در این مطلب به ادامه معرفی مکان های دیدنی و مناطق گردشگری امریکا میپردازیم. با ما تا انتهای این مطلب همراه باشید.
13- پارک ملی غار ماموت، کنتاکی، آمریکا (1981):
“پارک ملی غار ماموت که در ایالت کنتاکی واقع شده، بزرگ ترین شبکه ی غارهای طبیعی و راه های زیرزمینی جهان که نمونه های بسیار مهم شکل گیری سنگ آهک محسوب می شوند را به خود اختصاص داده است. این پارک به همراه شبکه ی راه های زیرزمینی اش که 560 کیلومتر وسعت دارد، خانه ی طیف وسیعی از گیاهان و حیوانات از جمله گونه های در حال انقراض به شمار می روند.” (یونسکو)
14- منطقه ی ملی تاریخی لا فورتالزا و سن ژوان در پورتوریکو (1983):
“بین قرن 16 و 20 در این نقطه ی استراتژیک از دریای کارائیب مجموعه ای از سازه های دفاعی ساخته شد تا بوسیله ی آن شهر و خلیج سن ژوان در امان بماند. این بناها نمونه ای خوب از معماری نظامی اروپایی است که در بنادر آمریکا از آنها اقتباس شده است.” (یونسکو)
15- تائوس پوبلو، نیومکزیکو، آمریکا (1992):
“این بنای خشتی که در دره ای از انشعابات کوچک رود ریوگراند واقع شده و شامل مناطق مسکونی و قبرستان ها می شود، مظهر فرهنگ پوبلو ایندین های آریزونا و نیومکزیکو است.” (یونسکو)
16- میسیون ها (مبلغان روحانی) سن آنتونیو، تگزاس، آمریکا (2015):
“این منطقه شامل پنج مجتمع مرزی برای مبلغان است که در کرانه ی حوزه ی رود سن آنتونیو در جنوب تگزاس واقع شده است؛ به اضافه ی یک مزرعه در 23 مایلی جنوب منطقه. این منطقه شامل سازه های نمونه ی معماری و باستانی، مزارع، مناطق مسکونی، کلیساها، انبارهای غله، و سیستم توزیع آب می شود. این مجتمع در قرن هجده به دست هیات مبلغین اعزامی فرانسیسکان ساخته شد و نشان دهنده ی تلاش حکومت اسپانیا برای مستعمره کردن مناطق، تبیلغ مسیحیت در آنها و دفاع از مرزهای شمالی اسپانیای نوین است. همچنین این مجموعه نشان دهنده ی در هم تنیدگی فرهنگ اسپانیایی و فرهنگ کوآهیلتکان است که در طیف گسترده ای از خصوصیات همچون لوازم دکوری استفاده شده در کلیسا که ترکیبی است از سمبل های کاتولیک و طراحی های الهام گرفته از طبیعت؛ مشهود است.” (یونسکو)
17- منطقه ی تاریخی تپه های کاهوکیا، ایلینویس، آمریکا (1982):
“تپه های کاهوکیا که تقریبا در هشت مایلی شمال شرقی سینت لوئیس میزوری واقع شده، بزرگ ترین محل سکونت قبیله ی پیش کلمبیایی در شمال مکزیک بوده است. این منطقه نخستین بار در دوران میسیسیپین (1400-800) اشغال شد؛ زمانی که حدودا 4000 جریب و 120 تپه را شامل می شد. این منطقه یک نمونه ی فوق العاده از جامعه ی پیچیده ی بزرگ سالار و ریش سفیدی است؛ با چندین مرکز تجمع تپه های بشقاب پرنده مانند و چند دهکده و روستا در اطراف. احتمالا این جامعه ی کشاورزی محور در دوران اوج خود در سال های 1050 تا 1150 حدود 10 الی 20 هزار نفر جمعیت داشته است. از دیدنی های تاریخی و بدوی این منطقه می توان به تپه ی مونکز؛ بزرگ ترین تل خاکی پیش از تاریخ آمریکا اشاره کرد که بیش از 12 جریب مساحت و 10 پا ارتفاع دارد.” (یونسکو)
18- پارک ملی کوهستان های بزرگ اسموکی، تنسی، آمریکا (1983):
“این پارک ملی منحصر به فرد با مساحتی بیش از 200 هزار هکتار خانه ی بیش از 3500 گونه گیاه است و به اندازه ی کل درختان اروپا (130 گونه ی طبیعی) درخت در خود جای داده است. همچنین می توان بسیاری از گونه های حیوانی که در معرض خطر انقراض هستند را در این منطقه پیدا کرد؛ از جمله نوعی سمندر که احتمالا بزرگ ترین گونه ی سمندر در تمام جهان است. از آنجایی که این پارک تا حدی بکر و دست نخورده باقی مانده، می تواند نمونه ای از یک گیاه نامه ی تقریبا جامع و کامل فارغ از تاثیر و دسترسی نوع بشر محسوب شود.” (یونسکو)
19-پارک ملی Chaco Culture، نیومکزیکو، آمریکا (1987):
“مردم پوبلو برای مدت بیش از 2000 سال منطقه ی وسیعی از جنوب غربی آمریکا را اشغال کرده بودند. چاکو کانیون، یکی از مراکز اصلی فرهنگ باستانی پوبلو بین سال های 850 تا 1250 نقطه ی مهمی در برگزاری مراسمات و جشن ها، مراودات تجاری و فعالیت های سیاسی منطقه ی “چهارگوشه” که مربوط به دوران ماقبل تاریخ می شود محسوب می شد. چاکو به دلیل جمیعت زیاد مردمش، ساختمان های تشریفاتی اش و معماری منحصر به فردش معروف است (این منطقه یک مرکز برگزاری مجالس شهری بسیار قدیمی داشته که تاریخ، ساختمانی نظیر آن را به خود ندیده است). علاوه بر پارک ملی تاریخی فرهنگ چاکو، این مجموعه یادمان ملی بقایای مخروبه ی آزتک و چندین منطقه ی کوچک تر مربوط به چاکو را نیز شامل می شود که توسط دیوان مدیریت زمین اداره می شود.” (یونسکو)
20- پارک صلح بین المللی واترتون گلاسیر، مونتانا، آمریکا، آلبرتا، کانادا (1995):
“در سال 1932 پارک ملی دریاچه های واترتون (آلبرتا، کانادا) با پارک ملی گلاسیر (مونتانا، آمریکا) ترکیب شد تا نخستین پارک صلح بین المللی دنیا تشکیل شود. این پارک که در مرز بین دو کشور واقع شده و منظره ی خیره کننده ای را به بازدیدکنندگان نشان می دهد، خانه ی مجموعه ی کاملی از گونه های گیاهی و جانواران پستاندار و چمنزارها، جنگل ها، دشت های آلپ مانند و یخبندان هاست.” (یوسکو)
21- کلواِین/ رنگل سینت الیاس/ خلیج گلاسیر/ تاتشنشینی آلسک، آلاسکا، آمریکا، بریتیش کلمبیا و کانادا (1979):
“این پارک ها مجموعه ای از یخچال های طبیعی و قله های مرتفع در هر دو طرف مرز میان کانادا (منطقه ی یوکون و بریتیش کلمبیا) و آمریکا (آلاسکا) را شامل می شوند. این مناظر طبیعی منحصر به فرد خانه ی تعداد بسیار زیادی از خرس های گریزلی، گوزن کانادایی و گوسفند دال است. همچنین این منطقه بزرگ ترین دشت یخی غیرقطبی جهان را نیز در برگرفته است.” (یونسکو)
22- پارک ملی المپیک، واشنگتن، آمریکا (1981):
“پارک ملی المپیک که در شمال غربی ایالت واشنگتن واقع شده، شهرتش را مدیون تنوعی است که در اکوسیستمش دارد. قله های یخچال به سری که در میان چمنزارهای آلپ مانند پراکنده شده اند توسط جنگل های انبوه با قدمت بسیار زیاد احاطه شده اند و همچنین می توان بهترین نمونه ی جنگل های بارانی معتدل حفاظت شده و دست نخورده در شمال غربی اقیانوس آرام را در میان آنها مشاهده کرد.
یازده سیستم رودخانه ای اصلی، کوهستان های المپیک را آبیاری می کنند و بستر مناسبی را برای سکونت بهترین گونه های ماهی های مهاجر موجود در کشور فراهم می آورند. این پارک همچنین 100 کیلومتر سکونت گاه ساحلی حیات وحش دارد که طولانی ترین ساحل دست نخورده ی در آمریکا به شمار می رود و سرشار است از انواع حیوانات و گیاهان بومی و نادر از جمله جمعیت مورد بحث و قابل توجه جغدهای خال دار شمالی، ماهی گیرک تاجدار مرمری و گاوماهی.” (یونسکو)
23- پارک ایالتی دایناسور، آلبرتا، کانادا (1979):
“پارک ایالتی دایناسور برخی از مهم ترین نمونه های فسیل کشف شده مربوط به “عصر دایناسورها” در تاریخ زمین را در خود جای داده است. این منطقه در در برداشتن تعداد و انواع گونه های دایناسور (فسیل) بی نظیر است و تا به امروز 44 نمونه، 34 دسته و 10 خانواده از انواع دایناسورها در آن کشف شده که قدمت آنها به 75 تا 77 میلیون سال قبل برمی گردد. همچنین زیستگاه های منحصر به فردی در مجاورت رودخانه و باتلاق هایی زیبا با اشکال هنری در این پارک قابل مشاهده هستند.” (یونسکو)
24- شهر باستانی لوننبرگ، نووا اسکاتیا، کانادا (1995):
“لوننبرگ بهترین نمونه ی باقیمانده از سکونت استعماری برنامه ریزی شده ی بریتانیا در آمریکای شمالی است. این شهر که در سال 1753 پایه گزاری شد، مجددا و بر اساس نقشه ی مستطیلی و قائم اما در هم و شلوغی که داشت، طرح اصلی و شکل اولیه ی خود را بازیافت. ساکنان این شهر با حفاظت از معماری چوبی خانه هایی که قدمت برخی از آنها به قرن هجده برمی گردد، سعی کرده اند اوضاع را طوری مدیریت کنند که هویت شهر حفظ شود.” (یونسکو)
25- محوطه ی تاریخی و طبیعی پاورتی پوینت، لوئیزیانا، آمریکا (2014):
“محوطه ی تاریخی و طبیعی پاورتی پوینت نامش را وامدار مزرعه ای است که در قرن 19 در مجاورت آن بوده و در دره ی پایین دست میسیسیپی بر زمینی باریک با ارتفاعی کم واقع شده است. این مجموعه از پنج تپه و شش برآمدگی نیمه بیضی متحدالمرکز کوتاه تر تشکیل شده که توسط یک فرود افت کم عمق و یک میدان مرکزی جدا شده اند. این میدان مرکزی به منظور اقامت و برگزاری مراسم ها و جشن های برنامه ریزی شده توسط جمعی از ماهی گیران بین سال های 3100 تا 3700 استفاده می شد و در میان سازه های شرقی در آمریکای شمالی دستاورد ارزشمندی محسوب می شود که حداقل تا 2000 سال بعد نظیر نداشت.” (یونسکو)
منبع: