آل پاچینو بازیگر امریکایی-ایتالیایی با بازی در نقش مایکل کورلئونه، نام خود را در تاریخ سینما ماندگار کرد. بازی او در فیلم زیبای بوی خوش زن برای او اسکار بهترین بازیگر مرد را به ارمغان آورد. بیوگرافی کامل او را بخوانید
– آل پاچینو (َAl pacino) بازیگر آمریکایی و برنده جایزه اسکار است که با نقش آفرینی در فیلم‌هایی مانند “پدر خوانده The Godfather “، “بعد از ظهر سگی Dog Day Afternoon “، “دیک تریسی Dick Tracy ” و “بوی خوش زن Scent of a Woman ” نقش آفرینی کرده است. او تحصیل در رشته بازیگری را از نوجوانی آغاز کرد و راه خود را از صحنه‌های کوچک به پرده بزرگ سینما طی کرد. آل پاچینو در طول زندگی حرفه‌ای خود، نقش خلافکاران خطرناکی مانند مایکل کورلئونه در پدرخوانده (۱۹۷۲) و تونی مونتانا، رییس باند مواد مخدر، در (Scarface (۱۹۸۳ را بازی کرده است.
آل پاچینو در نمایش‌های متنوعی نقش آفرینی کرده و در فیلم‌های بی شماری‌ها حضور یافته است. همچنین چندین فیلم را نیز کارگردانی کرده است. آل پاچینو برای بازی در نقش یک مرد نابینا در بوی خوش زن (۱۹۹۲) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را دریافت کرده و در سال ۲۰۰۷ جایزه دستاورد یک عمر بازیگری را از انستیتوی فیلم آمریکا دریافت کرده است.
در ادامه بیوگرافی و بهترین فیلم های آل پاچینو را بخوانید.
آل پاچینو در کودکی
آلفردو جیمز پاچینو در ۲۵ آوریل ۱۹۴۰ در نیویورک به دنیا آمد. او تنها فرزند خانواده مهاجر ایتالیایی اهل سیسیل بود. پدر و مادر او سالواتور و رز پاچینو، هنگامی که آل کودکی دو ساله بود، از هم جدا شدند. پدر او به کالیفرنیا نقل مکان کرد و به عنوان فروشنده بیمه مشغول به کار شد. آل توسط مادر، پدر بزرگ و مادربزرگش در برانکس بزرگ شد. اگرچه او در دوران کودکی، کمرو و خجالتی بود، اما به دلیل علاقه‌ای که به بازیگری داشت، در نوجوانی در دبیرستان هنرهای نمایشی پذیرفته شد. با این حال، او در مدرسه دانش آموز ضعیفی بود و در بسیاری از کلاس‌های نمره قبولی نگرفت و در نهایت در سن ۱۷ سالگی از مدرسه اخراج شد.
آل پاچینو و اعتیاد به مواد مخدر
گفته می‌شود ال از نه سالگی شروع به نوشیدن مشروبات الکلی و کشیدن سیگار کرد. همچنین در ۱۳ سالگی برای اولین بار ماری جوانا کشید. دو تن از نزدیک ترین دوستان او در جوانی بر اثر اوردوز مواد مخدر فوت کردند. او اما خود را با ترک اعتیاد از خطر نابودی نجات بخشید و با نقش‌آفرینی‌های قدرتمند همچون بازی در بوی خوش زن به اسکار دست یافت و زندگی درخشانی را برای خود رقم زد.
ورود به حرفه بازیگری
پس از اخراج از مدرسه و دعوا با مادرش، ال پاچینو خانه را ترک کرد. در این مدت در کارهای پیش پا افتاده ای مانند سرایدار، نامه رسان و مسئول گرفتن بلیط اتوبوس مشغول به کار شد تا هزینه های زندگی را تامین کند. او به دنبال آرزوی خود برای بازیگر شدن، برای تحصیل تئاتر به استودیوی هربرت (Herbert Berghof Studio (HB Studio رفت و سر از نمایش‌های برادوی درآورد. در سال ۱۹۶۳ (۲۳ سالگی) در نمایش Hello, Out There نقش ویلیام سارویان را بازی کرد. پس از چهار سال تحصیل در استودیوی هربرت، در سال ۱۹۶۶، پاچینو وقتی در استودیوی بازیگران (Actors Studio)، پذیرفته شد، تحت نظر مربی مشهور لی استرابرگ آموزش دید. پس از آن پاچینو در پروژه‌های برجسته‌ای مانند (Does a Tiger Wear a Necktie? (۱۹۶۹ بازی کرد که جایزه تونی را برای او به ارمغان آورد.
کارنامه هنری آل پاچینو
آل پاچینو شروع موفقی در سینمای هالیوود داشت. بازی در فیلم پدرخوانده راه را برای او هموار کرد.
پدر خوانده “Godfather”
آل پاچینو در سال ۱۹۷۱ در فیلمی به نام وحشت در نیدل پارک «The Panic in Needle Park» نقش یک معتاد به هرویین را بازی کرد. درخشش او در این نقش توجه فرانسیس فورد کوپولا را جلب کرد. از این رو از او برای بازی در فیلم “پدرخوانده” دعوت کرد. اگرچه کاپولا برای این نقش ستاره‌های بزرگی مانند رابرت ردفورد و جک نیکلسون در نظر گرفته بود، اما در نهایت پاچینوی نسبتاً ناشناخته را برای بازی در نقش مایکل کورلئونه انتخاب کرد. پدر خوانده در سال ۱۹۷۲ اکران شد و موفقیت بزرگی برای پاچینو به همراه آورد. هنوز هم پدرخوانده به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تمام دوران‌ها شناخته می‌شود.
فیلم پدرخوانده برنده جوایز اسکار بسیاری در سال ۱۹۷۳ شد. اسکار بهترین فیلم، بهترین بازیگر (براندو) و نامزدی برای بهترین کارگردانی، صداگذاری، طراحی لباس، تدوین و فیلمنامه اقتباسی را بدست آورد. کان، دووال و پاچینو که هر یک از آن‌ها نامزد بهترین نقش مکمل بودند، موفق به دریافت اسکار نشدند، از این رو با عصبانیت این رویداد را تحریم کردند.
موفقیت بیشتر با سرپیکو ” Serpico”
در پی موفقیت پدرخوانده، پاچینو به بازیگر مشهوری تبدیل شد. پس از بازی در کنار ژن هکمن در (Scarecrow (۱۹۷۳، پاچینو در سه فیلم متوالی بازی کرد، که برای هر کدام نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد. در سال ۱۹۷۴ در فیلم Serpico بازی کرد، فیلم بر اساس داستان واقعی افسر پلیسی به نام فرانک سرپیکو، که فعالیت او به عنوان پلیس مخفی در دهه ۱۹۶۰ منجر به افشای فساد سیستماتیک در پلیس نیوروک NYPD شده بود، ساخته شد. این فیلم موفقیت بزرگی از نگاه منتقدان و گیشه برای پاچینو به همراه داشت.
پدرخوانده: قسمت دوم”Godfather: Part II”، بعد از ظهر سگی”Dog day afternoon”
در همان سال، او دوباره به عنوان مایکل کورلئونه در قسمت دوم پدرخوانده ظاهر شد. در سال ۱۹۷۵ پاچینو در “بعد از ظهر سگی” نقش بسیار متفاوتی به عنوان جان واجتویچ بازی کرد. یک سارق بانک که قصد تامین هزینه عمل تغییر جنسیت پسرش را داشت.
صورت زخمی “Scarface”
پس از موفقیت خیره کننده پاچینو در دهه ۱۹۷۰، او در نقش یک فروشنده مواد مخدر به نام تونی مونتانا در (۱۹۸۳) Scarface به کارگردانی برایان دی پالما ظاهر شد. فیلم‌های دیگر او در این دوره عبارتند از: (Cruising (۱۹۸۰) , Author! Author! (۱۹۸۲) and Revolution (۱۹۸۵.
در این مدت پاچینو بازگشت موفقی به صحنه تئاتر نیز داشت. او در سال ۱۹۸۳ نامزد دریافت جایزه Drama Desk برای بازی در نمایش ” American Buffalo” شد. در سال ۱۹۸۸ به خاطر بازی در نمایش جولیوس سزار، نقد‌های مثبتی دریافت کرد. سپس پاچینو با بازی در دریای عشق در سال ۱۹۸۹ با قدرت بیشتری به دنیای سینما بازگشت.
بوی خوش زن ‘Scent of a Woman’، دیک تریسی ‘Dick Tracy
در سال ۱۹۹۰، پاچینو در دو فیلم ظاهر شد: قسمت سوم پدرخوانده و دیک تریسی. بازی او در دیک تریسی نامزدی اسکار را برای او به ارمغان آورد. در نیمه اول دهه ۱۹۹۰، پاچینو در فیلم‌های (Frankie and Johnny (۱۹۹۱ و (Carlito’s Way (۱۹۹۳ بازی‌های موفقی داشت. او برای اولین بار جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را بازی در نقش یک مرد نابینا در فیلم ” بوی خوش زن” در سال ۱۹۹۲ دریافت کرد، در حالی برای بازی در نقش مکمل در (Glengarry Glen Ross (۱۹۹۲ نیز نامزد اسکار شده بود.
هر یکشنبه کذایی و دانی براسکو ‘Any Given Sunday’ ؛ Donnie Brasco
در نیمه دوم دهه ۱۹۹۰، پاچینو بازیگری پرکار بود که در فیلم هایی، چون (Heat (۱۹۹۵) ، Donnie Brasco (۱۹۹۷)، وکیل مدافع شیطان (۱۹۹۷) ، هر یکشنبه کذایی (۱۹۹۹ و (نفوذی (۱۹۹۹ بازی کرد. او برنامه کاری خود را با نمایشنامه نویسی، کارگردانی و اجرای مستند “در جستجوی ریچارد”، کاوشی در مورد ریچارد سوم ویلیام شکسپیر پر کرد.
فرشتگان در امریکا ‘Insomnia’ – بیخوابی ‘Angels in America’
در سال ۲۰۰۰، پاچینو ۶۰ ساله شد. در سال ۲۰۰۲ او در چهار فیلم ظاهر شد: بیخوابی (Insomnia) کریستوفر نولان، سیمون (People I Know) ، (S۱m۰ne) مردمی که من میشناسم و تازه کار (The Recruit). سال بعد وی به دلیل نقش آفرینی تونی کوشنر در فرشتگان در امریکا (Angels in America)، جایزه امی را به دست آورد و در سال ۲۰۰۴ با بازی در فیلم تاجر ونیزی “The Merchant of Venice” بار دیگر عشق خود را به آثار شکسپیر نشان داد.
سیزده یار اوشن ‘Ocean’s Thirteen’
در سال ۲۰۰۷، پاچینو جزو گروه بازیگران سوپر استار Ocean’s Thirteen بود. در سال ۲۰۰۸ فیلم تلویزیونی (You Don’t Know Jack (۲۰۱۰ را بازی کرد و دومین جایزه امی خود را دریافت کرد.
فیل اسپکتور، پترنو، مرد ایرلندی، روزی روزگاری هالیوود
پاچینو در سال ۲۰۱۳ در فیلم تلویزیونی Phil Spector نقش آفرینی کرد. به دلیل بازی در فیلم Paterno در نقش مربی فوتبال که کودکان را مورد آزار جنسی قرار می‌داد، مورد توجه قرار گرفت. سپس به جمع بازیگران سوپر استار فیلم روزگاری در هالیوود (Upon a Time in Hollywood (۲۰۱۹ کوئنتین تارانتینو پیوست. پس از آن به دلیل بازی در فیلم مرد ایرلندی ‘The Irishman برای نهمین بار نامزد جایزه اسکار شد.
جوایز و افتخارات آل پاچینو
تا سال ۲۰۱۹، پاچینو موفق به کسب یک جایزه اسکار، دو جایزه امی، دو جایزه تونی و چهار گلدن گلوب شده است. همچنین در سال ۲۰۰۷ جایزه Lifetime Achievement را از موسسه فیلم آمریکایی دریافت کرد.
فرزندان و روابط عاشقانه آل پاچینو
آل پاچینو هرگز ازدواج نکرده است. با این حال، او پدر سه فرزند است: یک دختر از رابطه با مربی بازیگری سابق خود یان تارنت (Jan Tuarant) به نام جولی ماری (متولد ۱۹۸۹ ) و یک دوقلوی دختر و پسر به نام‌های اولویا رز و آنتوان جیمز (متولد ۲۰۰۱ ) از رابطه‌ای طولانی مدت با بازیگری به نام بورلی دی انجلو (Beverly D’Angelo). البته او روابط عاشقانه زیادی با Keaton، Penelope Ann Miller، Lucila Sola و Meitel Dohan داشته است.
سخن آخر
به عقیده بسیاری، آل پاچینو بهترین بازیگر تاریخ سینمای هالیوود است. این بازیگر افسانه‌ای از معدود کسانی است که جایزه اسکار، امی، تونی و گلدن گلوب را کسب کرده است و هنوز هم در سن هشتاد سالگی حرفه بازیگری را ترک نکرده است.
منبع: