چند نکته کاربردی برای تقویت هوش کودکان : حرف میزنیم. من به جک نحوهی کار با خطکش تی، مته، متر نواری و چکش را نشان میدهم» ملیسا، مادر جک میگوید، «نتیجهی این کار فوقالعاده حیرتانگیز است. جک نام تمام ابزارها و موادی مانند تخته گچی، بتونه و لفاف محافظ (پارچهای که کف اتاق یا روی اثاثیه پهن میکنند تا هنگام نقاشی و کار کثیف نشوند) را میداند. حالا هم جک در حال یادگیری اندازهگیری، چپ و راست پیچاندن پیچگوشتی و رنگهای نقاشی است.»
یکی از راههای تقویت هوش کودکان مطالعه کردن است. تحقیقات دائما اثبات کردهاند که دسترسی به کتابها و وقت مطالعهی نوبتی تک به تک میتواند موفقیت در مدرسه را برای فرزندتان پیشگویی کند. کیم داونپورت، مدیر ارشد برنامه سازمان Jumpstart –سازمان ملی سوادآموزی زودهنگام در آمریکا- میگوید، «مطالعه مغز را تحریک میکند تا با جهان ارتباط برقرار کند و دانش پیشزمینهای دربارهی جهان بهدست بیاورد. مطالعه پایه و اساس هرگونه یادگیری است و کودک را قادر میسازد تا محتوای همهی زمینهها از جمله ریاضی و علوم را جذب کند و آنها را بهکار بگیرد.» ایجاد مدلی از عادات خوب مطالعه به کودک مزیت ارزشمندی میبخشد.
وقتی کودک میبیند والدینش با علاقه و لذت مطالعه میکنند، این حس به وی نیز سرایت میکند. داونپورت میگوید، «از کودک خود بخواهید کنارتان روی مبل بنشیند و با هم به خواندن کتاب بپردازید. کتابها را بیرون و در سبد، طاقچه، قفسهی کتاب و میز چایخوری بگذارید تا در دسترس کودک باشد. کتابی را که میخوانید با کودک خود سهیم شوید و از او بخواهید که همین کار را انجام بدهد. با این روش نه تنها جرقهی مکالمه بین شما و کودکتان زده میشود، بلکه دامنهی واژگان و درک مطلب او نیز افزایش مییابد.
پشتکار از جمله خصوصیاتی است که کودکتان را نزد معلمها و بعدا کارفرماها عزیز میکند. ما در جایگاه فرهنگ برای کودکان هستیم ولی چنان خود را مشغول ایجاد فضایی برای خوشی کودکانمان میکنیم که حساب زمانی را که باید عملا صرف ایجاد شخصیتی خوب در آنها بشود، از دست میدهیم. میشل ری میگوید، «بچههای من هردو فوتبال بازی میکنند و هردو بوی خیلی بدی میدهند. با قضاوت روی تقدیرنامهها و مدالهایی که در اتاق خود ردیف میکنند، پیش خود فکر میکنید که این بچهها رونالدوی بعدی خواهند بود.» اگر دائما به شما بگویند که در رشتهی خود بهترین هستید، بهسختی میتوانید شکست را بپذیرید.
وقتی این بچهها به مدرسه بروند و آنجا مشکلی پیش بیاورند، آنها خودشان را مقصر نمیدانند و به اشتباه خود اعتراف نمیکنند. استفانی روزالز، روانشناس آموزشی اهل کالیفرنیا میگوید، «حمایت صحیح و اصولی امری کلیدی است. نسبت به بچههایی که والدینشان دائما آنها را باهوش مینامند، بچههایی که برای حل مسئلهای مورد تحسین قرار میگیرند در مدرسه انگیزهی بیشتری از خود نشان میدهند. والدینی که بیدلیل کودک خود را باهوش میدانند، با این تحسینهای بیمورد اغلب موجب میشوند که فرزندشان وقتی نتوانست بهراحتی به هدفش دست پیدا کند، احساس سرخوردگی و ناکامی کند. بهجای تحسین و تمجیدهای افراطی مثل «تو یک ستاره هستی!»، به فرزندان خود فقط هنگام کسب موفقیت، تبریک بگویید و مثلا بگویید «از اینکه توانستی راه متفاوتی در پاسخ مسئله پیدا کنی، بهت افتخار میکنم.»
یکی دیگر از راههای تقویت هوش کودکان، این است که کنجکاویشان را حمایت و برانگیخته کنیم. برنمان میگوید، «پیشدبستانیها تقریبا علاقهی وافری به کنجکاوی دارند، اما وقتی بچهها بزرگتر میشوند، این حس کنجکاوی را از دست میدهند. با برانگیختن حس کنجکاوی آنها با موضوعات موردعلاقهشان، این میل را در بچههای خود بیدار نگه دارید. سؤالاتی دربارهی بازی رایانهایشان بپرسید و در مورد آن با او صحبت کنید. حتی اگر فرزندتان روی گوشی خود Pokémon بازی میکند، مثل یک دوست با گفتوگو راجع به آن با فرزند خود صحبت کنید. وقتی بتوانید تعامل دوطرفهای را میان خود و کودکتان برقرار کنید، میتوانید حاصل آن را در کودک باهوشتری ببینید. خواهید دید که فرزندتان نیز شروع به پرسیدن سؤالات میکند و دنبال موارد جالبتری میگردد که به شما نشان دهد.
برای اینکه کودک خود را به خصوصیت دلخواه خود دربیاورید، باید زمان بگذارید و وقت بیشتری با کودکتان صرف کنید؛ بهعنوان مثال به موزه بروید یا نمایش جالبی را با هم تماشا کنید. به فرزند خود بگویید که از کجای آن خوشتان آمد و چرا آن را دوست داشتید. ریچ براون، پدر دو فرزندی که در نیویورک زندگی میکند، سابقا حتی جمعهها هم کار میکرد.
برای اینکه علایق خود را با پسرش اریک در میان بگذارد، وقتی اریک در مدرسهی دبستانی بود، گاهی به دنبال پسرش در مدرسه میآمد و او را با خود به موزه میبرد. معلمهای اریک بهاتفاق از این بابت رضایت داشتند، چون روز بعد اریک دربارهی چیزهایی که یاد گرفته بود برای بچههای کلاس تعریف میکرد. آقای براون راجع به اریک میگوید، «اریک این روزها خودش را کارشناس میدانست و همین امر در طول این سالها موجب شد که اعتماد و علاقهاش برای یادگیری بیشتر تقویت بشود.»
روزالز میگوید که میتوانید مهارتهای مدرسهای فرزندتان را در طول روز هم تقویت کنید. فرض کنید با فرزندتان از کنار یک آسیاب بادی رد میشوید. بهجای اینکه به فرزند خود بگویید، «هی، یه آسیاب بادی!»، میتوانید چنین سؤالی بپرسید: «بهنظرت آسیاب بادی چیکار میکنه؟». با تشویق مشاهدهی جزئیات به فرزند خود کمک میکنید که مانند کلاس مدرسه دانش جدیدی یاد بگیرد. وقتی با فرزندتان به فروشگاهی میروید، میتوانید از همین فرصت برای گسترش دایرهی واژگان، مهارتهای ریاضی و ذکاوت مالی فرزند خود نیز استفاده کنید. اگر از فرزند دوسالهی خود بخواهید که نام میوههایی را که در پاکت میگذارید، بگوید.
از فرزند سهسالهی خود بخواهید که دنبال کنسرو نخود سبز بگردد و به فرزند پنجسالهی خود بگویید که نام خوراکی موردعلاقهاش را روی کاغذ بنویسد. بچههای بزرگتر میتوانند قیمتها و اندازهها را مقایسه کنند و کوپنهای خرید را مرتب کنند. سارا براون، معلم پیشدبستانی در لسآنجلس تعریف میکند که توانسته بچههای دوسالهی مهدکودک را به نقاشی سیبها، موزها و هویجهای باریک علاقهمند کند. وقتی همین شاگردها به گروه بچههای چهارساله رسیدند، سارا متوجه شد که شاگردهای نقاش سابقاش حالا مهارتهای پیشنوشتاری بهتری نسبت به دیگر بچههای همسال خود دارند.
فرزندانتان از نظر بهرهی هوشی چه پیشرفته باشند چه معمولی، بهترین کاری که میتوانید برای رشد آنها بکنید این است که بچههای خود را در فعالیتها مشارکت بدهید. بردن بچهها به این سفر خودیابی میتواند محرکی برای رشد نبوغ و هوش آنها باشد. خلاصه بگویم: بهترین خواستهی شما برای فرزندتان چیست؟ خوشبختی؟ لذت؟ اعتماد؟ محبوبیت؟ بهتر است همهی این ایدهها و خواستهها را کنار بگذارید. هدفتان باید این باشد که به کودک خود کمک کنید تا پتانسیل خود را به بهترین شکل ممکن بروز بدهد، مگر نه؟ اگر متن را از ابتدا تا اینجا کاملا خوانده باشید، در راه درستی افتادهاید.
هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.
منبع: