۱۳ راهکار برای برخورد با پرخاشگری کودکان-همهی کودکان پرخاشگری میکنند و این موضوع مختص کودک شما نیست، پس نگران نباشید و با کودک خود مثل کالای معیوبی که نیاز به تعمیر دارد، رفتار نکنید.
هر کودکی بالاخره دورههایی از نافرمانی و خودسری را تجربه میکند، در این شرایط وظیفهی شماست که اوضاع را کنترل کرده و آگاهانه رفتار کنید. توجه داشته باشید، راهی را که برای کنترل رفتار کودکتان انتخاب میکنید، میتواندبه تفاوت زیادی در رفتار او منجر بشود.
کنترل پرخاشگری و بدرفتاریهای کودک میتواند شما را چه از نظر جسمی و چه از نظر روحی دچار استهلاک و فرسایش کند، ولی نگران نباشید، فقط کودک شما اینطور نیست. در ادامه برخی از فنونِ کنترل پرخاشگریهای شایع در کودکان را معرفی میکنیم که به شما در ایجاد و برقراری رابطهی مادر-فرزندیِ مناسب کمک خواهند کرد.
چه رفتاری در کودکان اوقات تلخی و پرخاشگری تلقی میشود؟
شدت بدخلقی در کودکان میتواند از ناله و شکایت کردن، غر زدن و گریه کردن تا جیغ کشیدن، دست و پا زدن و لگد زدن، متفاوت باشد؛ این رفتار بیشتر در بین پسران و دختران 1 تا 4 ساله دیده میشود.
کودکان، برخلاف بزرگسالان، حس کنترل ندارند، بنابراین به دلیل عدم تواناییشان برای رسیدن به هدف و خواستهشان احساس سرخوردگی میکنند. آیا زمانی را که حس میکردید در وضعیت خاصی کنترلتان را از دست داده و حس وحشتناکی را تجربه کرده بودید، به یاد میآورید؟ آن حس دقیقا همان چیزی است که کودک شما ممکن است تجربه کند، با این تفاوت که او درک نمیکند که میتواند شیوهی رفتارش را کنترل کند.
چرا کودکان پرخاشگری میکنند؟
اعتقاد بر این است که بروز بدخلقی در رفتار کودک میتواند دلایل متفاوتی داشته باشد؛ گرسنگی، به دنبال توجه بودن، دنبال اطمینان و آرامش و امنیت بودن یا فقط احساس ناراحتی از جملهی این دلایل هستند. اغلب کودکان زمانی پرخاشگری میکنند که تسلیم خواستههایشان نمیشوید؛ این خواسته میتواند هر چیزی باشد، درخواست یک اسباب بازی خاص یا سایر خواستههای غیرمنطقی!
چگونه با پرخاشگری کودکان مقابله کنید؟
اگر کودک شما بیشتر از حد قابل قبول، پرخاشگری میکند، وقت آن است که مداخله کنید، روش هایی را پیبگیرید و مراحل آنها را انجام دهید تا اطمینان پیدا کنید که کودکتان خوب رفتار میکند و احساساتش تحت کنترل است. در زیر برخی از راههای چگونگی جلوگیری از بروز این رفتارها در کودکان را مرور میکنیم.
۱. از گفتن «نه، نکن و بس کن» اجتناب کنید
این یکی از بهترین راهها برای جلوگیری از بروز تندخویی در کودکان است. هرچند ممکن است دشوار باشد، اما وقتی صحبت از کنترل تندخویی فرزندتان میشود، این اساسیترین قانونی است که مهارت ویژهای در این حوزه به شما میدهد. لازم نیست که به هرچیزی بله بگویید و جواب مثبت بدهید، اما تلاش کنید از واژههای منفیای که ممکن است کودک با شنیدن آنها احساس شکست کند و تسلیم ناتوانیاش بشود، اجتناب کنید.
توجه کنید که مکالمهی شما با کودکتان بر سر قشقرقی که به پاکرده نباید به یک مبارزهی قدرت بدل بشود. وقتی در این مرحله دارید با کودکتان کنار میآیید باید ملایمت و ملاطفت کمتری نشان بدهید. به جای گفتن «نه، نمیخوام تو این کارو انجام بدی،» سعی کنید بگویید «دوست دارم اون کار رو به خاطر مامان انجام بدی.»
۲. تجزیه و تحلیل کنید
یکی از راههای خوب برای حفظ ارتباط و درک نیازها و احساسات کودک این است که بدانید چه چیزی او را نگران کرده و سبب میشود که او به ابراز رفتار تندخویانه تمایل پیدا کند. این رفتار ممکن است در هر کودکی متفاوت باشد. اکثر کودکان به هنگام گرسنگی تمایل به پرخاشگری و بدخلقی دارند، در حالیکه سایر کودکان ممکن است دچار خوابآلودگی یا یک خستگی و بی حوصلگی ساده شوند. در حالیکه ممکن است برایتان امکانپذیر نباشد که به هر نیاز و خواستهای پاسخ بدهید، می توانید همیشه سعی کنید که در امور مداخله و با ایجاد تغییرات مناسب به آرام کردن کودک، کمک کنید.
۳. ارتباط چشمی برقرار کنید
در این مرحله مهم است که تا سطح چشمان کودک خود خم شوید و پایین بیایید. بسیاری از محققان بر این باورند که افرادی که با دیگران ارتباط چشمی برقرار میکنند بر آنها تاثیر بیشتری خواهند گذاشت، و این دقیقا همان چیزی است که شما میخواهید از آن در ارتباط با کودکتان استفاده کنید. عادتهایی مثل با فریاد دستور دادن یا دادزدن از اتاقی دیگر به منظور جلب توجه کودکتان را ترک کنید. در عوض، خم شوید تا همقد او شوید، به چشمانش نگاه کنید و با متانت و قاطعانه و با لحنی روشن، صحبت کنید و مراقب باشید خیلی ساده یا سختگیرانه عمل نکنید.
۴. به کودک زمان بدهید
اگر تشخیص دادید که فرزندتان رفتار نامناسبی دارد، به سرعت از او نخواهید که رفتارش را متوقف کند – زیرا او وسوسه خواهد شد که این رفتار را بارها و بارها تکرار کند! برای انتقال و جایگزینی هر فعالیت و رفتار دیگری به او زمان بدهید. ایدهی فوقالعادهی دیگر این است که اولتیماتوم و هشداری 5 دقیقهای به او بدهید (در اینجا با متانت و با وقار باشید) تا گریهی خود را پایان دهد یا دست از شلوغ کاریاش بردارد. آرامش داشته باشید – همهی بچهها خواستار توجه بسیار هستند، و اگر به آنها توجه نکنید، به طور خودکار به پرخاشگریشان پایان میدهند.
5. به کودک اجازهی انتخاب بدهید
در مورد کودکانی که به دلیل کمبود قدرتشان پرخاشگری میکنند، این راه میتواند روش خوبی برای مقابله باشد. به جای سخنرانی برای کودک دربارهی اینکه چرا نباید اینگونه رفتار کند، به او حق انتخاب بدهید. به جای اینکه از او بخواهید به رختخوابش برود، به او اجازهی انتخاب بدهید؛ از او بپرسید «دوست داری اول مسواک بزنی یا لباس خوابتو بپوشی؟» به او اجازه بدهید که برای خودش تصمیمات کوچک بگیرد، یا وقتی برای خرید لباس و اسباب بازی بیرون میروید برای خودش انتخاب کند. در هر صورت اینکه او احساس میکند که قدرتی دارد سبب خوشحالیاش میشود.
۶. بازی بسازید
بسیاری از بچهها وقتی که میخواهند فعالیتهای تکراری و روزمرهی زندگی را انجام بدهند، مانند حمام کردن یا مسواک زدن دندانها، ممکن است پرخاشگری کنند. یکی از راههای خوبی که میتواند به کودک کمک کند تا هنگام انجام فعالیاتهای تکراری و روزمره از رفتار نامناسب دور بماند، این است که این فعالیتها را برای او لذتبخش کنید. برای اینکه به او کمک کنید تجربهی حمام لذت بخشی داشته باشد، برای او اسباببازیهای مخصوص حمام و صابون ارگانیک فانتزی تهیه کنید. در اینترنت به دنبال بازیهای خوبی بگردید که بتواند حس انجام کارهای تکراری و روزمره را شبیه به حس زمان بازی کند. ایدهی خوبِ دیگر این است که اهمیت این فعالیتهای تکراری و روزمره را به کودک خود آموزش دهید. برای او توضیح دهید که حمامکردن چگونه بدن را تمیز و با نشاط نگه میدارد، و مسواک زدن به او کمک میکند تا دندانهایش را سفید و درخشنده نگه دارد.
۷. یک الگوی خوب باشید
مطلقا هیچ جایگزینی برای این یکی وجود ندارد! باور کنید یا نه، یکی از بهترین راههایی که خطا هم ندارد، این است که برای کودکتان در نقش یک الگوی خوب عمل کنید. مطمئن باشید که با استفاده از این روش، دیر یا زود کودکتان درست رفتار خواهد کرد. ممکن است موقعیتهای خاصی باشند که شما را تحت فشار و استرس قرار بدهند و باعث شوند که عصبانی شوید، داد بزنید و احساسات منفی از خود بروز بدهید. در چنین شرایطی آرامشتان را حفظ کنید. نخستین آموزگار هر کودکی پدر و مادر اوست، بنابراین مهم است که حداقل در حضور او به بهترین شکل ممکن رفتار کنید. به یاد داشته باشید که فرزندتان هر کاری را که انجام میدهید زیر نظر دارد و مشاهده میکند، و اگر ببیند که شما در هر شرایطی فردی منصف، آرام و مسؤولیتپذیر هستید، این احتمال وجود دارد که او نیز پا جای پای شما بگذارد.
۸. او را از محرکها دور نگه دارید
سعی کنید از محرکهای بالقوهی اوقاتتلخی و پرخاشگری پرهیز کنید. هر کودکی محرکی دارد؛ برای یافتن آن شما فقط باید با دقت رفتار او و شرایط را مشاهده و بررسی کنید. برای کودکان کم سن و سالتر، غذا و خواب محرکهای شایع هستند، بنابراین مطمئن شوید که فرزندتان بهخوبی غذا میخورد و شبها نیز خوب میخوابد.
هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.
کلمات کلیدی : برخورد با پرخاشگری-کودک – مشاوره – فرزند سالم و شاد –