چگونه فرزندی باهوش داشته باشیم. رژیم غذایی و سبک سالم زندگی در دوران بارداری علاوه بر تأثیر در رشد فیزیکی جنین، در رشد مغزی و هوش او نیز مؤثر است.
در واقع انتخابهای سادهی شما در طی روز، به اندازهی کارهایی که بعد از تولد نوزاد، برای تقویت هوش او انجام میدهید مهم است و میتواند به رشد مغز جنین شما و بهرهی هوشی او در آینده کمک کند.
در این نوشته با راهکارهایی جهت افزایش هوش فرزندتان در دوران بارداری و پس از آن آشنا میشوید.
اسید فولیک یا همان ویتامین B9، مادهای بسیار مهم است که در تشکیل سلولهای مغزی نقش اساسی دارد. مصرف اسید فولیک قبل از بارداری و حداقل ۳ ماه پس از آن، از نقصهای مادرزادی لولهی عصبی پیشگیری میکند.
مطالعهی اخیر که در مجلهی انجمن پزشکی آمریکا چاپ شد، نشان داد که میزان تولد بچههای ناسالم از نظر ذهنی، در زنانی که ۴ هفته قبل و ۸ هفته بعد از بارداری، اسید فولیک مصرف میکردند، ۴۰ درصد کمتر از زنان دیگر بوده است.
منابع طبیعی اسید فولیک عبارتند از: برگ سبزیجات مثل اسفناج، قارچ، عدس و غلات غنیشده.
اسید چرب امگا۳ برای ساخت سلولهای عصبی (سلولهایی که پیامهای عصبی را از مغز به قسمتهای مختلف بدن ارسال میکنند) ضروری است. این ماده تأثیر زیادی در تکامل مغز جنین و افزایش هوشیاری او در دوران نوزادی دارد. این ریزمغذی در مواد غذایی مثل انواع ماهی، میگو، خشکبار (بهخصوص گردو)، تخممرغ، گوشت قرمز و لوبیا وجود دارد.
آهن در رشد گلبولهای قرمز خون (که اکسیژن را به مغز جنین منتقل میکنند) نقش بسیار مهمی دارد. در دوران بارداری به دلیل افزایش حجم خون مادر و نیاز جنین برای ساخت سلولهای خونی، بدن به آهن بیشتری نیاز دارد. بهترین منبع آهن «گوشت قرمز» است. همچنین غذاهای گیاهی مانند سبزیها و میوهها، لوبیا، اسفناج، دانههای روغنی مثل سویا و غلات سرشار از آهن هستند.
اگر به دلیل تهوع صبحگاهی نمیتوانید به اندازهی کافی از سبزیها و میوهها استفاده کنید، آنها را در رژیم غذاییتان پنهان کنید. مثلا میتوانید از میوههای خشک یا آبمیوههای طبیعی استفاده کنید یا سبزی را خُرد کنید و به سالاد یا سُس آن اضافه کنید.
انجام فعالیت بدنی در دوران بارداری، استقامت و بُنیهی بدن شما را برای زایمان بالا میبرد. اما آیا تحرک بدنی میتواند مغز کودک شما را نیز نیرومندتر کند؟
براساس تحقیقات، فرزندان مادرانی که در طی بارداری تمرینات ورزشی منظم انجام میدادند، در ۵ سالگی، نمرهی بالاتری در تستهای مهارتهای زبانی و هوش نسبت به فرزندانِ مادران کمتحرک کسب کردهاند. متخصصان بهطور متوسط ۳۰ دقیقه ورزش را در همه یا بیشتر روزهای هفته به زنان باردار توصیه میکنند.
مشکلات تیروئید بیشترِ زنان، در دوران بارداری افزایش مییابد. میزان کم یا زیادتر از حدِ نرمال هورمون تیروئید در خون برای جنین مضر است؛ بخصوص کمکاری تیروئید باعث کاهش ضریب هوشی کودک میشود.
متخصصان، بررسی تیروئید را برای همهی زنان باردار توصیه نمیکنند ولی مادرانی که مستعد بیماریهای تیروئیدی هستند، باید تحت نظر پزشک باشند. با انجام یک آزمایش خون ساده میتوان از میزان این هورمونها در بدن آگاه شد و در صورت لزوم آنها را تنظیم کرد.
برای اینکه به غدهی تیروئید کمک کنید تا کارش را درست انجام بدهد، در رژیم غذایی روزانهتان از یُد به میزان کافی استفاده کنید. این ماده در انواع آبزیان، شیر، ماست و نمک یُددار وجود دارد.
حرف زدن با جنین شاید کمی احمقانه به نظر برسد ولی تحقیقات نشان داده است که از نیمهی دوم دوران بارداری، جنین قادر است بشنود و به صداها عکسالعمل نشان بدهد. شما میتوانید با جنین داخل شکمتان حرف بزنید یا برای او آواز بخوانید. با ایجاد محرکهای محیطی سلولهای مغز تحریک میشوند و اتصالات بیشتری در مغز او شکل میگیرند.
محققان به این نتیجه رسیدهاند که هر چه جنین مدت زمان بیشتری در رحم باشد، مغز کاملتری خواهد داشت. طی سه ماهه سوم بارداری، مغز جنین یکباره و به صورت انفجاری رشد میکند. در ۳۵ هفتگی حجم مغز، دو سومِ حجم مورد انتظار در ۳۹ و ۴۰ هفتگی است. گرچه علل زایمان و تولد زودرس هنوز دقیقا مشخص نیست و احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی مطرح هستند، ولی شما با در پیش گرفتن روش زندگی سالم میتوانید به جنین کمک کنید زمان بیشتری را در رحمتان زندگی کند.
از انجام کارهای سخت، پُرتنش و طولانیمدت بپرهیزید. بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. سیگار نکشید و بیماریهای جدی مثل دیابت و فشار خون بالا را کنترل کنید.
هرگاه آرزو کردید که بارداریتان زودتر به پایان برسد به این فکر کنید که داشتن کودکی سالم و باهوش ارزش انتظار کشیدن را دارد.
دانشمندان معتقدند که رشد مغزی در کودکان، طی یک دورهی زمانی بسیار کوتاه اتفاق میافتد و در ۵-۶ سال اول زندگی به بیشترین حد خود میرسد. بنابراین تحریکات ذهنی کودکان از سوی والدین نقش بسیار مهمی در تقویت هوش آنها دارد.
ادامهی این مقاله را بخوانید تا با روشهای علمی، جالب و کارامد برای تقویت هوش فرزندتان آشنا شوید.
رابطهی چشمی پدر و مادر با نوزاد، تأثیر زیادی در تقویت ارتباطهای مغزی نوزاد دارد.
از زمانهای کوتاهی که چشمهای نوزادتان باز است استفاده کنید و مستقیم به آنها نگاه کنید. این کار کمک شایانی به رشد هوش دیداری او میکند. نوزادان به تمرکز روی چهرهی افراد علاقهمند هستند و خیلی زود چهرهها را تشخیص میدهند. هر بار که او به شما خیره میشود، در واقع در حال ساختن حافظهاش است.
مطالعات نشان داده است که نوزادان دو-سه روزه میتوانند حرکات سادهی مربوط به صورت را تقلید کنند. این نشان میدهد که آنها به زودی موفق به حل مسائل میشوند.
آینه ابزاری سودمند برای متمرکز شدن ذهن کودک است.
بیشتر نوزادان قبل از یک سالگی تصویر خود را در آینه تشخیص نمیدهند و کودک داخل آینه را همبازی خود میبینند. از آنجا که به چهرهها علاقهی زیادی دارند با دیدن چهرهی خود هیجانزده میشوند، دست و پایشان را تکان میدهند و میخندند.
دو عکس را در فاصلهای حدود ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتری از صورت او نگه دارید. عکسها باید شبیه به هم باشند، اما یک تفاوت کوچک بینشان باشد. مثلا در یکی از عکسها درخت وجود داشته باشد و در دیگری درختی نباشد. نوزاد چندین بار به قسمتهای مختلف دو عکس نگاه میکند و بخشهای متفاوت را تشخیص میدهد. این روش او را برای مرحلهی شناخت حروف و خواندن در آینده آماده میکند.
اگر پشت سرهم حرف بزنید، تنها چیزی که نصیبتان میشود نگاهی بیروح است. اما اگر لابهلای حرفهایتان برای مدت کوتاهی ساکت بمانید و به نوزاد زمان بدهید، متوجه خواهید شد که او خیلی زود آهنگ گفتار شما را میفهمد و جاهای خالی مکالمهتان را پُر میکند. صداهای مختلف از خود دربیاورید؛ نوزادتان با شما همراه میشود و تلاش میکند صدای شما را تقلید کند.
کودکان عاشق ریتمهای ملایم هستند. تا جایی که میتوانید ترانههای آهنگین یاد بگیرید یا گفتار خود را آهنگین کنید. مثلا وقتی میخواهید پوشک او را عوض کنید، کاری را که انجام میدهید، برایش آهنگین تعریف کنید: «جاش رو عوض میکنم…»
تحقیقات نشان دادهاند که یادگیری ریتم آهنگ با یادگیری ریاضیات ارتباط دارد. با این کار سلولهای مغزی نوزاد آمادهی آموختن میشوند.
وقتی شما قبل از روشن کردن چراغ اتاق به او میگویید که «الان میخوام چراغ رو روشن کنم تا اتاق روشن بشه»، با این توضیح، توجه او به کار شما جلب میشود و در واقع با این روش رابطهی میان علت و معلول را به او آموزش میدهید.
از هر روشی استفاده کنید تا او را بخندانید. انگشتان پایش را قلقلک بدهید یا صورتتان را خندهدار و بامزه کنید.
بازی و خنده اولین مراحل شکلگیری حس شادی و شوخطبعی نوزاد شماست. لپهایتان را باد کنید. وقتی بینی شما را لمس کرد، ناگهان باد لپتان را خالی کنید و صدای «پوووف» از خود درآورید. وقتی به گوشتان دست زد یا آن را کشید، زبانتان را بیرون بیاورید و صدایی بامزه و خندهدار از خودتان دربیاورید. این کارها را چند مرتبه پشت هم انجام بدهید، سپس ترتیب بازی را تغییر بدهید تا نوزاد کار خندهدار بعدی شما را حدس بزند.
شوخی کردن با کودکان، حس شوخطبعی آنها را پرورش میدهد و آنها را خلاق میکند. به عکس یکی از نزدیکان، مثلا عمویش اشاره کنید و بگویید «این مامانه» و بخندید.
بهطور طبیعی فرایند پیوند و ارتباط با نوزاد هنگام مراقبت از او اتفاق میافتد. تا میتوانید نوزاد را به خوردن شیر مادر ترغیب و زمان شیردهی را طولانی کنید. مطالعات نشان داده است کودکانی که در سنین مدرسه از ضریب هوشی بالاتری برخوردار هستند، در دوران نوزادی از شیر مادر تغذیه کردهاند.
از این زمان استفاده کنید و نام اندامهای بدن و بخشهای مختلف تشکیلدهندهی لباس را به او آموزش بدهید. داستان بسازید تا کودک بتواند کارهای شما را پیشبینی کند.
هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.
منبع: