اندروید 4.0 را می‌توان بی شک بزرگ‌ترین تغییر اندروید در حوزه گوشی‌های هوشمند به شمار آورد، هرچند طراحی و بسیاری از قابلیت‌های جدید آن در نسخه پیشین و برای تبلت‌ها عرضه شده بود. این نسخه دارای دکمه‌های مجازی بود و تم رنگی آن از سبز به آبی تغییر کرد؛ پشتیبانی از ویجت‌ها و قابلیت چندوظیفگی ارتقا یافت و همچنین قابلیت نمایش بندانگشتی فهرست اپلیکیشن‌های باز به آن اضافه شد. گوگل همچنین برای بهبود تجربه کاربری، از فونت تازه‌ای به نام Roboto استفاده کرد و پشتیبانی کامل از زبان فارسی نیز از این نسخه به بعد به اندروید اضافه شد.
از ویژگی‌های جدید دیگر ساندویچ بستنی، قابلیت پاک کردن موردی نوتیفیکشن‌ها در پنجره‌ی اعلانات بود که پیش از این فقط گزینه حذف همگی آن‌ها وجود داشت. هوش مصنوعی کیبورد مجازی نیز بسیار بهبود یافته و به پیشرفت بزرگی در زمینه غلط‌یابی متن و پیشنهاد لغات دست پیدا کرده بود. در واقع می‌توان گفت از اندروید 4.0 بود که وارد کردن متن، پشتیبانی از کلیپ‌بورد و کیفیت کیبورد مجازی این‌چنین پیشرفته و مانند سایر اپلیکیشن‌های مشابه در بازار شد.
از قابلیت‌های کلیدی اندروید 4.0 می‌توان به اپلیکیشن Android Beam برای انتقال آسان داده‌ها بین دو گوشی، قفل تشخیص چهره و تحلیل میزان استفاده از پهنای باند اشاره کرد. اپلیکیشن تقویم نیز برای نخستین‌بار رویکردی یکپارچه را در پیش گرفت که برای افرادی که به‌دنبال استفاده از چندین حساب کاربری در یک برنامه بودند، گزینه‌ی خوبی به شمار می‌رفت.
اندروید 4.1 تا 4.3 آبنبات ژله‌ای
عصر «آبنبات ژله‌ای» (Jelly Bean) نسخه اندروید ژوئن ۲۰۱۲ با عرضه اندروید 4.1 شروع شد و با عرضه سریع نسخه‌های 4.2 و 4.3 در اکتبر همان سال و جولای ۲۰۱۳ ادامه یافت.
در نسخه 4.1 شاهد حرکت نرم و روان بین منوها و صفحات بودیم که گوگل از آن به‌عنوان «پروژه کَره» (Project Butter) یاد می‌کرد. دستیار شخصی Google Now که بی‌شک یکی از بزرگ‌ترین و مهمترین بلندپروازی‌های گوگل بود، به بخش جستجو اضافه شد و اندروید را به پلتفرم کاملی تبدیل کرد که قادر به پردازش انواع داده‌ها، زمان‌بندی امور، مکان، زمان و… بود. با آبنبات ژله‌ای، برای نخستین بار کاربران می‌توانستند به صورت آفلاین نیز از قابلیت تبدیل گفتار به متن بهره ببرند. بخش اعلانات، ویجت‌ها و پیش‌بینی متون در کیبورد مجازی نیز دستخوش بهبودهایی شد.
اندروید 4.2 با گوشی نکسوس ۴ و تبلت نکسوس ۱۰ عرضه شد و اتصال بی‌سیم به تلویزیون ازطریق Miracast را به سیستم عامل اضافه کرد تا کاربران بتوانند با خرید این جعبه‌ها به قیمت ۹۹ دلار، نرم افزار و بازی‌های مورد علاقه خود را روی صفحه‌نمایش بزرگ‌تر تلویزیون اجرا کنند. در این نسخه ژست‌های تایپی جدیدی اضافه شد که پیش‌درآمدی برای کیبورد Swype بود. در بخش عکاسی نیز حالت پاناروما با نام Photo Sphere اضافه شد. همچنین این نسخه پشتیبانی از استفاده چند کاربر از یک تبلت را ارائه داد تا هر کاربر بتواند در یک تبلت اشتراکی، نرم‌افزار و اطلاعات شخصی خود را داشته باشد.
اندروید 4.3 با نسل دوم نکسوس 7 که با همکاری ایسوس تولید شده بود، دردسترس قرار گرفت. در این نسخه خبری از تغییرات اساسی نبود و فقط عملکرد سیستم عامل بهبود یافته و چند ویژگی جدید به رابط کاربری اضافه شده بود. بااین‌حال، اندروید 4.3 توان پشتیبانی از استاندارد گرافیکی OpenGL ES 3.0 برای اجرای بازی‌هایی با گرافیک سه‌بعدی را با خود به همراه داشت. اپل نیز پس از مدت کوتاهی با به‌روزرسانی سیستم عامل iOS، پشتیبانی از این موتور نرم‌افزاری را به دستگاه‌های خود اضافه کرد تا کاربرانش از حوزه بازی‌های موبایل عقب نمانند.
اندروید 4.4 کیت‌کت
اندروید 4.4 اولین نسخه از این سیستم عامل بود که به جای استفاده از نام کلی یک شیرینی یا دسر، از برند تجاری استفاده کرد. گوگل برای این منظور با شرکت نستله تماس گرفت و اجازه خواست تا از نام کیت‌کت (KitKat) برای نام‌گذاری اندروید جدید خود استفاده کند و نستله هم پذیرفت. گوگل این مدل همکاری بازاریابی را تا عرضه نسخه اوریو دیگر تکرار نکرد.
اندروید 4.4 که اکتبر ۲۰۱۳ عرضه شد، قابلیت‌های جدید زیادی نداشت و بیشتر تغییرات در سطح رابط کاربری صورت گرفته بود. بااین‌حال، بهره‌مندی از یک قابلیت کافی بود تا بازار اندروید را داغ‌تر کند و آن بهینه‌سازی این سیستم‌عامل برای اجرا در گوشی‌های هوشمندی با کمتر از ۵۱۲ مگابایت رم بود. این قابلیت به سازندگان موبایل امکان داد تا از آخرین نسخه اندروید در دستگاه‌های بسیار ارزان‌تر بهره ببرند. نکسوس ۵ گوگل نیز اولین گوشی هوشمندی بود که با اندروید 4.4 عرضه شد.
مهمترین ویژگی‌های اختصاصی اندروید 4.4 کیت‌کت عبارت‌اند از: یکپارچه شدن Google Now با صفحه اصلی، شماره‌گیر هوشمند کاملاً جدید که براساس نیازهای کاربر تنظیم می‌شود، اپلیکیشن‌های تمام‌صفحه به لطف نوار اطلاع‌رسانی و نوار کنترل شفاف، اپلیکیشن یکپارچه هنگ‌اوت برای تمام پیام‌رسانی‌ها، بازطراحی اپلیکیشن‌های «ساعت» و «دانلودها»، کیبورد جدید با پشتیبانی از ایموجی و پشتیبانی از عکاسی +HDR.
اندروید 5.0 و 5.1 آبنبات چوبی
اندروید 5.0 معروف به آبنبات چوبی (Lollipop) که پاییز ۲۰۱۴ همراه با گوشی نکسوس ۶ ساخت موتورولا و تبلت نکسوس 9 ساخت اچ‌تی‌سی معرفی شد، نسخه‌ای انقلابی از سیستم عامل موبایل گوگل بود؛ چراکه اولین نسخه اندروید بود که از زبان طراحی جدید و اختصاصی گوگل موسوم به Material Design بهره می‌برد. در Material Design طراحی در سراسر سیستم عامل ساده‌تر و مینیمال‌تر شده بود. برای دسترسی به تنظیمات سریع و نوار اطلاع‌رسانی‌ها دیگر نیازی به ژست دو‌انگشتی نبود و کاربران می‌توانستند تنها با یک حرکت انگشت از بالای صفحه به سمت پایین به این موارد دسترسی پیدا کنند.
قابلیت Adaptive Brightness هم جایگزین Auto Brightness شد تا علاوه‌بر‌اینکه دستگاه میزان روشنایی را برساس نور محیط به‌طور خودکار تغییر می‌داد، کاربر نیز همچنان بتواند به دلخواه و به کمک اسلایدر، سطح روشنایی را کم و زیاد کند. در صفحه قفل هم دیگر خبری از ویجت‌ها نبود و گوگل تنها به نمایش ساعت و تاریخ روز در وسط این صفحه بسنده کرد.
در این نسخه اندروید بود که قابلیت Interruptions با عملکرد مشابه Do not disturb در آیفون اضافه شد و به کاربران اجازه می‌داد برای بالا بردن تمرکز و دوری از پرتی حواس، تمام اطلاع‌رسانی‌ها را بلاک کنند. قابلیت Power Saver نیز به این نسخه اضافه شد که کاربر می‌توانست تعیین کند با رسیدن شارژ باتری به سطحی مشخص، این قابلیت به‌طور خودکار فعال شود.
نسخه 5.1 آبنبات چوبی اندروید مارس ۲۰۱۵ برای گوشی‌های نکسوس عرضه شد که با برخی قابلیت‌ها و تغییرات جزئی و رفع باگ‌های نسخه پیشین همراه بود. برای مثال، حالت اولویت (Priority) به Interruptions اضافه شد. با قابلیت اسکرین پینینگ می‌توانستید یک اپلیکیشن خاص را پین کرده تا فردی که دارد با آن در گوشی شما کار می‌کند نتواند از این صفحه خارج شده و به بخش‌های دیگر گوشی سرک بکشد؛ مگر آن که پین کد شما را داشته باشد. پشتیبانی از دو سیم‌کارت هم در این نسخه اندروید ممکن شد.
اندروید 6.0 مارشمالو
گوگل یک هفته پس از معرفی نکسوس‌های جدید در پاییز ۲۰۱۵، نسخه نهایی از اندروید ۶ را با نام مارشمالو (Marshmallow) معرفی کرد. این نسخه از سیستم عامل در ظاهر تغییراتی زیادی نسبت به اندروید ۵ آبنبات چوبی نکرده بود، اما از تغییرات جزئی در راستای هوشمندتر شدن بهره برده بود؛ از جمله عمودی شدن اسکرول در اپ دراور، امکان کم و زیاد کردن حجم صدای بخش‌های مختلف به صورت جداگانه، امکان تغییر آیکون‌های بخش نوار اعلانات و اضافه شدن قابلیت Doze برای بهبود مصرف باتری.
علاوه بر این، در این نسخه از اندروید برای اولین‌بار شاهد اضافه شدن پشتیبانی از حسگر اثر انگشت و USB Type-C بودیم که نکسوس‌های جدید 6P و 5X به آن مجهز شده بودند.
اندروید 7.0 نوقا
اندروید 7.0 معروف به نوقا، هفتمین نسخه از سیستم‌عامل اندروید است که پاییز ۲۰۱۶ عرضه شد. این نسخه از سیستم‌عامل در ظاهر تفاوت چندانی با نسخه‌ی پیشین خود نداشت؛ اما تغییرات نرم‌افزاری قابل‌توجهی در آن ایجاد شده بود. به‌عنوان مثال، گوگل پس از مدت‌ها قابلیت مورد انتظار پشتیبانی از Split-Screen را به سیستم‌عاملش اضافه کرد تا کاربران بتوانند به‌طور هم‌زمان دو اپلیکیشن باز و قابل مشاهده در صفحه داشته باشند. در این نسخه کاربران می‌توانستند به‌طور مستقیم و بدون نیاز به اجرای اپلیکیشن، به پیغام‌ها در بخش اعلانات پاسخ دهند. از دیگر بهبودهای صورت گرفته در بخش چندوظیفگی، سوئیچ سریع بین دو اپلیکیشنی است که اخیراً استفاده شده بودند. انجام این کار نیز به‌سادگی و ازطریق دابل‌تپ کلید مربعی Overview صورت می‌گرفت.
در نسخه اندروید 7.0، قابلیت شخصی‌سازی و پشتیبانی از تم‌های گوناگون برای کیبورد اضافه شد. اموجی‌ها نیز حالا با چندین رنگ پوست ارائه شده بودند. در پشت پرده نیز گوگل عملکرد سیستم عامل، ظاهر بازی‌های اندرویدی و امنیت مدیریت فایل‌های مدیا را افزایش داد و رمزگذاری مبتنی بر فایل را اضافه کرد. گوگل همچنین اندروید نوقا را همانند سیستم‌عامل کروم، به دو پارتیشن برای سیستم‌عامل مجهز کرد تا سیستم‌عامل کاملاً جدیدی به گوشی کاربر ارسال شده و روی پارتیشن غیرفعال نصب شود.
منبع :