مواد تشکیل دهنده مداد گرافیت، خاک رس و… است که میزان متفاوت ترکیب آنها میتواند روی سختی یا نرمی مداد تاثیر بگذارد. انواع مختلفی از مداد با کاربردهای متفاوت وجود دارد.
مداد از آن جمله لوازم التحریرهای محبوب است که نه تنها در مدرسه که در بسیاری از مشاغل و کارهای هنری کاربرد دارد. از مداد میتوان روی سطوح مختلف همچون چوب، کاغذ، مقوا، کاشی، ورقهای فلزی و… استفاده کرد. با این وجود مداد عمدتا برای طراحی و نقاشی مورد استفاده قرار میگیرد و مهمترین مزیت آن کاربرد آسان و قابلیت پاک کردن آن با پاک کن است. در این مقاله با مواد تشکیل دهنده مداد و دانستنیهای دیگری در مورد آن آشنا خواهید شد.
مداد یک وسیله نوشتن است که با گرافیت پوشیده شده از چوب یا کاغذ درست میشود. بخش اصلی تشکیل دهنده مداد مغز گرافیتی آن است که برای درجه بندی نرمی و سفتی با مقادیر متفاوتی از خاک رس ترکیب میشود. میزان زمان حرارت دیدن گرافیت نیز بر سختی مداد تأثیر میگذارد.
گرافیت یکی از دگرشکلی های کربن است. از آنجا که سیاه رنگ و نرم است از آن در ساخت مغز مداد استفاده می کنند. گرافیت از 6 اتم کربن ایجاد شده است که با پیوند کوالانسی به هم متصل هستند و نمی توانند با کربنی خارج از این لایه پیوند کوالانسی تشکیل دهند و هر لایه آن تنها از طریق یک پیوند ضعیف (پیوند واندروالس) به لایههای زیرین متصل است. این ویژگی سبب میشود که ساختار لایهای در گرافیت ایجاد شود که به سادگی بر روی هم می لغزند و خاصیت نرمی و روان کنندگی به آن بدهند.
جالب است بدانید اگر گرافیت تحت فشار و درجه حرارت کافی قرار بگیرد ، به یک الماس تبدیل می شود. اما گرافیت بر خلاف الماس رسانای الکتریکی است و به غیر از مغز مداد گرافیتی از آن در ساخت قطعات الکتریکی ، رنگ ها، چدن ها و باتری، لنت ترمز و… استفاده می شود.
رافیت را با خاک رس ترکیب میکنند. هر چه میزان خاک رس ترکیب شده با گرافیت مغز مداد بیشتر باشد، مداد سختتر میشود؛ این مداد سیاهی کمتر و سختی بیشتری دارد و میتوان نوک آن را بسیار تیز کرد. اگر مقدار گرافیت بیشتر و مقدار خاک رس کمتر شود مداد نرمتر و سیاهتر خواهد شد و نمیتوان با آن خطوط بسیار ظریف و دقیق رسم کرد. از این نوع مداد بیشتر در طراحی با مداد سیاه میشود.
امروزه برای کارایی بهتر و ماندگارتر شدن مداد مغزی آن را بعد از پخت به موم آغشته میکنند. سپس مغزی را با چسب در داخل چوب محکم میکنند.
برای ساخت رویه مداد معمولا از چوب و اغلب از چوب درخت سرو استفاده میشود؛ چرا که تراشیدنش آسانتر است. چوب مداد با مقطع گرد یا شش ضلعی برش زده میشود. امروزه برای ساخت مداد به جای چوب از کاغذ و روزنامههای باطله نیز استفاده میشود و از آن جهت که به حفظ درختان کمک میکند، به آنها مداد سبز گفته میشود.
به طور کلی کارخانههای ساخت مداد ممکن است فرمول مخصوص به خود را برای ساخت مداد داشته باشند، اما نتیجه تقریبا مشابه است.
برخی مواقع به مدادهای سیاه، مداد سربی گفته میشود که درست نیست، زیرا هیچ سربی در یک مداد گرافیتی وجود ندارد. از آنجا که گرافیت به سنگهای سربی شباهت دارد، در قدیم به مدادهای گرافیتی، مداد سربی میگفتند.
همان طور که در بالا اشاره شد میزان گرافیت موجود در مداد، سختی، سیاهی و نوع مصرف آن را تعیین میکند. بعضی از مدادها برای کار نقاشان و طراحان ساخته میشوند و در آنها معمولا گرافیت مرغوبتری که خالص و نرم است، به کار میرود. مغز برخی از این مدادها ممکن است قطر بیشتری نسبت به سایر مدادها داشته باشد. قطر استاندارد مغز مداد معمولا ۲ میلیمتر، ولی مغز برخی از مدادهای طراحی ممکن است ۳ یا ۴ میلیمتر باشد. مدادها بر اساس نرمی و سفتی به شکل زیر نامگذاری میشوند.
شماره مداد | درجه سختی | مثال از موارد استفاده |
9h – 6h | فوق العاده سخت | نقشه برداری، منبت کاری روی چوب |
5H – 3H | بسیار سخت | نقشه های دقیق فنی |
2H – H | سخت | طرحهای فنی و ریاضی |
HB | متوسط | نوشتن و طراحی کردن |
B – 3B | نرم | طراحی آزاد و خطاطی |
4B – 9B | خیلی نرم | طراحی هنری و پرتره |
سابقه اولین مدادهای گرافیتی به بیش از ۳۰۰ سال پیش باز میگردد که گرافیتی بدون روکش چوبی بودند، اما اولین مداد گرافیتی چوبی را یک نجار به نام فردریش استدلر (Friedrich Staedler) در سال ۱۶۶۲ اختراع و آن را در جلسات شورای نورنبرگ انگستان رونمایی کرد. بعد از انقلاب فرانسه که میان فرانسه و انگلستان خصومت ایجاد شد، صادرات گرافیت از انگلستان به فرانسه متوقف شد، از این رو یک شیمیدان فرانسوی به نام کنته روشی اختراع کرد تا بتوان هنگام ساخت مداد در مصرف گرافیت صرفه جویی کرد. او در سال ۱۷۹۵ توانست از ترکیب کردن و پختن گرافیت و خاک رس مغزی مداد ساخته و مدادهای امروزی به بازار آمد.
مواد تشکیل دهنده مداد
منبع: