پینت بال
ورزشی است که تقریبا همه‌ی ما در مورد آن شنیده‌ایم و تقریبا تمام ما پینتبال را به عنوان بازی‌ای گروهی که در آن دو تیم با تفنگ‌هایی مخصوص به یکدیگر شلیک می‌کنند، می‌شناسیم. اما اگر این مقاله را تا انتها بخوانید خواهید فهمید که این فقط کلیتی از این ورزش هیجان انگیز است و برای اینکه بتوانید بازی پینت بال را جدی تر و به صورت حرفه‌ای دنبال کنید، موارد زیادی وجود دارد که باید آنها را در نظر بگیرید.
در این مقاله همه چیز از قوانین پینت بال و زمین آن، استراتژی‌ها، خطرات ورزش پینت بال و موارد ایمنی، تفنگ پینت بال و دیگر تجهیزاتش و نکاتی که برای بهتر شدن در آن نیاز دارید را به طور کامل برای شما شرح داده ایم.
پینت بال چیست و چگونه بوجود آمد؟
فردی به نام چارلز نلسون در اواسط دهه ۶۰ میلادی توپ پینت بال را با استفاده از ژلاتین و رنگ خوراکی اختراع کرد؛ اما دلیلی که باعث این اختراع شد، هیچگونه ارتباطی با استفاده‌ای که امروزه از آنها می‌شود، یعنی بازی پینت بال ندارد. نلسون که با شرکت‌های جنگل‌داری قرارداد داشت. این توپ ها را برای علامت‌گذاری درختانی که نیاز به قطع شدن داشتند ساخت.
قبل از این اختراع جنگلبان‌ها برای علامت‌گذاری هر درخت، تک تک به سراغ درختان رفته و آنها را از نزدیک رنگ می‌کردند اما با توپ‌های پینت بال که به محض برخورد منفجر می‌شدند و رنگ داخل آن ها به سطح برخورد پاشیده می‌شد، این امکان وجود داشت تا به راحتی و به کمک یک تفنگ نشانه گذار یا مارکر، از فاصله‌ای دور درختان مورد نظر را علامت گذاری کرد. توپ پینت بال که اختراع نسبتا موفقی به شمار می‌رفت بعدها برای علامت‌گذاری احشامی که نیاز بود فروخته یا واکسینه شوند نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت.
اما رفته رفته استفاده از آن کمتر شد و بعد از مدتی جای خود را به روش‌های دیگری برای این امور داد.
در سال ۱۹۸۱، حدود ۱۵ سال بعد از اختراع توپ پینت بال توسط نلسون، آگهی فروش یک مارکر پینت بال توجه سه نفر به نام‌های چارلز گینز، هِیز نوئل و باب گرنزی را به خود جلب کرد. دیدن این آگهی باعث شد تا ایده‌ی برگزاری یک مسابقه به ذهن این سه نفر خطور کند. مضمون این مسابقه این بود که آیا چند شهروند عادی یک شهر، می‌توانند در یک نبرد با شکارچیانی باتجربه در یک جنگل بزرگ زنده بمانند یا نه. این مسابقه در یک زمین حدودا ۴۰ هکتاری در ایالت نیو همپشایر آمریکا توسط ۱۲ نفر برگزار شد و سناریوی این بازی همان سناریوی معروف گرفتن پرچم بازی پینتبال بود.
بعد از بازخورد مثبتی که این سه نفر از برگزاری مسابقه گرفتند، شرکتی را برای شناساندن ورزش پینت بال به عموم مردم تشکیل دادند و توانستند تا در طول دهه ۸۰ میلادی پینت بال را به ورزشی فوق‌العاده محبوب تبدیل کنند به طوری که تنها تا پایان سال ۱۹۸۹، حدود ۷۵۰۰۰ نفر هر آخر هفته در آمریکا و کشورهای دیگری مانند کانادا و استرالیا، به بازی پیننت بال مشغول می‌شدند.
تجهیزات پینت بال
برخلاف بیشتر باشگاه‌های پینت بال در کشورهای مختلف، در اکثر باشگاه های پینت بال تهران و ایران، تجهیزات مورد نیاز برای بازی از قبل تهیه شده است و در اختیار بازیکنان قرار می‌گیرد، اما در این بخش از مقاله توضیحی راجع به هر کدام از این تجهیزات برای شما ارائه شده تا اگر برای اولین بار قصد رفتن به یک باشگاه پینت بال را داشتید، با تجهیزاتی که قرار است با آن ها بازی کنید آشنایی داشته باشید.
تفنگ پینت بال
طبیعتا مهم‌ترین وسیله در بازی پینت بال تفنگ آن است که به علت استفاده‌ای که در ابتدا از آن می‌شد، یعنی نشانه گذاری، اصطلاحا به آن مارکر نیز می‌گویند.
انواع گوناگونی از تفنگ پینت بال موجود است که بر اساس نوع عملکرد، دو مدل عمده‌ی مکانیکی و الکترونیکی را شامل می‌شود. این تفنگ‌ها اکثرا از قسمت‌های بدنه، لوله، هاپر و محفظه‌ی هوا تشکیل می‌شوند و قابلیت شلیک توپها را تا سرعت ۳۲۴ کیلومتر بر ساعت و حتی بیشتر از آن را نیز دارند.
توپ های رنگی
گلوله‌های مورد استفاده در بازی پینت بال یک پوسته ژلاتینی شکننده حاوی مواد رنگی خوراکی محلول در آب و پلی اتیلن گلایکول هستند و به گونه‌ای ساخته شده‌اند که در اثر برخورد با شخص بترکند و رنگ روی محل برخورد پخش شود که این به نوعی تایید کننده‌ی برخورد گلوله با شخص خواهد بود. اگر رنگ داخل این گلوله‌ها بر روی لباس شما پخش شوند، جای هیچ گونه نگرانی نیست چون به راحتی با آب پاک می‌شوند. اما در بعضی جنس های خاص لباس، ممکن است لکه‌ها مقداری بر روی لباس باقی بمانند؛
پس بهتر است با لباس مورد علاقه‌ی خود به باشگاه های پینت بال نروید! البته همان طور که گفته شد باشگاه های پینت بال در ایران لباسی مخصوص را برای بازی در اختیار شما قرار خواهند داد. پوسته یا غشا گلوله‌ها نیز تجزیه پذیر هستند و دوستداران محیط زیست می‌توانند بدون دغدغه پینت بال بازی کنند. کیفیت این گلوله‌های مورد استفاده هم، تاثیر بسیار زیادی در لذت بردن از بازی دارد. گلوله‌های نامناسب ممکن است در اثر برخورد نترکند و یا به تفنگ پینت بال آسیب برسانند.
هاپر
یک محفظه به نام هاپر در بالای تفنگ پینتبال تعبیه شده است که مانند خشاب در تفنگ‌های معمولی عمل می‌کند و توپ‌های رنگی در آن قرار می‌گیرند. هاپرها بر اساس عملکردشان به دو نوع الکترونیکی و وزنی تقسیم می‌شوند. در نوع اول توپها بر اثر وزنشان جایگزین توپ شلیک شده می‌شوند و در نوع دوم این جایگزینی از طریق یک سیستم الکترونیکی و به کمک باتری انجام می‌شود.
محفظه‌ی هوای فشرده
تفنگ‌های ابتدایی پینت بال به صورت دستی عمل می‌کردند و هر فرد برای هربار شلیک می‌بایست تفنگ را مجددا مسلح می‌کرد. به مرور زمان تفنگ ها پیشرفته‌تر شدند و به صورت نیمه خودکار شلیک می‌کردند. امروزه با استفاده از فشار هوا، مسلح شدن مجدد به صورت خودکار انجام می‌شود. این فشار هوا توسط یک محفظه که به تفنگ متصل است تامین می‌شود.
بعضی از محفظه‌های تفنگ پینتبال از هوای فشرده و برخی دیگر از دی اکسید کربن مایع پر می‌شوند. محفظه‌هایی که با هوای فشرده (گاز نیتروژن) پر می‌شوند در شرایط دمایی مختلف، قابل اطمینان‌تر هستند و قدرت شلیک بهتری دارند. در محفظه‌هایی که با دی اکسید کربن مایع پر می‌شوند، فشار لازم برای شلیک با تبدیل شدن مایع محفظه به گاز ایجاد می‌شود. در این نوع محفظه‌ها اگر تفنگ را رو به پایین بگیریم ممکن است مایع درون محفظه به سایر قسمت های تفنگ نشت کند و باعث خرابی تفنگ شود.
محافظ صورت یا ماسک
محافظ صورت وسیله‌ای است که بازیکن باید در همه‌ی لحظات بازی آن را بر روی صورت خود داشته باشد، چون ناحیه سر و صورت و به خصوص چشم‌ها، از آسیب پذیرترین نقاط در ورزش پینت بال هستند و اگر فردی در این نواحی مورد اصابت توپ پینت بال قرار بگیرد ممکن است خطرات جبران ناپذیری را برای او به همراه داشته باشد. محافظ‌هایی که در ابتدا در این ورزش استفاده می‌شد تنها ناحیه‌ی لب و دهان را مورد پوشش قرار میداد، اما ماسک ها یا محافظ‌های امروزی پینت بال چیزی شبیه به کلاه‌های ایمنی هستند که از عینک مخصوصی برای محافظت از چشمان بازیکن نیز برخورداراند و حتی دارای محافظ گلو نیز هستند.
پوشش و لباس پینت بال
لباس بازی پینت بال بسته به نوع بازی و اینکه به صورت حرفه‌ای یا تفریحی بازی شود متفاوت است. به طور مثال در بازی وودزبال و یا بازی‌هایی که در زمین‌های بزرگ و در محیط‌های طبیعی برگزار می‌شود مانند پینتبال، بازیکنان از لباس‌هایی مانند پوشش‌های نظامی استفاده می‌کنند تا بتوانند از قابلیت استتار شدن در محیط استفاده کنند. اما در بازی مانند اسپید بال که با موانع مصنوعی و بانکرها چیدمان، و در محیطی نسبتا کوچک برگزار می‌شود، دیگر استتار کردن مطرح نیست و بازیکنان لباس های متفاوتی به تن می‌کنند.
اما به طور کلی این لباس‌ها باید به صورتی باشند که از شدت برخورد توپ پینت بال بکاهند و باعث تسریع منفجر شدن توپ پس از برخورد شوند. لباس‌های حرفه‌ای پینت بال کمی از لباس هایی که در بازی‌های تفریحی از آن استفاده می‌شود متفاوت است و به پوشش ورزش‌های دیگری مانند موتور کراس شباهت دارد و از ضربه گیرهای مخصوصی در قسمت‌های مختلف بدن برخوردار است.
این لباس‌ها به صورت یکسره ساخته می‌شوند تا هم از آسیب‌دیدگی در برابر برخورد گلوله‌های بازی پینت بال یا خراشیدگی‌هایی که بر اثر زمین خوردن به وجود می‌آیند جلوگیری کنند و هم اینکه پوشیدن آن ها باعث کندی حرکت بازیکنان نشود.
زانو بند و آرنج بند هم از دیگر پوشش‌هایی هستند که به بالا رفتن ایمنی بازیکن کمک بسیاری می‌کنند و معمولا در زیر لباس پینتبال پوشیده می‌شوند و جلوی خراشیدگی هایی که بر اثر زمین خوردن بازیکن اتفاق می‌افتد را می‌گیرند.
کفش
کفش مناسب بازی نیز به نوع بازی پینتبال بستگی دارد و در بازی‌هایی مانند وودزبال بیشتر از چکمه استفاده می‌شود و در بازی‌هایی مانند اسپید بال که سرعت عمل در آن اهمیت بالایی دارد، کفش هایی سبک‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما در مجموع کفش باید به گونه‌ای باشد که بازیکن بتواند به راحتی با آن حرکت کند.
دستکش
شاید پوشیدن دستکش حین بازی پینتبال چندان ضروری به نظر نرسد، اما دست‌ها یکی از محتمل‌ترین قسمت‌های بدن برای اصابت تیرهای پینتبال هستند. برخورد گلوله‌های پینتبال به دست شما، می‌تواند درد زیادی ایجاد کند و یا حتی در مواقعی باعث زخم یا بی حس شدن دست‌هایتان شود و شما را از ادامه بازی بازدارد. دستکش‌های پینت بال اکثرا از چرم یا پلاستیک سخت ساخته می‌شوند و طراحی آن ها به گونه‌ای است که از ایجاد آسیب‌های ناشی از برخورد گلوله جلوگیری می‌کنند.
زمین خوردن هم بخش اجتناب ناپذیری از این بازی است و پوشیدن دستکش از این لحاظ هم امری مهم به شمار می‌آید. این دستکش‌ها در مدل‌های مختلفی ساخته می‌شوند و برخی از آن ها دارای انگشت، برخی بدون انگشت و برخی هم دارای پوششی برای ۲ یا ۳ انگشت شما هستند که مدل‌های بی انگشت راحتی بیشتر دارند و مدل‌های دارای انگشت ایمن‌تر هستند. دستکش‌های بازی پینت بال قسمت های پلاستیکی مشخصی روی خود دارند که از سر خوردن مارکر از دست‌ها نیز جلوگیری می‌کند و همینطور با استفاده از آنها می‌توان تفنگ پینت بال را محکم‌تر نگه داشت.
این دستکش ها در سایزهای مختلفی وجود دارند و کاملا سبک و راحت ساخته می‌شوند و مدل‌های با کیفیت آن دارای سطحی سوراخ دار روی کف دست هستند که از تعریق دست‌ها جلوگیری می‌کنند.
منبع: