لرزشگیر اپتیکال تصویر
این فناوری که بهصورت اختصار OIS نامیده میشود، یک ماژول سختافزاری است که برای قسمتهای داخل لنز یا حسگر دوربین گوشی، امکان حرکت در جهات مختلف را فراهم میکند تا لرزش دست جبران شود. این مورد یکی از گرانترین ماژولهای دوربین محسوب میشود و معمولا تنها در گوشیهای ردهبالا وجود دارد. این قابلیت، با جبران لرزش دست، از تار شدن عکسها جلوگیری میکند. جبران لرزش دست، باعث میشود که نور بیشتری به حسگر برسد و درنتیجه، کیفیت تصاویر ثبتشده در شرایط نوری ضعیف هم، بهتر میشود.
در صورت عدم تجهیز به لرزشگیر اپتیکال، الگوریتم تنظیمات خودکار دوربین، برای حذف لرزشهای مجبور به افزایش سرعت شاتر و ایزو است که بدین ترتیب تصاویری با نویز بیشتر و تاریکتر ثبت خواهند شد. اما در صورت وجود این سیستم، دوربین نگرانی زیادی از بابت ثبت لرزشهای نخواهد داشت و اقدام به کاهش سرعت شاتر و ایزو خواهد کرد.
در ضمن اگر قصد دارید که با گوشیتان، زیاد فیلمبرداری کنید، فناوری OIS کمک زیادی به شما خواهد کرد.
عکاسی HDR یکی از جذابترین قابلیتهای دوربین گوشیهای هوشمند است که امروزه در اکثر گوشیهای هوشمند وجود دارد. عکسهایی که با این قابلیت گرفته شوند، کنتراست بالا و رنگهای زنده و غلیظی دارد. برای گرفتن این نوع تصاویر، دوربین گوشی سه عکس متفاوت با نوردهیهای کم، استاندارد و زیاد گرفته و سپس به ترکیب آنها میپردازد. تنها موردی که باید مد نظر داشته باشید این است که هنگام ثبت تصاویر HDR، به دلیل اینکه سه تصویر جداگانه ثبت میشود، باید لرزش دست به حداقل ممکن برسد؛ زیرا اگر این سه تصویر حتی کمی با هم متفاوت باشند، نتیجهی خوبی حاصل نمیشود. اگر از دوربین گوشی خود برای عکاسی از مناظر طبیعی و شهری استفاده میکنید، حتما مدلی را تهیه کنید که از این قابلیت پشتیبانی کند.
روند جدیدی که چند سالی است در گوشیهای ردهبالا و پرچمدار وجود دارد، ماژولهای دوگانهی دوربین است؛ اما بد نیست نگاهی به کاربرد این سیستم بیندازیم. تاریخچهی دوربینهای دوگانه به سال ۲۰۱۱ میلادی باز میگردد ولی در آن زمان، دوربین دوم برای خلق تصاویر سهبعدی استفاده میشد. امروزه شرکتهای مختلف از این دوربینها برای ثبت تصاویر واید یا عریض (الجی جی۶)، ثبت تصاویر سیاه و سفید و کمک به دوربین اصلی برای بهبود نتایج نهایی (هواوی میت ۱۰)، اضافه کردن امکان زوم اپتیکال برای ثبت تصاویر پرتره و ایجاد جلوهی بوکه مصنوعی (گلکسی اس ۹ و آیفون ۱۰) استفاده میکنند. دوربین دوتایی قابلیت نوینی است که تنها در گوشیهای پرچمدار و گرانقیمت ارائه میشود؛ بنابراین این مورد میتواند هنگام انتخاب یک گوشی پرچمدار، به شما کمک کند. البته بهتازگی شاهد کاربرد این چینش در برخی از گوشیهای میانرده نیز هستیم.
با اینکه دوربین دوگانه میتواند امکانات زیادی دراختیار کاربران قرار دهد، اما نمیتوان وجود آن را ضروری دانست. گوگل پیکس ایکسال ۲ با تجهیز به یک حسگر و لنز، بهنظر بسیاری از کارشناسان بهترین دوربین دنیای گوشیهای هوشمند در سال ۲۰۱۷ بود. این در حالی است که تمام رقبای این گوشی، از دوربینهایی با ماژول دوگانه بهره میبردند.
اگر بگوییم که دوربین سلفی از دوربین اصلی گوشیها پرکاربردتر است، اغراق نکردهایم. بدون دوربین سلفی، غالب عکسهایی که در اینستاگرام قرار میگیرد، وجود نخواهند داشت. علاقهی زیادی کاربران به ثبت تصاویر سلفی باعث شده است تا این بخش از گوشیهای هوشمند نیز طی چند سال گذشته پیشرفت قابل توجهی تجربه کنند. تمام مشخصاتی که در رابط با دوربین اصلی گوشیها ذکر شد، در مورد دوربین سلفی نیز صادق است؛ اما اگر دوربین سلفی برایتان اهمیت زیادی دارد، حتما دقت کنید که به سیستم فوکوس خودکار هم مجهز باشد. بهعلاوه، اگر دوربین سلفی گوشی منتخبتان، لنز وایدی داشته باشد، نیازی به استفاده از استیکهای سلفی نخواهید داشت.
کیفیت فیلمبرداری دوربین گوشی، مثل عکاسی، تابعی از موارد گفته شده است؛ اما موارد دیگری هم وجود دارد که در کیفیت نهایی کلیپهای ثبتشده تأثیر دارد. برای مثال، باید به نوع و کیفیت ضبط صدا توجه کنید. اکثر گوشیهای هوشمند تنها قابلیت ضبط صدای تک کاناله (مونو) را ارائه میدهند؛ در حالیکه برخی مدلها (مثل الجی وی ۳۰) نهتنها قابلیت ضبط صدای استریو داشته بلکه آن را با نرخ بیت بالایی ارائه میدهند.
این قابلیت در صورتی که بخواهید به طور جدی با دوربین گوشیتان فیلمبرداری کنید، اهمیت بالای دارد. بهعلاوه اگر قرار است ویدئوهای ضبط شده را در تلویزیونهای Ultra HD تماشا کنید، باید بهدنبال گوشیهایی با قابلیت فیلمبرداری با رزولوشن 4K باشید. لرزشگیر اپتیکال نیز بهبود قابل توجهی در کیفیت نهایی کلیپهای ضبط شده خواهد داشت. اگر هم میخواهید ویدئوهای جذابی از سوژههای سریع تهیه کنید، بهدنبال گوشیهایی باشید که قابلیت فیلمبرداری صحنه آهسته (گلکسی اس ۹، اکسپریا ایکسزد ۱ و ایکسزد ۲ و آیفون ۱۰) را بههمراه داشته باشند.
گوشیهای موبایل هم مثل لپتاپها و کامپیوترهای رومیزی، از قطعاتی مثل پردازنده، رم و حافظهی ذخیرهسازی بهره میبرند که نوع این قطعات، سرعت و روان بودن تجربهی کاری شما را با گوشی مشخص میکند. بنابراین بهتر است که پیش خرید یک گوشی جدید، اطلاعاتی در مورد قطعات داخلی آن، کسب کنید.
مطمئنا در هنگام خرید و با مقایسهی جدول مشخصات گوشیهای مختلف با کلماتی مثل پردازنده، حافظهی رم و حافظهی ذخیرهسازی مواجه شدهاید. در بیشتر مواقع عدد بزرگتر روبهروی هر سطر عاملی برای گرایش به آن محصول میشود. ولی بررسی یک محصول به همین سادگیها نیست و جزئیات زیادی وجود دارند که باید نسبت به آنها اطلاع پیدا کرد.
در گوشیهای هوشمند بهجای واحد پردازش مرکزی که در کامپیوترهای شخصی شاهد آن هستیم از بخش یکپارچهای بهنام سیستم-روی-یک-چیپ استفاده میشود. سیستم-روی-یک-چیپ یا SoC یک مدار مجتمع است که تمامی قطعات پردازشی دستگاه را روی یک چیپ جمع میکند. با این روش تولیدکنندگان دستگاههای دیجیتال بهراحتی میتوانند از SoCها در محصولات خود بدون نیاز به قطعات بهصورت مجزا استفاده کنند. ایدهی اصلی ساخت این مجتمعها در استفادهی بهینه از فضای اشغالشده، یکپارچگی قطعات دستگاه برای رسیدن به توان بالاتر و مصرف پایینتر باتری نهفته است. همهی موارد مربوط به عملکرد گوشی از سرعت اجرای برنامهها، روان بودن بازیها، کند شدن گوشی پس از نصب تعداد زیادی برنامه و حتی سرعت عکاسی دوربین آن، وابسته به مدل تراشه است. تراشهی گوشیهای هوشمند توسط شرکتهای مختلف ساخته میشود.
یک SoC واحدهای مختلفی نظیر واحد پردازش مرکزی (CPU)، واحد پردازش گرافیکی (GPU)، حافظه، شبکههای 4G، Wi-Fi و بلوتوث را در خود جای میدهد و با استاندارد مشخصی تمامی قطعات ذکر شده را کنار یکدیگر میزبانی میکند. به لطف تولید و قدرتمندتر شدن SoCها و کاربرد گستردهی آنها در گوشیهای هوشمند، تبلتها و گجتها از کارایی بالایی در پردازش دستورها برخوردار هستند. در ادامه به معرفی اجزای اصلی یک SoC واحد پردازش مرکزی، واحد پردازش گرافیکی، کنترلکننده شبکه و حافظه رم میپردازیم.
CPU یکی از اجزای اصلی و مغز متفکر هر دستگاهی است. این واحد داده را از حافظه دریافت کرده و با انجام محاسبات منطقی، خروجی مدنظر را تحویل میدهد. با افزایش قدرت پردازنده کاربر قادر به انجام حجم بیشتری از عملیات است. باید توجه کرد که تمامی اجزای داخل SoC توسط یک شرکت طراحی و تولید نمیشود. تولیدکنندگان باید برای ساخت هر قطعه گواهی مربوطه را از شرکت طراح بخرند. کمپانی ARM معروفترین شرکت معمار پردازندههاست که گواهینامههای مربوط را به شرکتها میفروشد.
اکثر پردازندههای موجود در بازار از معماری آرم استفاده میکنند و دلیل آن مصرف بهینه انرژی در معماریهای این شرکت است. پردازندههای شرکتهایی مانند کوالکام، سامسونگ، مدیاتک و اپل همگی از معماری این شرکت بهره میبرند. در مقابل معماری x86 اینتل قرار دارد که نکته منفی آن در مصرف زیاد انرژی است. پردازندههای اینتل تحت نام Atom در تلفنهای هوشمند به کار گرفته میشد. بااینحال با عدم استقبال شرکتهای سازنده از این پردازندهها، اینتل از بازار موبایل خارج شد.
درحالحاضر دو سری ARMv7 از رستهی ۳۲ بیتی و ARMv8 از رستهی ۶۴ بیتی از تنوع زیادی در بین معماریهای پردازنده گوشیهای موبایل برخوردار هستند.
اپل با معرفی آیفون 5s و استفاده از پردازنده ۶۴ بیتی بهعنوان قلب تپندهی دستگاه جدید خود، تمامی کاربران و شرکتهای رقیب را متعجب کرد. حرکت اپل سرآغاز حرکت دیگر شرکتها برای ارائه گوشیهای مبتنی بر پردازندههای ۶۴ بیتی بود و در نهایت گوگل در نسخه آبنبات چوبی از سیستمعامل اندروید رسما پشتیبانی از این نوع پردازندهها را شروع کرد. پردازندههای ۶۴ و ۳۲ بیتی بهطور متداولی در کامپیوترهای شخصی استفاده میشوند؛ ولی امروزه استفاده از آنها در دنیای گوشیهای هوشمند رواج پیدا کرده است. اما تفاوت پردازندههای ۶۴ بیتی در چیست؟
مهمترین تغییر در سری جدید پردازندهها بالا رفتن توان پردازشی دستگاه است. یک پردازنده ۶۴ بیتی میتواند تا ۲ به توان ۶۴ مقدار داده را محاسبه و به حافظه رم آدرسدهی کند. بنابراین در این پردازندهها مدیریت حافظه بهینهتر، بازده دستگاه در پردازش دستورها بالاتر و پردازش دادهها در حجم زیادتری از امور کاراتر خواهد شد. بنابراین دلیلی برای مقاومت در برابر پردازندههای ۶۴ بیتی وجود ندارد. درحالحاضر تمام گوشیهای هوشمند جدید بازار از پردازندههای ۶۴ بیتی بهره میبرند.
منبع: