گوگل همچنین از عرضه اندروید نوقا به‌عنوان بهانه‌ی جسورانه‌ای برای بازاریابی گوشی‌های لوکس خود استفاده کرد. گوشی‌های پیکسل و پیکسل ایکس ال گوگل به همراه ال‌جی V20 جزو اولین گوشی‌های پرچمداری بودند که با سیستم عامل نوقا عرضه شدند.
اندروید 8.0 اوریو
پاییر ۲۰۱۷ شاهد عرضه اندروید 8 معروف به اوریو بودیم که پس از معرفی نسخه کیت‌کت، دومین اقدام گوگل در استفاده از نام تجاری شرکت دیگری برای نام‌گذاری سیستم عامل خود بود. اندروید ۸ در نگاه اول چندان تفاوتی با نسخه‌ی نوقا نداشت و تنها به چند تغییر کوچک و بزرگ در نسخه‌ی پیشین اکتفا کرده بود.
گوگل در اندروید اوریو ویژگی تصویر در تصویر را علاوه بر اپلیکیشن یوتیوب به اپلیکیشن‌های دیگر نیز آورد. مدیریت اعلان‌ها در این نسخه بهبود یافت به‌طوری‌که کاربر می‌توانست برای هر اپلیکیشن دسترسی‌های مختلفی تعیین کند. در این نسخه بود که گوگل به اپلیکیشن‌ها اجازه داد نشانه نوتیفیکیشن خود را روی آیکون نمایش دهند. تعداد ایموجی‌ها نیز در این نسخه بیشتر از گذشته شد و کاربران کنترل بیشتری روی فعالیت پس‌زمینه‌ی اپلیکیشن‌ها داشتند. اولین گوشی عرضه شده با اندروید اوریو پیکسل ۲ خود گوگل بود.
اندروید 9.0 پای
آگوست ۲۰۱۸ زمان عرضه اندروید 8 معروف به پای (Pie) بود که در جریان رویداد Google I/O ابتدا با نام Android P معرفی شده بود. این نسخه از اندروید با تغییرات و قابلیت‌های جدید و بزرگی همراه بود؛ از جمله، اضافه‌شدن ژست‌های حرکتی با هدف جایگزینی نوار ناوبری محبوب اندروید که شبیه آن را پیش‌تر در آیفون ۱۰ دیده بودیم. ژست‌های حرکتی جدید اندروید ۹ به‌کاربر اجازه‌ی بازگشت به صفحه‌ی هوم، جابه‌جایی بین اپ‌های در حال اجرا و بازگشت به مرحله‌ی قبل را با انجام ژست‌های حرکت از لبه‌ی پایین دستگاه را می‌دادند.
اندروید ۹ همچنین با بهره‌گیری از یادگیری ماشینی، به کاربر کمک می‌کرد تا از تمام پتانسیل گوشی خود استفاده کند و مصرف باتری بهتر از گذشته مدیریت شود. برای مثال، قابلیت روشنایی تطبیقی که با اندروید 5 معرفی شد، پش از آشنایی با سطح روشنایی مورد علاقه‌ی کاربر، امکان تنظیم دستی روشنایی نمایشگر را در اختیارش قرار می‌داد. «اکشن‌ها» نیز یکی دیگر از هوشمندی‌های اندروید ۹ پای محسوب می‌شدند که براساس الگوی کاربری پیش‌بینی شده و درحقیقت میانبری برای دستری به مواردی محسوب می‌شوند که به‌صورت مداوم از آن‌ها استفاده می‌شود.
API جدید اسلایس از دیگر قابلیت‌های هوشمند اندروید 9 بود که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌داد امکان دسترسی مستقیم به قابلیت‌های کلیدی خود را از منوی جست‌وجو فراهم کنند.
اندروید 10
برای اکوسیستم اندروید سالی پر از تغییرات بزرگ بود. گوگل برای نخستین‌بار سنت ۱۰ ساله‌ی خود در نام‌گذاری نسخه‌های مختلف اندروید براساس انواع شیرینی و دسر را کنار گذاشت و لوگوی سنتی اندروید را نیز مدرن‌سازی کرد. دلیل کنار گذاشتن این سنت نام‌گذاری این بود که اسامی برخی از این شیرینی‌ها برای بسیاری از کشور‌ها با فرهنگ‌های مختلف نامانوس بود. برند اندروید نیز که تا پیش از آن تنها با کلمه سبز رنگ اندروید معرفی می‌شد، حالا به رنگ مشکی در‌آمده و در کنارش سر سبز ربات دوست‌داشتنی دیده می‌شد که به گفته اود گاندون، مدیر برند جهانی اندروید در آن زمان، این برند را «انسانی‌تر، سرگرم‌کننده و دوستانه» می‌کرد.
اندروید ۱۰ (که پیش از معرفی به‌عنوان اندروید Q شناخته می‌شد)، به‌طور رسمی ۳ سپتامبر ۲۰۱۹ برای دستگاه‌های پیکسل گوگل عرضه شد و شامل چندین قابلیت جدید، رابط برنامه‌نویسی اپلیکیشن و بهبودهای مهم می‌شد.
مشهودترین تغییر سیستم عامل، رابط کاربری جدید و بازطراحی شده ژست‌های اندروید بود که در آن سه دکمه پایین صفحه برای رفتن به خانه یا بازگشت به عقب حذف شده و کاملاً مبتنی بر سوایپ شد. البته برخلاف نسخه پیشین، در تمام گوشی‌های مبتنی بر اندروید ۱۰، استفاده از سوایپ به جای دکمه انتخابی بود و گوگل این گزینه را تاکنون در سیستم عامل خود لحاظ کرده است.
تغییری که کمتر مشهود بود، به روش به‌روزرسانی سیستم عامل مربوط می‌شد که در نهایت به عرضه سریع‌تر و قاعده‌مندتر پچ‌های کوچک و متمرکزتر منجر شد. این نسخه از اندروید بهبودهای کوچک اما مهم دیگری نیز داشت؛ از جمله سیستم اجازه‌ی دسترسی به‌روزرسانی شده که به کاربر درخصوص نحوه و زمان استفاده‌ی اپلیکیشن‌ها از داده‌های مربوط به موقعیت مکانی اختیار عمل بیشتری می‌داد.
در کنار این‌ها، اندروید ۱۰ شامل این قابلیت‌ها نیز بود: حالت تاریک برای کل سیستم، پشتیبانی از گوشی‌های تاشدنی که در راه بودند، پاسخ‌دهی هوشمند در تمام پیام‌رسان‌ها، حالت فوکوس جدیدی که به کاربر امکان می‌داد با فشردن دکمه‌ای روی صفحه تعداد نوتیفیکیشن‌های هر اپلیکیشن را محدود کند و طراحی جدید منوی اشتراک‌گذاری که مدت‌ها چشم‌انتظارش بودیم. اندروید ۱۰ همچنین قابلیت جدید لایو کپشن را ابتدا برای گوشی‌های پیکسل و بعد برای گوشی‌های دیگر معرفی کرد که به کمک آن می‌شد در لحظه روی تصاویر، ویدئو، پادکست یا فایل‌های صوتی ضبط شده، متن گذاشت.
اندروید 11
اندروید ۱۱ که سپتامبر ۲۰۲۰ عرضه شد، هم از نظر تغییرات مشهود و هم تغییرات زیرپوستی، به‌روزرسانی قابل‌توجهی به حساب می‌آمد. مهمترین تغییرات این نسخه به حوزه حریم شخصی مربوط می‌شد؛ سیستم اجازه‌ی دسترسی که با اندروید ۱۰ معرفی شده بود، حالا گسترده‌تر شده و کاربران می‌توانستند سطح دسترسی اپلیکیشن‌ها را براساس موقعیت مکانی، دسترسی به دوربین یا میکروفون تعیین کنند. در اندروید ۱۰، کاربران می‌توانستند دسترسی‌ها را تنها به مدت استفاده از آن اپلیکیشن محدود کنند، اما در اندروید ۱۱ می‌توان به اپلیکیشن دسترسی یک‌باره داد.
اندروید ۱۱ همچنین اجازه دسترسی به موقعیت مکانی در پس‌زمینه را به دوش سیستم می‌گذاشت تا بدین ترتیب درخواست دسترسی اپلیکیشن‌ها دشوارتر و احتمال فعال کردن تصادفی این دسترسی‌ها توسط کاربر کمتر شود. قابلیت جدید دیگری که در همین حوزه معرفی شد، اجازه دسترسی اپلیکیشن‌هایی را که چندین ماه باز نشده‌اند، به‌طور خودکار از آن‌ها می‌گرفت و کاربر لازم است به‌طور دستی دوباره این اجازه را فعال کند.
به جز این موارد، اندروید ۱۱ دیگر اجازه نمی‌داد اپلیکیشنی بتواند اپلیکیشن‌های نصب‌شده دیگر در گوشی کاربر را مشاهده کند و راه‌هایی را که اپلیکیشن‌ها می‌توانند با حافظه ذخیره‌سازی محلی در تعامل باشند، محدود کرد تا بدین ترتیب از اطلاعات ذخیره شده روی گوشی بیشتر محافظت شود.
قابلیت Bubble اندروید ۱۱ نیز که زمزمه‌های مربوط به آن از سال ۲۰۱۹ شروع شده بود و یاد‌آور Chat Headهای پیام‌رسان فیسبوک است، اجازه می‌داد گفت‌وگوهای صورت گرفته در پیام‌رسان‌های مختلف نظیر تلگرام یا Messages خود گوگل یکجا و مانند حبابی روی سطح رابط کاربری شناور باشند تا بدین‌ترتیب، بتوان در هر محیطی به‌سرعت به آن‌ها دسترسی داشت و پس از اتمام مکالمه، حباب آن‌ها را در گوشه‌ای از رابط کاربری رها کرد.
قابلیت انتخاب، کپی و اشتراک‌گذاری متن یا عکس از اپلیکیشن با اپلیکیشن دیگر نیز در این نسخه فراهم شد. از دیگر قابلیت‌های جدید اندروید ۱۱ می‌توان به اعلانیه‌های تفکیک‌شده، کنترل یکپارچه‌ی محتوای چندرسانه‌ای، فیلم گرفتن از محیط نرم‌افزاری گوشی با قابلیت ضبط صدا و نمایش محل لمس‌شدن صفحه و سازگاری بهتر با طراحی دستگاه‌های تاشدنی اشاره کرد.
در کل، اندروید ۱۱ به‌روزرسانی همراه با انبوهی از قابلیت‌های بنیادین نبود، اما تجربه‌ی کاربر از گوشی هوشمند اندرویدی را ارتقا و نشان داد که گوگل در مسیر درستی گام برمی‌دارد.
اندروید 12
گوگل نسخه نهایی اندروید ۱۲ را به‌طور رسمی در اکتبر ۲۰۲۱ همراه با گوشی سری پیکسل ۶ عرضه کرد. جدیدترین به‌روزرسانی سیستم عامل گوگل بیشتر در حد قدمی روبه‌جلو است تا جهشی بزرگ؛ اما همین بهبودهای کوچک توانسته‌اند تفاوت معناداری در تجربه کاربری ایجاد کنند.
برخلاف نسخه‌های پیشین که بیشتر تغییرات دور از چشم کاربر صورت می‌گرفت، مهمترین تغییرات اندروید ۱۲ را در ظاهر و رابط کاربری مشاهده می‌کنیم. با گذشت تقریباً ۸ سال از آغاز به‌کارگیری زبان طراحی Material Design که با اندروید ۵ معرفی شد، با اندروید ۱۲ و Material You، سرانجام شاهد تغییر و تحول بزرگی در سیستم عامل محبوب گوگل هستیم که سلیقه کاربر را در اولویت قرار داده و گزینه‌های شخصی‌سازی بیشتری را دراختیار او می‌گذارد.
بزرگ‌ترین تغییری که در اندروید ۱۲ جلب توجه می‌کند، هماهنگ شدن پالت رنگی گوشی براساس تصویر پس‌زمینه‌ی انتخابی کاربر است و این تغییر رنگ در سراسر سیستم‌عامل، از لاک‌اسکرین گرفته تا آیکون اپلیکیشن‌ها، صفحه اعلان‌ها و کنترل حجم صدا و حتی ویجت‌ها اعمال می‌شود. پنل تنظیمات سریع نیز دستخوش تغییرات اساسی شده و تعداد انتخاب‌ها در نگاه اول به چهار گزینه خلاصه می‌شود و برای دسترسی به گزینه‌های اضافه‌تر تنظیمات لازم است منوی کشویی بالای صفحه به‌طور کامل باز شود. گوگل برای خلوت‌تر شدن منوی تنظیمات سریع، دکمه‌های اینترنت موبایل و وای‌فای را نیز در یک دکمه به نام اینترنت ادغام کرده است که شاید برای برخی از کاربران تغییر خوشایندی نباشد.
نوتیفیکیشن‌ها نیز در اندروید ۱۲ مرتب‌تر شده‌اند و با گوشه‌های گرد نمایش داده می‌شوند. علاوه بر این، در هر اعلان محتوای بیشتری نمایش داده می‌شود. اپلیکیشن‌های به‌روز شده نیز با لمس نوتیفیکشن‌هایشان سریع‌تر و نرم‌تر اجرا می‌شوند و تجربه کاربری را لذت‌بخش‌تر می‌کنند.
جدا از تغییرات ظاهری، اندروید ۱۲ تمرکز بیشتری بر ویجت‌ها، بهبود عملکرد، امنیت و حریم شخصی معطوف کرده است. این به‌روزرسانی با اضافه کردن داشبورد حریم خصوصی، به کاربر اختیار عمل بیشتری در تعیین سطح دسترسی اپلیکیشن‌ها به داده‌ها می‌دهد و گوگل داده‌های جمع‌آوری شده از کاربر را که برای کارهای هوش مصنوعی مورد نیاز هستند، به صورت کاملاً محلی در پارتیشن جدایی در سیستم عامل ذخیره می‌کند تا هرگز از دستگاه خارج نشوند.
تجربه گیمینگ نیز در محور توجه گوگل قرار گرفته و کاربران می‌توانند با دسترسی به داشبورد بازی (Game Dashboard) از امکاناتی مثل شمارنده‌ی نرخ فریم، میانبری برای استریم در یوتیوب، میانبری برای گرفتن اسکرین‌شات و ضبط محتوای نمایشگر بهره‌مند شوند.
از دیگر قابلیت‌های کاربری اندروید ۱۲ می‌توان به جستجوی فراگیر دستگاه، اسکرین‌شات اسکرولی، چرخش خودکار بهبودیافته، ترجمه‌ی زنده و ابزار Magic Eraser اشاره کرد که تنها برای گوشی‌های پیکسل موجود است و برای علاقه‌مندان به عکاسی امکان حذف عناصر موجود در عکس‌ها را فراهم می‌کند.
منبع :