کانگورو ها جزء پستاندارن بوده و به دو دسته کلی وحشی و غیر وحشی تقسیم می‌شوند. تمام کانگوروها علف‌خوار هستند و زیستگاه اصلی آنها استرالیا است.
به احتمال زیاد شما نیز به محض شنیدن نام کانگورو به یاد کشور استرالیا می‌افتید؛ یعنی سرزمین اصلی این حیوان بسیار دوست داشتنی. کانگورو و استرالیا دو کفه‌ی یک ترازو هستند و همه مردم دنیا کانگورو را حیوان بومی، محلی و اختصاصی استرالیا می‌دانند که البته همین طور هم هست.
کانگورو، توصیف ظاهری
کانگورو جانوری پستاندار از خانواده درازپایان است که از علف تغذیه می‌کند. استرالیا و گینه نو سرزمین اصلی این حیوان به شمار می‌روند تا جایی که این حیوان به نماد کشور استرالیا تبدیل شده و حتی تصاویری از این حیوان را روی برخی از اسکناس‌های این کشور نیز می‌توان دید.
کانگورو می‌تواند به کمک پاهای قوی خود پرش‌های بلندی انجام دهد که گاه به ارتفاع ۳ متر و طول بیش از ۷ متر می‌رسد. این حیوان هم نوع اهلی آن وجود دارد و هم نوع وحشی آن که در جنگل‌های استرالیا پراکنده هستند.
پاهای پشتی این حیوان نسبت به دست‌های آن بسیار درازتر و قوی‌تر بوده و حالتی فنری شکل دارد که به او کمک می کند تا به آسانی بپرد. این حیوان به طور کلی با پریدن حرکت می کند.
انواع کانگورو
اگرچه کانگورو دارای گونه‌های مختلفی است که گفته می‌شود به بیش از ۶۰ گونه می‌رسد، اما این خانواده به‌طور کلی به چهار دسته تقسیم شده‌اند که عبارت هستند از:
۱. کانگوروی قرمز
کانگوروی قرمز (نام علمی: Macropus rufus) این نوع بزرگترین گونه کانگورو است که به عنوان بزرگترین پستاندار کیسه‌دار منقرض نشده و نیز بزرگترین پستاندار بومی استرالیا شناخته می‌شود.
آنها در سواحل شرقی و جنگل‌های بارانی شمالی و سایر نقاط استرالیا پراکنده است. این حیوان در زمین‌های حاصلخیز جنوب استرالیا کمتر مشاهده می‌شود. او گوش‌های نوک تیز و بلند و پوزه‌‌ای صاف دارد.
این گونه می‌تواند به اندازه قد انسان رشد کند و به ارتفاع ۳ و طول ۷ متر بپرد.
کانگوروها سه رحم دارند و نوع قرمز آن نیز از این مورد مستثنی نیست اما ادرار، مدفوع و لوله تناسلی آن نهایتاً دارای یک مسیر مشترک به سوی بیرون است.
۲. کانگوروی خاکستری شرقی
کانگوروی خاکستری شرقی (نام علمی: Macropus giganteus) گونه‌‌ای دیگر از این حیوان است که جمعیت کثیری از کانگوروهای استرالیا را تشکیل می دهد و بیشتر در مناطق شرقی و جنوبی استرالیا مشاهده می‌شود.
وزن کانگوروهای نر خاکستری به ۲۰ تا ۶۶ کیلو می‌رسد و بسیار قوی هیکل هستند در حالی که جنس ماده این حیوان تقریبا دارای متوسط وزن ۳۲ کیلو گرم است. رنگ پوست اغلب این نوع خاکستری قهوه‌ای روی بدن بوده و زیر شکم خاکستری روشن است. دم کلفت و بلند آنها در نزدیکی انتهای خود رنگ تیره‌تری دارد.
۳. کانگوروی خاکستری غربی
کانگوروی خاکستری غربی (نام علمی: Macropus fuliginosus) نیز مشخصاتی شبیه به گونه‌ی شرقی دارد. این حیوان نیز دارای جثه‌ای بزرگ است و جمعیت زیادی از کانگوروهای استرالیا را شامل می‌شود.
۴. کانگوروی بزشکل
کانگوروی بزشکل (نام علمی: Macropus antilopinus) نیز چهارمین گونه است که در استرالیا زیاد مشاهده می شود.
طول دوران بارداری کانگورو
نوع ماده دارای کیسه‌ای است که نوزاد یا جنین نارس پس از روز ۲۸ بارداری از طریق مجرای تناسلی مادر، خود را به کیسه زیر شکم آن می‌رساند در آن به یکی از پستان‌های او می‌چسبد و به طور مداوم از شیر مادر تغذیه می‌کند تا به رشد کافی رسیده و قادر به زندگی در بیرون کیسه شود. طول این نوزاد کمتر از ۲ سانتی‌متر است اما حدود ۳ ماه در کیسه‌ی مادر تغذیه می‌شود و به یک حیوان کامل تبدیل می‌شود و می تواند از کیسه خارج شده و به دنیای بیرون قدم بگذارد، اما تا سن ۶ تا ۸ ماهگی از شیر مادر تغذیه می کند.
طول عمر کانگوروها
این حیوانات به دو دسته کلی وحشی و غیر وحشی دسته‌بندی می‌شوند که دارای طول عمر‌های متفاوتی هستند. طول عمر نوع وحشی کمتر از ۱۰ سال اعلام شده، اما آنهایی که در اسارت به‌سر می‌برند می‌توانند تا ۲۳ سال عمر کنند.
بزگترین و کوچکترین کانگورو
همانطور که ذکر شد، بزرگترین نوع، گونه قرمز است که طول بدن او به حدود ۱۰۰ تا ۱۶۰ سانتی‌متر می‌رسد. دم این حیوان به تنهایی ۹۰ تا ۱۲۰ سانتی رشد می‌کند. وزن او نیز نهایتا به ۹۰ کیلو می‌رسد.
کوچکترین کانگورو نیز تقریبا به اندازه یک موش صحرایی رشد می‌کند.
کانگورو از چه چیزی تغذیه می کند؟
تمام کانگوروها علف‌خوار هستند. این حیوانات نیز مانند گوسفندان پس از این که به مقدار کافی علف بخورند و سیر شوند، شروع به نشخوار کردن می‌کنند.
چه تعداد کانگورو در استرالیا وجود دارد؟
طبق اعلام دولت استرالیا در سال ۲۰۱۱، حدود ۳۴ میلیون کانگورو برای استفاده‌های تجاری نگهداری می‌شوند. نوع وحشی برای استفاده از گوشت، پوست و چرم آنها و جلوگیری از آسیب به محصولات کشاورزی شکار می‌شود. برخی بر این عقیده هستند که مصرف گوشت این حیوان به دلیل میزان چربی پایین، در مقایسه با سایر گوشت‌های رایج برای بدن انسان مناسب‌تر است.
از کانگورو چه استفاده‌هایی می‌شود؟
این حیوانات همواره برای ساکنین استرالیا پراهمیت بوده‌اند. مردم بومی استرالیا در گذشته از گوشت، شیر، پوست، استخوان، تاندون، و حتی اسکروتوم آنها برای مصارف گوناگون استفاده می‌کردند. در حال حاضر گوشت این جانور مصارف زیادی در استرالیا داشته و به بسیاری از کشورهای دنیا نیز صادر می‌شود.
دانستنی‌های جالب درباره کانگوروها
- نوع ماده می‌تواند جنسیت نوزاد خود را تعیین کرده و حتی در مواقعی که شرایط محیطی برای کانگوروهای کوچک مناسب نیست، بارداری خود را به تعویق بیاندازد.
- از قدرت شنوایی قوی برخوردار هستند و این توانایی را دارند که گوش خود را بدون تکان دادن سر در جهتهای مختلف تکان دهند.
- حیواناتی اجتماعی هستند و در گروههای ۴ تا ۱۰۰ راسی زندگی می‌کنند.
- تعداد آنها در استرالیا از انسان‌ها بیشتر است. این حیوان نماد ملی استرالیا بوده و می‌توان تصویر آن را بر روی تمبرها، سکه‌ها و هواپیماها مشاهده کرد.
- یک نوع ماده تقریبا همیشه باردار است (از زمان بلوغ تا زمان مرگ). او به‌ندرت بدون سه بچه است: یکی به صورت جنین در درون رحم٬ یک joey درون کیسه٬ یک بچه خارج از کیسه که تا هشت ماهگی از مادر شیر تغذیه می‌کند و به او وابسته است.
و همچنین
- Joey ها کور و گنگ و لخت (بی مو) از طریق یک کانال ویژه خود را از درون رحم به درون کیسه رسانده و دهان خود را به نوک پستان مادر می چسبانند. زمان لازم برای این انتقال از رحم به کیسه حدود ده دقیقه است و اگر joey نتواند در این زمان خود را به نوک پستان مادر برساند مرگش حتمی است.
- joey چنان محکم به پستان مادر می چسبد که جدا کردن او از پستان مادر بدون زخم کردن پستان امکان پذیر نیست. یک حلقه عضلانی محکم مشابه لب‌های انسان دهانه کیسه را بسته نگاه داشته و مانع از بیرون افتادن joey به خارج از کیسه می‌شود.
- این کیسه خاصیت ضد آب دارد و حیوان می‌تواند در حالیکه نوزادی درون کیسه دارد به شنا کردن بپردازد.
- نوع نر در فصل جفت گیری برای حفظ قلمرو یا غلبه بر رقیب غالب دست به نبردهایی بی امان و تماشایی می‌زند. در فصل جفت گیری نبرد انواع نر بسیار تماشایی است. دو حیوان نر با دست ضربات سنگینی به سر و صورت یکدیگر زده و حتی حریف را هل می‌دهند.
- ضربات جفت پای آنها سنگین و دردناک است. نبرد آنها بی شباهت به ورزش رزمی کیک بوکسینگ نیست. این حیوان با ضربات پا به راحتی قادر به کشتن یک مرد قوی هیکل است.
- در استرالیا گوشت این جانور به میزان بسیار وسیعی تولید می‌شود و این کشور گوشت این حیوان را به بیش از ۵۵ کشور دنیا صادر می‌کند.
- گوشت او دارای پروتئین بالا و میزان چربی بسیار اندک در حدود ۲ درصد است که برای سلامتی مفید تشخیص داده شده است.
- · این حیوانات در مقابله با انسان‌ها معمولاً بی خطر و بی‌آزار بوده و موارد بسیار معدودی از حملهٔ بدون دلیل آنها به انسان گزارش شده است.
سخن آخر
امیدواریم از این مطلب استفاده لازم را برده باشید.
منبع :