزند ارشد آن‌ها، جان کنراد راسل، ارل راسل چهارم، در ۱۶ نوامبر ۱۹۲۱ به دنیا آمد. آن‌ها همچنین یک دختر به نام کاترین جین راسل داشتند که در ۲۹ دسامبر ۱۹۲۳ به دنیا آمد. این ازدواج در سال ۱۹۳۵ با طلاق به پایان رسید.
- راسل برای سومین بار با پاتریشیا اسپنس ازدواج کرد. این عروسی در ۱۸ ژانویه ۱۹۳۶ به ثبت رسید. حاصل ازدواج آن‌ها پسری به نام کنراد سباستین رابرت راسل، ارل راسل پنجم، مورخ و شخصیت برجسته حزب لیبرال دموکرات بود. آن‌ها در سال ۱۹۴۹ از هم جدا شدند و طلاق‌شان در سال ۱۹۵۲ به ثبت رسید.
- در دسامبر سال ۱۹۵۲ برتراند با ادیت فینچ ازدواج کرد. این ازدواج موفق بود و آن‌ها تا زمان مرگ در کنار هم ماندند.
آثار و کتب برتراند راسل
تعدادی از آثار فلسفی
- اصول ریاضیات (The Principles of Mathematics)
- مبادی ریاضیات (Principia Mathematica)
- فلسفه اتمیسم منطقی (The Philosophy of Logical Atomism)،
- تحلیل ذهن (The Analysis of Mind)
- تحلیل ماده (The Analysis of Matter)
نوشته‌های محبوب وی در مورد سیاست، اخلاق و دین
- چرا من مسیحی نیستم (Why I Am Not a Christian)
- عبادت یک مرد آزاد (A Free Man’s Worship)
- قدرت: یک تحلیل اجتماعی جدید (Power: A New Social Analysis)
چرا برتراند شخصیت مهمی است؟
به عنوان چهره اصلی جنبش تحلیلی در فلسفه، برتراند راسل به دگرگونی ماده، شخصیت و سبک فلسفه در جهان انگلیسی زبان کمک کرد. او همچنین یکی از بزرگ‌ترین منطق دانان قرن بیستم بود. وی که یک اصلاح طلب روشنفکر اجتماعی بود، به طور موثر در برابر موانع ناعادلانه و غیرمنطقی در مورد آزادی و خوشبختی بشر مبارزه می‌کرد.
جوایز و دستاوردهای راسل کدامند؟
- راسل در سال 1908 به عنوان یکی از اعضای انجمن سلطنتی انتخاب شد و در سال 1944، وی را به عنوان یکی از اعضای دائمی و مادام العمر کالج ترینیتی برگزیدند.
- در سال 1950، برتراند راسل به خاطر کتاب‌هایی در زمینه‌های آزادی بیان و دفاع از انسان گرایی، به جایزه نوبل ادبیات دست یافت.
- وی توانست در سال 1932 مدال د مورگان جامعه ریاضی لندن، در سال 1934 مدال سیلوستر، در سال 1957 جایزه کالینگا و در سال 1963 جایزه اورشلیم را از آن خود کند.
درگذشت برتراند آرتور ویلیام راسل
در 2 فوریه 1970، برتراند راسل در سن 97 سالگی به علت آنفولانزا در منزل خود در پنریندیدرایث ولز درگذشت. جسد وی سوزانده شد و خاکسترش را در کوه‌های ولز پخش کردند.
سخن پایانی
زندگینامه برتراند راسل بنیان گذار فلسفه تحلیلی را مطالعه کردید. برتراند در مورد راز شادمانی معتقد است: بگذارید دلبستگی‌های شما تا حد امکان گسترده باشند. بگذارید واکنش‌هایتان نسبت به چیزها و اشخاصی که به آن‌ها دلبستگی دارید، به جای دشمنانه بودن تا حد امکان دوستانه باشد.
دیدگاه شما در مورد راسل و فعالیت‌هایش چیست؟ نظرات خود را با ما و سایر مخاطبان ستاره به اشتراک بگذارید. در پایان می‌توانید بیوگرافی بیل گیتس بنیانگذار مایکروسافت و ثروتمندترین فرد جهان را مطالعه کنید. همچنین می‌توانید زندگینامه دو دانشمند معروف نیکولا تسلا و توماس ادیسون را در ستاره بخوانید.
برگرفته از: britannica و thefamouspeople
بیوگرافی برتراند راسل
منبع:
بیوگرافی فریدریش نیچه، فیلسوف و شاعر آلمانی
فریدریش ویلهِلم نیچه (Friedrich Wilhelm Nietzsche) در تاریخ ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ (۲۳ مهر ۱۲۲۳) متولد شد. برخی کتاب‌های وی به فارسی ترجمه شده است.
فریدریش ویلهِلم نیچه (Friedrich Wilhelm Nietzsche) در تاریخ ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ (۲۳ مهر ۱۲۲۳) در شهر روکن واقع در پروس متولد شد. این روز مصادف با روز تولد فردریک ویلهلم چهارم پادشاه وقت پروس بود. پدر او كه معلم چند تن از اعضای خاندان سلطنت بود، به ذوق وطن‌خواهی از این تصادف خوشحال گردید و نام كوچک پادشاه را به فرزند خود نهاد.
بیوگرافی فریدریش نیچه
نیچه فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، آهنگساز و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود که آثارش تأثیری عمیق بر فلسفه غرب و تاریخ اندیشهٔ مدرن بر جای گذاشته است. پدر او کشیش بود، اجداد پدری و مادری او نیز تا چند پشت کشیش بودند، خود او نیز تا پایان عمر واعظ و مبلغ ماند.
کودکی
وقتی نیچه پنج سال داشت، پدرش بر اثر شکستگی جمجمه درگذشت و او به همراه مادر، خواهر، مادربزرگ و دو عمه‌اش بزرگ شد. درواقع مرگ زودرس پدر، او را در آغوش زنان مقدس خانواده انداخت و این امر موجب شد که با نرمی و حساسیت زنان بار آید. از کودکان شریر همسایه که لانه مرغان را خراب می‌کردند و باغچه‌ها را ضایع می‌ساختند و مشق سربازی می‌نمودند و دروغ می‌گفتند متنفر بود. همدرسان او به وی «کشیش کوچک» خطاب می‌کردند و یکی از آنان وی را «عیسی در محراب» نامید.
او پس از عید پاک ۱۸۶۵ تحصیل در رشته الهیات را (در نتیجه از دست دادن ایمانش به عیسی مسیح) رها می‌کند. نیچه در یکی از آثارش با عنوان «آنارشیست» می‌نویسد: «در حقیقت تنها یک مسیحی واقعی وجود داشته‌است که او نیز بر بالای صلیب کشته شد.». در ۱۷ اوت ۱۸۶۵، بن را ترک گفته رهسپار لایپزیک می‌شود تا تحت نظر ریتشل به مطالعه فیلولوژی بپردازد. او در دانشگاه لایپزیک به فلسفهٔ یونانی آشنا گردید. وی در ۲۳ سالگی به خدمت نظام برای جنگ فرانسه و پروس فرا خوانده شد، در سرباز خانه به عنوان یک سوارکار ماهر شناخته می شد.
نیچه از ۲۴ سالگی (یعنی از سال ۱۸۶۹ تا ۱۸۷۹ به مدت ده سال) به استادی کرسی فیلولوژی کلاسیک در دانشگاه بازل و به عنوان آموزگار زبان یونانی در دبیرستان منصوب می‌شود. در ۲۳ مارس مدرک دکتری را بدون امتحان از جانب دانشگاه لایپزیگ دریافت می‌کند.
ویژگی آثار نیچه
شاکلهٔ اصلی نوشته‌های نیچه از جدل فلسفی، شاعری، نقد فرهنگی و قصه تشکیل شده و در کنار آن به طور گسترده‌ای نیز به هنر، لغت‌شناسی، تاریخ، دین و دانش پرداخته شده‌است. نوشته‌های او در عین آنکه سرشار از جملات قصار و گوشه کنایه است، شامل مباحث بسیار دیگری همچون اخلاق، زیبایی‌شناسی، تراژدی، معرفت‌شناسی، خداناباوری و خودآگاهی نیز می‌گردد.
زندگی شخصی
نیچه زندگی شخصی پر تلاطمی داشت و چندان با زنان هم میانه‌ای نداشت. نیچه دائماً بیمار بوده و سردرد داشته و این سردردها را نتیجه زایش افکار نو می‌دانسته‌است. چند مورد به زنانی مثل لو سالومه و کازیما واگنر ابراز عشق کرده بود اما همه این موارد با تلخی پایان یافت و مخصوصاً دوستیِ نافرجام او با لو سالومه و پل ری به او ضربهٔ بسیار محکمی وارد آورد که بیماری او را تشدید کرد. در اواخر عمر نیچه خواهرش از او مراقبت می‌کرد. نیچه در ده سال آخر عمرش عملاً مجنون بود. هر چه ذهن وی کندتر می‌گشت، خنده‌اش نیز تلختر می‌شد؛ هیچ چیز بهتر از گفتار ذیل شدت زهری را که در او نفوذ می‌کرد، بیان نمی‌کند :
«شاید من بهتر از همه می‌دانم که چرا انسان تنها حیوان ضاحک است : او چنان به شدت و مرارت درد و رنج دید که مجبور شد خنده را اختراع کند.»
نیچه و حافظ
نیچه یکی از نمونه‌های عالی خردمند بینای دیونوسوسی خود را در حافظ می‌یابد. نام حافظ ده بار در مجموعه‌ی آثار وی آمده‌است. بی‌گمان، دلبستگی گوته به حافظ و ستایشی که در دیوان غربی-شرقی از حافظ و حکمت شرقی او کرده، در توجه نیچه به حافظ نقشی اساسی داشته‌است. در نوشته‌های نیچه نام حافظ در بیشتر موارد در کنار نام گوته می‌آید و نیچه هر دو را به عنوان قله‌های خردمندی ژرف می‌ستاید.حافظ نزدِ او نمایندهٔ آن آزاده‌جانی شرقی است که با وجدِ دیونوسوسی، با نگاهی تراژیک، زندگی را با شور سرشار می‌ستاید، به لذّت‌های آن روی می‌کند و، در همان حال، به خطرها و بلاهای آن نیز پشت نمی‌کند (بلایی کز حبیب آید، هزارش مرحبا گفتیم!). این‌ها، از دید نیچه، ویژگی‌های رویکرد مثبت و دلیرانه، یا رویکرد «تراژیک» به زندگی ست.
کتاب‌هایی که به فارسی ترجمه شده است:
- زایش تراژدی؛ سال ۱۸۷۱
- در باب حقیقت و دروغ در مفهومی غیراخلاقی؛ سال ۱۸۷۲
- حکمت در دوران شکوفایی فکری یونان؛ سال ۱۸۷۳
- تأملات نابهنگام؛ سال ۱۸۷۳–۱۸۷۶
- انسانی زیادی انسانی؛ سال ۱۸۷۸
- سپیده‌دمان؛ سال ۱۸۸۱
- حکمت شادان (یا اندیشهٔ طربناک)؛ سال ۱۸۸۲
- چنین گفت زرتشت، کتابی برای همه کس و هیچ‌کس؛ سال ۸۵–۱۸۸۳
- فراسوی نیک و بد، درآمدی بر فلسفهٔ آینده؛ سال ۱۸۸۶
- تبارشناسی اخلاق؛ سال ۱۸۸۷
- غروب بتان، فلسفیدن با پتک؛ سال ۱۸۸۹
- دجال؛ سال ۱۸۸۹
- اینک انسان؛ سال ۱۸۸۹
- نیچه علیه واگنر؛ سال ۱۸۸۹
- واپسین شطحیات؛ بین سالهای ۱۸۹۷–۱۸۸۹
- اراده قدرت؛ سال دقیق نگارشِ این اثر مشخص نیست.
- اکنون میان دو هیچ (مجموعه اشعار از کتب مختلف نیچه)
- آواره و سایه‌اش
مرگ نیچه
فردیش نیچه در سال ۱۸۸۹ در سن ۴۴ سالگی، قوای ذهنی‌اش را به طور کامل از دست داد و دچار فروپاشی کامل ذهنی گردید. او سالهای باقی‌مانده عمر را تحت مراقبت مادرش (تا زمان مرگ او در سال ۱۸۹۷) و پس از آن خواهرش الیزابت فورستر-نیچه گذراند و سرانجام در ۲۵ اوت ۱۹۰۰ (۳ شهریور ۱۲۷۹) در گذشت.
بیوگرافی نیچه